Σύμφωνα με τις χθεσινές δηλώσεις του υπουργού οικονομικών κ. Σαχινίδη, οι πολιτικοί αρχηγοί υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Παπούλια θα κληθούν να αποφασίσουν αν θα πληρωθεί το ομόλογο ονομαστικής αξίας 436 εκατ. ευρώ που λήγει στα μέσα Μαΐου.
Πρόκειται για ομόλογο που υπόκειται σε ξένο δίκαιο και δεν συμμετείχε στο «κούρεμα» του PSI κατόπιν απόφασης των ομολογιούχων.
Ως γνωστόν, η Ελλάδα έχει υπερβεί τον στόχο του 95% που... είχε τεθεί για συμμετοχή στο PSI αφού ανήλθε στο 96,9%, με αποτέλεσμα το «κούρεμα» ομολόγων ονομαστικής αξίας 199 δισ. ευρώ.
Θεωρητικά, λοιπόν, υπάρχουν τα περιθώρια να πληρωθούν οι κάτοχοι ομολόγων ξένου δικαίου που επέλεξαν να μη συμμετάσχουν στο PSI φέτος και τα επόμενα δύο χρόνια του οικονομικού προγράμματος.
Aν όμως ρωτούσε κανείς υψηλά ιστάμενους κυβερνητικούς ιθύνοντες μερικές εβδομάδες πριν αν υπήρχαν περιθώρια αποπληρωμής του ομολόγου των 436 εκατ. ευρώ, θα εισέπραττε αρνητική απάντηση.
Φανταζόμαστε ότι, δεδομένων των πολιτικών συνθηκών, της πορείας των εσόδων του προϋπολογισμού και των προβλεπόμενων δαπανών, η ταμειακή κατάσταση του δημοσίου θα πρέπει να έχει επιδεινωθεί, καθιστώντας πιο ελκυστική την απόφαση της μη πληρωμής του συγκεκριμένου ομολόγου ή τουλάχιστον της διαιώνισης του θέματος.
Αν η απόφαση των πολιτικών αρχηγών βασιζόταν σε καθαρά πολιτικά κριτήρια, θα έπρεπε να είναι αρνητική με βάση τις θέσεις των περισσότερων κομμάτων απέναντι στην εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και η Χρυσή Αυγή θα τάσσονταν εναντίον της πληρωμής του ομολόγου, ενώ η στάση που θα κρατούσαν η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Αριστερά δεν είναι τόσο ευδιάκριτη.
Μια τέτοια απόφαση δικαιολογείται επίσης από τη στιγμή όπου οι κάτοχοι του ομολόγου θα λάμβαναν το 100% της ονομαστικής αξίας στη λήξη και επομένως θα τύχαιναν προνομιακής μεταχείρισης σε σχέση με εκείνους που συμμετείχαν στο PSI και «κουρεύτηκαν», συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων ιδιωτών, τραπεζών, ταμείων κ.ά.
Επιπλέον, αν οι ομολογιούχοι πληρωνόντουσαν στο ακέραιο, θα αποδεικνυόταν ότι οι απειλές των ελληνικών και κοινοτικών αρχών για πιο δυσμενή μεταχείριση αργότερα όσων δεν αποδεχόντουσαν τους όρους του PSI ήταν άσφαιρες.
Αυτό σημαίνει ότι θα υπονόμευαν τη θέση τους σε περίπτωση αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους ξανά στο μέλλον.
Σημειωτέον ότι η μη πληρωμή των παλαιότερων ελληνικών ομολόγων δεν έχει νομικές συνέπειες για τα νέα ομόλογα που ανταλλάχθηκαν με τα παλιά στο πλαίσιο του PSI, όπως είχε επισημάνει ο πρόεδρος του eurogroup κ. Γιούνκερ στο παρελθόν.
Όμως, η πολιτικά ευχάριστη απόφαση για μη πληρωμή των «κερδοσκόπων» κ.τ.λ. έχει επίσης παρενέργειες.
Κατ’ αρχάς, δημιουργεί πρόβλημα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο γιατί δείχνει στους υποψήφιους επενδυτές ότι ούτε τα κρατικά ομόλογα που υπάγονται σε ξένο δίκαιο και έχουν ρήτρες συλλογικής δράσης (CACs) είναι ασφαλή στην ευρωζώνη.
Το πρόβλημα γίνεται πιο οξύ αν υλοποιηθεί η απόφαση που θέλει όλα τα ομόλογα των χωρών της ευρωζώνης να έχουν τέτοιες ρήτρες (CACs) από το 2013.
Ακόμη χειρότερο, υπάρχουν άλλα ομολογιακά δάνεια και swaps που έχουν ειδικούς όρους με βάση τους οποίους οι κάτοχοι μπορούν να ζητήσουν την πρόωρη αποπληρωμή τους από την Ελλάδα αν η τελευταία αθετήσει τις υποχρεώσεις της σε κάποιο άλλο ομόλογο, π.χ. του Μαΐου.
Κοινώς, οι υποχρεώσεις μπορεί να αυξηθούν κατά πολύ περισσότερο από τα 436 εκατ. ευρώ που καλείται να πληρώσει η χώρα σε λίγες μέρες αν αθετήσει τη συμφωνία.
Τέλος, η χρηματοδότηση του ΔΝΤ προς την Ελλάδα μπορεί να μπει σε περιπέτειες αν οι πολιτικοί αρχηγοί αποφασίσουν να μην πληρωθεί το ομόλογο των 436 εκατ. ευρώ, γιατί οι εξωτερικές υποχρεώσεις της χώρας αυξάνονται.
Το ΔΝΤ θα μπορούσε να αποδεχθεί να χρηματοδοτήσει την Ελλάδα, παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν, αν η τελευταία ξεκινούσε ή βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές της για την πληρωμή του ομολόγου.
Κοντολογίς, η όποια απόφαση παρθεί από τους πολιτικούς αρχηγούς αναφορικά με την πληρωμή ή μη του ομολόγου της 15ης Μαΐου δεν είναι θα είναι εύκολη.
Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχουν τα χρονικά περιθώρια για την υποβολή νέας πρότασης προς τους αντάρτες ομολογιούχους για το ομόλογο που λήγει.
Αν όμως υπάρχουν τα περιθώρια, τότε η διαιώνιση του θέματος με την υποβολή νέας προσφοράς προς τους ομολογιούχους ίσως συνιστά μια καλή λύση προς το παρόν.
Dr. Money
