Με την ψήφο μας την Κυριακή μπορούμε να αναγκάσουμε το πολιτικό σύστημα να συνεργαστεί προς όφελος της χώρας και των πολιτών.
Και αυτός πρέπει να είναι ο στόχος των ψηφοφόρων. Διότι χωρίς συνεργασία μεταξύ των δυο μεγάλων κομμάτων τουλάχιστον και ακόμη καλύτερα και μερικών μικρότερων, δεν μπορεί η... χώρα να ξεφύγει απο τον φαύλο κύκλο των ελλειμμάτων και της ύφεσης.
Για να αναγκάσουμε όμως τα κόμματα να συνεργαστούν πρέπει να φέρουμε το αποτέλεσμα των εκλογών σε ένα οριακό σημείο.
- Καταρχήν κανείς δεν πρέπει να πάρει αυτοδυναμία. Μια αυτοδύναμη κυβέρνηση της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ θα ήταν καταστροφική για τη χώρα. Κανένα εκ των δυο κομμάτων δεν θα μπορούσε να επιβιώσει για περισσότερο απο μερικούς μήνες στην κυβέρνηση και θα πηγαίναμε ξανά σε εκλογές, ενδεχομένως και αλεπάλληλες. Εξάλλου οι ευρωπαίοι εταίροι πάντα πίεζαν για συναίνεση των κομμάτων στην οικονομική πολιτική και απαιτούσαν την διαβεβαίωση απο όσο το δυνατόν περισσότερα κόμματα οτι θα τηρήσουν τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνουμε ώς χώρα.
- Δεύτερον για να πετύχει μια συνεργασία θα πρέπει η διαφορά των δυο μεγάλων κομμάτων να είναι μικρή. Αν ο Σαμαράς πχ θεωρήσει οτι έχει αρκετή διαφορά απο το ΠΑΣΟΚ θα προβάλει απαιτήσεις υπερβολικές για τη συνεργασία και φυσικά το ίδιο θα έκανε και το ΠΑΣΟΚ αν εκείνο προηγείτο με σημαντική διαφορά.
- Τρίτον θα πρέπει τα δυο κόμματα μαζί να μην έχουν πολύ μεγάλη πλειοψηφία στη Βουλή. Και αυτό διότι είναι ακόμη προτιμότερο να χρειάζονται και ένα τρίτο ή και ένα τέταρτο κόμμα για να αποκτήσουν τους 180 βουλευτές της διευρυμένης πλειοψηφίας. Έτσι η συναίνεση θα είναι μεγαλύτερη αλλά και η Δημοκρατία μας ισχυρότερη.
- Τέταρτον, είναι αναγκαίο να ενισχυθεί η παρουσία "κεντρώων" κομμάτων στη Βουλή διότι έτσι θα είναι ευκολότερη η δημιουργία κυβέρνησης συνεργασίας. Με τα ακραία κόμματα συνεργασία δεν γίνεται. Και οι δημοσκοπήσεις σήμερα δυστυχώς δείχνουν ανεβασμένα τα ακραία κόμματα λόγω της αγανάκτησης.
- Πέμπτον, θα πρέπει οι ψηφοφόροι να πετύχουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ανανέωση της Βουλής. Θα πρέπει να διώξουν απο τη Βουλή τους διεφθαρμένους βουλευτές, τους ανίκανους βουλευτές, αυτούς που προσπαθούν μέσω των κραυγών και της στείρας αντιπαράθεσης να επιβληθούν στα τηλεπαράθυρα, τους ανόητους ή επιπόλαιους και τους ακραίους. Η Βουλή πρέπει να ανανεωθεί και ο μόνος τρόπος είναι η είσοδος σε αυτήν νέων βουλευτών, ακόμη και αν δεν τους γνωρίζουμε. Μόνο με τη δοκιμή νέων θα πετύχουμε μια ανανέωση και θα φύγουμε μπροστά αντί να γυρνάμε προς τα πίσω.
Αυτές είναι κατά τη γνώμη μου οι απαραίτητες προυποθέσεις για να πετύχουμε το ζητούμενο, που είναι η διαμόρφωση μιας κυβέρνησης ευρείας συνεργασίας η οποία θα μπορεί να έχει και αποτελεσματικότητα αλλά και ευρεία συναίνεση στις αποφάσεις της.
Πέραν αυτών όμως ο λαός με την ψήφο του θα πρέπει να πετύχει και άλλα πράγματα. Θα πρέπει να διασφαλίσει οτι θα υπάρχει και μια ισχυρή αντιπολίτευση που δεν θα επιτρέψει την λήψη άδικων οριζόντιων μέτρων εις βάρος των πιο αδύναμων οικονομικά στρωμμάτων. Η αντιπολίτευση θα πρέπει επίσης να διασφαλίσει οτι η κυβέρνηση θα λειτουργεί αξιοκρατικά και οτι θα σταματήσουν τα σκάνδαλα. Θα πρέπει επίσης να προσφέρει εφαρμόσιμες εναλλακτικές πολιτικές και όχι μόνο να κραυγάζει και να αντιδρά σε όλα. Τον ρόλο αυτόν, της σοβαρής και υπεύθυνης αντιπολίτευσης δεν μπορεί να τον παίξουν τα ακραία κόμματα. Οι ακραίες θέσεις δεν είναι εφαρμόσιμες. Δεν μπορεί να ασκήσει σωστό κοινοβουλευτικό έλεγχο κάποιο κόμμα που δεν πιστεύει στον κοινοβουλευτισμό και στη Δημοκρατία. Και υπάρχουν τέτοια κόμματα όπως είναι το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή. Κανενα απο τα δυο δεν πιστεύει στον κοινοβουλευτισμό και τα δυο αν επικρατήσουν θα καταργήσουν το Σύνταγμα, πράγμα το οποίο εξάλλου το δηλώνουν δημοσίως.
Οι δημοκράτες Έλληνες λοιπόν θα πρέπει να διασφαλίσουν με την ψήφο τους όλα τα παραπάνω για να προστατεύσουν τη δημοκρατία και ταυτόχρονα να δημιουργήσουν προυποθέσεις εξόδου απο την κρίση.
Και καθώς τελικά βλέπουμε οτι το σύστημα του δικομματισμού που επεκράτησε μετά τη χούντα μας οδήγησε σε αδιέξοδο και αναζητούμε τη νέα μεταπολίτευση, ίσως η λύση να είναι αυτή: Κυβερνήσεις ευρύτερων συνεργασιών μεταξύ όχι μόνο δύο, αλλά πολλών κομμάτων.
Γ.Νικολόπουλος
