Η γαλλική εφημερίδα Le Monde, σε μια απόπειρα να εξηγήσει την... τρέλα που επικρατεί στην ελληνική πολιτική σκηνή, επιστράτευσε τον ψυχίατρο Στέλιο Στυλιανίδη, μήπως και βγάλει με τον τρόπο αυτό κάποια άκρη για τα τεκταινόμενα στη χώρα μας...
Η ανάλυση ξεκινάει από «την περίοδο που ξεκίνησε με την πολιτική αυτοκτονία του πρωθυπουργού Γεώργιου Παπανδρέου το Νοέμβριο του 2011 και τον αγώνα για εκλογές, με οποιοδήποτε κόστος, του ηγέτη της... υπόχρεος"».
Αυτό που δίνει σε αντάλλαγμα ο εκλεγμένος συνηθίζεται να είναι μια θέση εργασίας στο Δημόσιο. Μια θέση, που εγγυάται, πέρα από καλές αμοιβές, και περιορισμένο φόρτο εργασίας, εξηγεί ο καθηγητής Κοινωνικής Ψυχιατρικής του Παντείου Πανεπιστημίου.
«Τα κόμματα λειτουργούν βάσει του νόμου του επικεφαλής της κλίκας: Όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου». «Υπακούς τον αρχηγό της δικής σου κλίκας, περισσότερο από το θεσμικό αρχηγό του κόμματος» συνεχίζει.
Και παρατηρεί: Ο πρόεδρος της ΝΔ, το 2010, διέγραψε βουλευτές από την παράταξη, επειδή ψήφισαν υπέρ του ευρωπαϊκού σχεδίου διάσωσης της χώρας, ενώ δύο χρόνια μετά διέγραψε άλλους, επειδή ψήφισαν κατά.
Ο άλλος πυλώνας δε, του ελληνικού λαϊκισμού, είναι o εθνικισμός. «Ο εθνικιστικός διάλογος βασίζεται στην ύπαρξη ενός εξωτερικού εχθρού, στο γεγονός ότι οι άλλες χώρες υποτίθεται ότι φθονούν την ελληνική ιδιαιτερότητα και το μεγαλείο της, ότι μόνιμα υπάρχει μια συνωμοσία ενάντια της χώρας» (σσ. πρόκειται ασφαλώς για τον εθνικισμό που εκφράζεται αδιακρίτως και αβασάνιστα, στο ίδιο πλαίσιο πάντα της τάσης των εκάστοτε φοβικών κυβερνώντων να αντιμετωπίζουν τις ξένες δυνάμεις από πρόχειρα έως αδιάφορα, χωρίς διπλωματία και πολιτική πυγμή).
«Εδώ και 40 χρόνια, το πολιτικό σύστημα, όπως και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, λειτουργούν στα πλαίσια της παράνοιας. Οι ιδέες των άλλων ερμηνεύονται ως συνωμοσίες», που καταγγέλλονται τακτικά στα μέσα ενημέρωσης, όπως ακριβώς και στις καφετέριες. «Αυτό επιτρέπει να αποφευχθεί κάθε φαινόμενο αυτεπίγνωσης, αυτο-παρατήρησης και αυτοκριτικής» υπογραμμίζει ο κ. Στυλιανίδης.
«Κάτι τέτοιο αποτρέπει επίσης κάθε μορφή διαλόγου και εξεύρεσης λύσεων για τα προβλήματα. Το βλέπουμε σε αυτές τις εκλογές: ο Αντώνης Σαμαράς έλαβε εντολή για μια περίοδο τριών ημερών, προκειμένου να διαπραγματευτεί με τα άλλα κόμματα. Ωστόσο, την επέστρεψε το ίδιο βράδυ! Ο Γιώργος Παπανδρέου, που ανέλαβε την εξουσία το 2009, αποδίδει την ευθύνη για την κατάσταση της χώρας στον προκάτοχο του. Αν και οι χειρισμοί του ήταν καταστροφικοί, δεν κάνει την παραμικρή αυτοκριτική».
Δυστυχώς, μέχρι σήμερα, όλοι αυτοί πουλάνε τρέλα και οι ψηφοφόροι την αγοράζουν πανάκριβα... Δεν είναι καιρός να σταματήσει οριστικά αυτή η κοροϊδία;
defencenet
Η ανάλυση ξεκινάει από «την περίοδο που ξεκίνησε με την πολιτική αυτοκτονία του πρωθυπουργού Γεώργιου Παπανδρέου το Νοέμβριο του 2011 και τον αγώνα για εκλογές, με οποιοδήποτε κόστος, του ηγέτη της... υπόχρεος"».
Αυτό που δίνει σε αντάλλαγμα ο εκλεγμένος συνηθίζεται να είναι μια θέση εργασίας στο Δημόσιο. Μια θέση, που εγγυάται, πέρα από καλές αμοιβές, και περιορισμένο φόρτο εργασίας, εξηγεί ο καθηγητής Κοινωνικής Ψυχιατρικής του Παντείου Πανεπιστημίου.
«Τα κόμματα λειτουργούν βάσει του νόμου του επικεφαλής της κλίκας: Όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου». «Υπακούς τον αρχηγό της δικής σου κλίκας, περισσότερο από το θεσμικό αρχηγό του κόμματος» συνεχίζει.
Και παρατηρεί: Ο πρόεδρος της ΝΔ, το 2010, διέγραψε βουλευτές από την παράταξη, επειδή ψήφισαν υπέρ του ευρωπαϊκού σχεδίου διάσωσης της χώρας, ενώ δύο χρόνια μετά διέγραψε άλλους, επειδή ψήφισαν κατά.
Ο άλλος πυλώνας δε, του ελληνικού λαϊκισμού, είναι o εθνικισμός. «Ο εθνικιστικός διάλογος βασίζεται στην ύπαρξη ενός εξωτερικού εχθρού, στο γεγονός ότι οι άλλες χώρες υποτίθεται ότι φθονούν την ελληνική ιδιαιτερότητα και το μεγαλείο της, ότι μόνιμα υπάρχει μια συνωμοσία ενάντια της χώρας» (σσ. πρόκειται ασφαλώς για τον εθνικισμό που εκφράζεται αδιακρίτως και αβασάνιστα, στο ίδιο πλαίσιο πάντα της τάσης των εκάστοτε φοβικών κυβερνώντων να αντιμετωπίζουν τις ξένες δυνάμεις από πρόχειρα έως αδιάφορα, χωρίς διπλωματία και πολιτική πυγμή).
«Εδώ και 40 χρόνια, το πολιτικό σύστημα, όπως και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, λειτουργούν στα πλαίσια της παράνοιας. Οι ιδέες των άλλων ερμηνεύονται ως συνωμοσίες», που καταγγέλλονται τακτικά στα μέσα ενημέρωσης, όπως ακριβώς και στις καφετέριες. «Αυτό επιτρέπει να αποφευχθεί κάθε φαινόμενο αυτεπίγνωσης, αυτο-παρατήρησης και αυτοκριτικής» υπογραμμίζει ο κ. Στυλιανίδης.
«Κάτι τέτοιο αποτρέπει επίσης κάθε μορφή διαλόγου και εξεύρεσης λύσεων για τα προβλήματα. Το βλέπουμε σε αυτές τις εκλογές: ο Αντώνης Σαμαράς έλαβε εντολή για μια περίοδο τριών ημερών, προκειμένου να διαπραγματευτεί με τα άλλα κόμματα. Ωστόσο, την επέστρεψε το ίδιο βράδυ! Ο Γιώργος Παπανδρέου, που ανέλαβε την εξουσία το 2009, αποδίδει την ευθύνη για την κατάσταση της χώρας στον προκάτοχο του. Αν και οι χειρισμοί του ήταν καταστροφικοί, δεν κάνει την παραμικρή αυτοκριτική».
Δυστυχώς, μέχρι σήμερα, όλοι αυτοί πουλάνε τρέλα και οι ψηφοφόροι την αγοράζουν πανάκριβα... Δεν είναι καιρός να σταματήσει οριστικά αυτή η κοροϊδία;
defencenet