Η μεγάλη απειλή για τη χώρα είναι σήμερα η Μέρκελ, ο Σόιμπλε ή μήπως η κακή μας μοίρα; Οχι. Ο κίνδυνος τώρα προέρχεται από τις αμφίσημες δηλώσεις, τη διγλωσσία ή ακόμα και την πολυγλωσσία κομμάτων και πολιτικών που άλλα λένε το πρωί, άλλα το μεσημέρι και διαφορετικά το βράδυ, άλλες θέσεις προτάσσει το στέλεχος της τάσης Α, διαφορετικές ο επικεφαλής της τάσης Β και γενικώς η Βαβέλ που συσκοτίζει τα πράγματα και επιτρέπει να αναδύονται φόβοι και φοβίες που επηρεάζουν τις συμπεριφορές των πολιτών.
Οι πολιτικοί έχουν υποχρέωση απέναντι στους πολίτες και καθήκον προς τη χώρα να ξεκαθαρίσουν τις θέσεις τους, να... σταθεροποιήσουν τα προγράμματά τους, να είναι διαυγείς και κρυστάλλινοι.
Και προπαντός, όταν θέλουν να ασχοληθούν με ιδιαίτερα λεπτά ζητήματα (για παράδειγμα οι καταθέσεις), να το κάνουν με ιδιαίτερα υπεύθυνο και μετρημένο τρόπο. Στην κρίσιμη περίοδο που διανύει η χώρα, η υπευθυνότητα να αποτελεί τον πυλώνα της συμπεριφοράς κυρίως των πολιτικών, των opinion leaders και γενικότερα όσων εκφέρουν δημόσιο λόγο, μεταξύ αυτών και οι δημοσιογράφοι.
Η χώρα κινείται στην κόψη του ξυραφιού, τα νεύρα των πολιτών είναι τεντωμένα, το κλίμα σε κατάσταση που αρκεί μία σπίθα για να προκαλέσει έκρηξη. Ο κίνδυνος μεγάλος και μεγαλώνει περισσότερο όσο στον αέρα πλανώνται υπονοούμενα. Οποιος δεν έχει κάτι ξεκάθαρο να πει, διασταυρωμένο και επιβεβαιωμένο, καλύτερα να μην πει τίποτα, γιατί δεν χρειάζεται και πολύ για να μείνει η πατρίδα ένα αδειανό... πουκάμισο/Θ.Λυρτσογιάννης.
