Η βασική αρχή που επικράτησε στη μεταπολιτευτική περίοδο, ότι «η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα», δοκιμάζεται πλέον στην πράξη μετά το χθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα.
Οι Έλληνες πολίτες ψήφισαν κατά κύριο λόγο… κινούμενοι από το θυμικό.
Έστειλαν συγκριμένα μηνύματα με παραλήπτες τις Βρυξέλλες και τον εγχώριο δικομματισμό.
Στους Ευρωπαίους εταίρους επισημάνθηκε η ανάγκη... χαλάρωσης της αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής και των ασφυκτικών χρονικών περιθωρίων που έχουν τεθεί στον ελληνικό λαό για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων. Ταυτόχρονα οι πολιτικοί εκπρόσωποι των δύο πάλαι ποτέ μεγάλων κόμματων, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, δέχτηκαν ισχυρό ράπισμα. Οι πολίτες καταδίκασαν τις δυνάμεις του δικομματισμού ως υπεύθυνες για τις πολιτικές που οδήγησαν τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και κατέστησαν την προσφυγή στα μνημόνια «μονόδρομο».
Το τι μέλλει γενέσθαι παραμένει το ζητούμενο. Ο κίνδυνος ακυβερνησίας είναι σήμερα πέρα για πέρα ορατός. Η Ελλάδα όμως πρέπει να κυβερνηθεί. Η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας πρέπει να διασφαλιστεί από τις πολιτικές δυνάμεις που αυτοχαρακτηρίζονται φιλοευρωπαϊκές. Το αμφίσημο αποτέλεσμα της κάλπης δεν πρέπει να οδηγήσει τη χώρα έξω από το «τρένο» της Ευρώπης και το ασφαλές «λιμάνι» της ευρωζώνης.
Το πολιτικό σύστημα πρέπει να εξαντλήσει κάθε περιθώριο για τη συμπόρευση των βουλευτών που ομνύουν στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και μπορούν να εγγυηθούν την ομαλή εκταμίευση των πόρων της δανειακής σύμβασης. Η συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου απέδειξε ότι κάτι τέτοιο δεν είναι ανέφικτο.
Εναλλακτικά χρηματοδότησης των δανειακών αναγκών της χώρας πέραν της ΕΕ και του ΔΝΤ εξακολουθεί να μην υπάρχει μετά και το εκλογικό αποτέλεσμα.
Οπότε μένει να αποδειχθεί ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
...Ή μήπως υπάρχουν;
σ/α
