"Οι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης μιλούν πλέον ανοιχτά για έξοδο της
Ελλάδας από το ευρώ, διαπράττοντας μεγάλο σφάλμα. Μία έξοδος της Ελλάδας δεν
έχει γίνει λιγότερο επιζήμια από όσο ήταν όταν η Ε.Ε. τη χαρακτήριζε
αδιανόητη".
Άρθρο του Bloomberg:
«Το διαζύγιο δεν είναι ποτέ ομαλό», δήλωσε προ... ημερών ο Λικ Κοέν, διοικητής της Τράπεζας του Βελγίου και μέλος του Δ.Σ. της ΕΚΤ, που απεύχεται ακόμη και ένα «φιλικό διαζύγιο». Μία έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν θα μπορούσε, όμως, να είναι «φιλική».Οπως επισημαίνει ο οικονομολόγος Μπάρι Αϊχενγκριν, θα επέφερε «τη μητέρα όλων των οικονομικών κρίσεων».
Οι υποστηρικτές της εξόδου ισχυρίζονται πως, με σωστή ηγεσία, η Ελλάδα θα μπορούσε να διαγράψει τα χρέη της με μια ολοκληρωτική πτώχευση, να επανεκκινήσει το τραπεζικό της σύστημα, να αποκτήσει πρωτογενές πλεόνασμα μέσω συνετών περικοπών δαπανών και αυξήσεων φόρων, να δεχθεί μείωση μισθών και, τελικά, να αποκαταστήσει την ευρωστία της οικονομίας της. Αν όμως η Ελλάδα διέθετε τη σωστή ηγεσία, δεν θα είχαμε φτάσει έως εδώ. Μπορεί να πει κανείς να αφήσουμε την Ελλάδα να καταρρεύσει, και να δούμε τι θα κάνουμε για να αποτρέψουμε άλλες χώρες να ακολουθήσουν αυτόν τον δρόμο. Το πρόβλημα είναι πως οι επιπτώσεις μιας πολιτικής και οικονομικής κατάρρευσης της Ελλάδας θα επεκταθούν πολύ πέραν αυτής. Η απειλή για την Ευρώπη δεν ήταν ποτέ η Ελλάδα, αλλά η κακοδιαχείριση που επεφύλασσε στην Ελλάδα η Ευρώπη. Το μείζον πρόβλημα είναι η ανικανότητα να διαχειριστεί αυτό το μικρό πρόβλημα.
Υπάρχουν δύο δίαυλοι μετάδοσης μιας εξόδου της Ελλάδας.
Ο ένας είναι τα δάνεια της Ελλάδας σε ξένους, που είναι πιθανόν διαχειρίσιμος.
Ο πραγματικός κίνδυνος είναι ο δεύτερος δίαυλος:
Αν εγκαταλείψει η Ελλάδα το ευρώ, τότε γιατί όχι και η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία; Ακόμη και αν οι επιπτώσεις μιας εξόδου της Ελλάδας δεν είναι τόσο ολέθριες, η έξοδος αυτών των χωρών δεν θα είναι πλέον «αδιανόητη».
Η Ε.Ε. θα αγωνιστεί σίγουρα για να αποτρέψει τη διάλυση του συστήματος. Οι ηγέτες της γνωρίζουν πως, αν διαλυθεί το ευρώ, καθίσταται πλέον δυνατή και μια διάλυση της Ε.Ε. Η διάλυση του συστήματος του ευρώ θα ήταν η πρώτη φορά που η Ε.Ε. θα αντιδρούσε σε μια κρίση αναιρώντας παλαιότερες δεσμεύσεις της αντί να οικοδομήσει πάνω σε αυτές. Σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, θα έπρεπε να διασφαλίσουμε πως το πράγμα σταματά εδώ. Θα πρέπει να καταφύγουμε στις κρίσιμες καινοτομίες στις οποίες έχει έως τώρα αντισταθεί η Γερμανία με τους συμμάχους, τα ευρωομόλογα και ένα ρόλο της ΕΚΤ ως δανειστή ύστατης προσφυγής. Εν ολίγοις, θα πρέπει να επιστρατεύσουμε τελικά τα μέσα εκείνα που θα μπορούσαν να είχαν εμποδίσει να γίνει η κατάσταση τόσο άσχημη.
Η Ελλάδα θα έχει καταρρεύσει χωρίς λόγο, μόνο για να αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγήν.
Τα βήματα προς μια πλήρη δημοσιονομική ενοποίηση θα ληφθούν πλέον όχι επειδή θα τα ήθελαν οι Ευρωπαίοι πολίτες ούτε ως συνετή αντίδραση στην κρίση, αλλά πολύ καθυστερημένα, λόγω αποτυχίας κάθε άλλης μεθόδου.
Γι’ αυτό και θα έχουν αυξημένες πιθανότητες αποτυχίας.
Η Ε.Ε. θα έχει αποδείξει πως κλονίζεται σε κάθε πίεση και αυτό δεν θα το ξεχάσει κανείς.
Και αυτό, αν υποθέσουμε πως όλα θα πάνε καλά...
