Οι προτεινόμενες αλλαγές του Μνημονίου που προβλέπονται στην προγραμματική συμφωνία των τριών κομμάτων επιφέρουν επιπλέον κόστος χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας κατά 26,5 έως 28 δισ. ευρώ. Στα 20 δισ. ευρώ υπολογίζεται το κόστος από την επέκταση κατά δύο έτη.
Για τις υπόλοιπες αλλαγές της προγραμματικής συμφωνίας θα πρέπει να βρεθούν ισοδύναμα μέτρα 8 δισ. ευρώ...
Για παράδειγμα, αν συμφωνηθεί με την τρόικα η επαναφορά του κατώτατου μισθού... στα επίπεδα που βρίσκονταν πριν από τη μείωσή του, τότε θα προκληθεί κόστος 200–300 εκατ. ευρώ στον προϋπολογισμό για τα επιδόματα ανεργίας.
Επίσης, η επέκταση του επιδόματος για δύο έτη σημαίνει επιπλέον ετήσιο κόστος 2 δισ. ευρώ, ενώ οι παρεμβάσεις στις συντάξεις κοστίζουν από 300 εκατ. ευρώ έως 1 δισ. ευρώ.
Η αύξηση του αφορολόγητου ορίου από τα 5.000 ευρώ στα 8.000 ευρώ κοστίζει 2 δισ. ευρώ και στα 12.000 ευρώ το κόστος ανέρχεται συνολικά σε 3,5 δισ. ευρώ.
Το υψηλό κόστος των αλλαγών που προτείνει η κυβέρνηση είναι ενδεικτικό για την καχυποψία με την οποία αντιμετωπίζει η τρόικα την έναρξη της διαπραγμάτευσης από την Τρίτη.
Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα ξεκινά τη διαπραγμάτευση χωρίς να έχει τηρήσει τις δεσμεύσεις της βάσει του νέου Μνημονίου, χωρίς να έχει εξειδικεύσει τα μέτρα που προτείνει και ζητώντας ταυτόχρονα αλλαγές σε μέτρα που, ως επί το πλείστον, έχουν ψηφιστεί και έχουν συμφωνηθεί με την τρόικα προ ολίγων μηνών.
Το γεγονός αυτό έχει δημιουργήσει έντονο εκνευρισμό στην τρόικα, αλλά και σε κυβερνήσεις της Ευρωζώνης.
Κυβερνήσεις, οι οποίες στην καλύτερη (για εκείνες) περίπτωση θα πρέπει να δικαιολογήσουν στα Κοινοβούλιά τους γιατί αλλάζει η οικονομική πολιτική που συμφωνήθηκε με την Ελλάδα στα τέλη Φεβρουαρίου..
Σκούρα τα πράγματα...
