Ποιοι και γιατί θέλουν να σπάσουν το απόρρητο των πληροφοριών της Επ. Ανταγωνισμού;
Εν μέσω προεκλογικής περιόδου και βαθιάς εσωτερικής υποτίμησης, η οποία έχει επίπτωση μόνο στους μισθούς αλλά όχι στις τιμές, αποκαλύπτεται ότι έχει ξεσπάσει νέος πόλεμος μεταξύ του υπουργείου Ανάπτυξης και της Επιτροπής Ανταγωνισμού με αποτέλεσμα, η αδυναμία συντονισμού και η υπονόμευση του έργου μεταξύ των δύο πιο νευραλγικών κρατικών υπηρεσιών για την τσέπη του καταναλωτή, να έχει ουσιαστικά εξουδετερώσει την αποτελεσματικότητα των μηχανισμών εποπτείας της αγοράς και ελέγχου του ανταγωνισμού.
«Έπαθλο» σε αυτή τη σύγκρουση, η οποία έρχεται στην επιφάνεια μέσα από τις σκληρές επιστολές του αναπληρωτή υπουργού Ανάπτυξης Σωκράτη Ξυνίδη και του προέδρου της Επιτροπής Ανταγωνισμού, πρώην αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου Δημήτρη Κυριτσάκη, είναι η ίδια η ανεξαρτησία της Επιτροπής Ανταγωνισμού και το απόρρητο των πληροφοριών που διαχειρίζεται σε μια περίοδο που βρίσκονται σε εξέλιξη σοβαρές έρευνες για τη λειτουργία του ανταγωνισμού στην Ελλάδα με επίκεντρο δεκάδες μεγάλες ελληνικές και πολυεθνικές επιχειρήσεις και κλάδους
Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας να ελεγχθεί άμεσα εκ νέου από το υπουργείο Ανάπτυξης η Επιτροπή Ανταγωνισμού, επιχειρήθηκε μέσα στο Μάρτιο να απολέσει τον ανεξάρτητο χαρακτήρα της και να γίνει στην ουσία «παράρτημα» της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου, τον έλεγχο της οποίας έχει σήμερα ο αναπληρωτής υπουργός Ανάπτυξης Σωκράτης Ξυνίδης.
Στο άρθρο 94 του νομοσχεδίου για την «αναδιοργάνωση των υπουργείων και των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου» -ένα από τα τελευταία που ήρθε στη Βουλή αλλά τελικά δεν ψηφίστηκε- συμπεριελήφθη διάταξη που όριζε ότι η εποπτεία της Επιτροπής Ανταγωνισμού θα πέρναγε στην «Διεύθυνση Ανάλυσης Συνθηκών Αγοράς και Ανταγωνισμού», μια υπηρεσία που πρόκειται να δημιουργηθεί εντός της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου.
Η ρύθμιση αυτή θα τίναζε στον αέρα το δικαίωμα που κατοχύρωσε μετά κόπων και βασάνων μόλις το 2011 η Επιτροπή Ανταγωνισμού (νόμος 3959 περί Προστασίας του ελεύθερου ανταγωνισμού) να μην μοιράζεται με κανέναν άλλο -πλην του ίδιου του υπουργού Ανάπτυξης αν κριθεί σκόπιμο- όσα στοιχεία από τους ελέγχους που διενεργεί θεωρεί «ευαίσθητα» ώστε να διαφυλάσσει το απόρρητο των ερευνών από σκόπιμες ή ακούσιες διαρροές. Στο παρελθόν η πρόσβαση των εκάστοτε υπουργών, υφυπουργών αλλά και υπηρεσιακών παραγόντων κάθε βαθμίδας, στις πληροφορίες για τους χρόνους, τον τόπο και τα ευρήματα των ελέγχων αποτελούσαν «κοινό μυστικό» και σε κάθε περίπτωση καθιστούσαν ευάλωτες τις έρευνες.
Παρόλα αυτά, η πρακτική αυτή της διαφύλαξης του απορρήτου των ερευνών που ισχύει σήμερα, δεν αντιμετωπίζεται ευνοϊκά από τους πολιτικούς προϊστάμενους του υπουργείου Ανάπτυξης, οι οποίοι θεωρούν ότι πρόκειται για «απόκρυψη στοιχείων». Χαρακτηριστική είναι η άποψη του αναπληρωτή υπουργού Ανάπτυξης Σωκράτη Ξυνίδη, ο οποίος στις 4 Απριλίου επιτέθηκε σε προσωπικό ύφος στον Δ. Κυριτσάκη, με επιστολή του προς την Άννα Διαμαντοπούλου, καταγγέλλοντας αυτή ακριβώς την εμμονή της Επιτροπής Ανταγωνισμού στην διαφύλαξη ευαίσθητων πληροφοριών η οποία έχει ως αποτέλεσμα να έχει περιέλθει η πολιτική ηγεσία «σε πλήρη αδυναμία να διαφωτίσει το κοινοβούλιο αλλά να γνωρίζει και η ίδια».
Η επιστολή συνέπεσε με την περίοδο που το υπουργείο Ανάπτυξης με τη συνδρομή της υπηρεσίας Εποπτείας της Αγοράς της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου, έβγαζε στη φόρα υποθέσεις όπως οι ενιαίες τιμές στην αγορά του τυποποιημένου ρυζιού, οι ακριβές τιμές πώλησης των προϊόντων ιδιωτικής ετικέτας της μοναδικής εκπτωτικής αλυσίδας στην Ελλάδα, LIDL, οι έρευνες τιμών σε μεγάλα σούπερ μάρκετ, κ.ά. Τα ευρήματα από τις έρευνες αυτές είτε δημοσιοποιούνταν, είτε «διαρρέονταν» με την επισήμανση ότι τα στοιχεία αποστέλλονταν τόσο στην Επιτροπή Ανταγωνισμού όσο και στον Εισαγγελέα για να διερευνηθούν «τα περαιτέρω».
Στην επιστολή, ο κ. Ξυνίδης καταγγέλλει τον κ. Κυριτσάκη για «ιδιότροπες απόψεις» ως προς το απόρρητο, υποστηρίζοντας ότι ανάγει την σιωπή του σε ύψιστη αρετή εμποδίζοντας τον κοινοβουλευτικό έλεγχο. Του προσάπτει επίσης ότι «αρνείται την παραμικρή συνεργασία παρά μόνον την προσωπική του επαφή με τον υπουργό», τον κατηγορεί ότι «ερμηνεύει αλά κάρτ το ρόλο της Επιτροπής Ανταγωνισμού» και διερωτάται με σαφείς αιχμές «γιατί τελικά ο κ. Κυριτσάκης μάχεται τόσο κατά της ενασχόλησης οποιουδήποτε με τα ζητήματα Ανταγωνισμού;
Στο ίδιο ύφος ο αναπληρωτής υπουργός Ανάπτυξης προσάπτει στην Επιτροπή Ανταγωνισμού ότι δεν επιτελεί αποτελεσματικά το ρόλο της (σ.σ. επικαλείται ερωτήσεις βουλευτών και δημοσιεύματα) ενώ ασκεί κριτική σε προσωπικό τόνο αναφέροντας ότι «ο κύριος Πρόεδρος δυστυχώς βρίσκεται σε σύγχυση. Σύγχυση ρόλου του Προέδρου της Επιτροπής Ανταγωνισμού με τον ρόλο του Ανώτατου Δικαστικού. Και η σύμμειξη αυτή αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για το έργο της Επιτροπής και κίνδυνο για την προάσπιση του συμφέροντος των πολιτών».
«Μας καίτε τους ελέγχους»
Η άποψη της Επιτροπής Ανταγωνισμού για όλα αυτά είναι εντελώς διαφορετική. Ο πρόεδρος της Δ. Κυριτσάκης είχε αφήσει υπόνοιες σε δική του «απαντητική» επιστολή προς την Άννα Διαμαντοπούλου, ότι η δημοσιοποίηση των ερευνών από το υπουργείο Ανάπτυξης εξυπηρετούσε σκοπιμότητες πρόσκαιρου και ευκαιριακού εντυπωσιασμού.
Ωστόσο το βασικό επιχείρημα για την αντίδραση της Επιτροπής Ανταγωνισμού που απαντά και στο θέμα της διαφύλαξης των πληροφοριών είναι ότι η δημοσιοποίηση στοιχείων από την πολιτική ηγεσία «καίει τους ελέγχους», υπό την έννοια ότι ακυρώνει κάθε πλεονέκτημα αιφνιδιασμού κατά τις έρευνες της Επιτροπής.
«Το όπλο αυτό αυτονοήτως εξουδετερώνεται με τη σχεδόν πάγια τακτική των Υπηρεσιών Εποπτείας Αγοράς να δημοσιοποιούν την αποστολή των στοιχείων στην Επιτροπή, πριν ακόμη η ίδια η Επιτροπή τα λάβει» επισημαίνει στην δική του επιστολή ο πρόεδρος της Επιτροπής Ανταγωνισμού, προσθέτοντας χαρακτηριστικά «κύριοι, μη δημοσιοποιείτε το ότι στείλατε στοιχεία στην Επιτροπή, πριν αυτή προλάβει να ενεργήσει. Μας καίτε τους ελέγχους».
Στην ίδια επιστολή ο πρόεδρος της Επιτροπής Ανταγωνισμού δηλώνει ότι δεν θα δεχθεί ο ίδιος προσωπικά και η Επιτροπή Ανταγωνισμού να αποτελέσουν τα εξιλαστήρια θύματα αν οι Υπηρεσίες της Εποπτείας της αγοράς κατά την αξιολόγηση του έργου τους στον έλεγχο των τιμών, δεν έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Και καταλήγει αφήνοντας υπόνοιες για προσπάθεια εξανδραποδισμού της Επιτροπής, με την επισήμανση ότι «έχουν αντικείμενο να ασχοληθούν και δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός και διακαής επιδίωξή τους να εξασφαλίσουν την εποπτεία επί της Επιτροπής Ανταγωνισμού».
πηγή capital
