Είναι σαφές πως όσο κι αν το ΠΑΣΟΚ πρωτίστως και η ΔΗΜΑΡ δευτερευόντως προσπαθούν να κρατήσουν στην ίδια μασχάλη το καρπούζι «στηρίζω την κυβέρνηση, ψηφίζω τα μέτρα» και το καρπούζι «δεν φταίω αν κάτι στραβώσει, εγώ τα 'λεγα», είναι αδύνατο να μην τους πέσει κάποιο...
Θα ήταν σκόπιμο για τον τρόπο που η κυβέρνηση διαπραγματεύεται μια συμφωνία που θα καθορίσει το μέλλον της χώρας τα επόμενα χρόνια οι πολιτικοί αρχηγοί και κυβερνητικοί εταίροι να απαντούσαν ευθέως στα παρακάτω ερωτήματα:
Πρώτον. Διαφωνούν ή.. συμφωνούν με τους κυβερνητικούς χειρισμούς; Αν συμφωνούν, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν οι διαρροές και η υπόγεια κριτική που έγινε... υπέργεια με επίσημες κομματικές ανακοινώσεις. 'Αρα υφίστανται διαφωνίες...
Δεύτερον. Από τη στιγμή που υφίστανται διαφωνίες, ποιος είναι ο ενδεδειγμένος και έντιμος τρόπος να τις καταθέσεις; Απλά να τις καταθέσεις! Υποτίθεται ότι ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ συγκυβερνούν με τη ΝΔ. Συνεπώς, είναι υποχρεωμένοι να καταθέτουν τις απόψεις και τις προτάσεις τους. Από το ΠΑΣΟΚ τέτοιες προτάσεις δεν έχουν εμφανιστεί. Η ΔΗΜΑΡ και αρκετοί βουλευτές της μεμονωμένα υπέβαλαν κάποιες απόψεις. Το υπουργείο Οικονομικών τις συμπεριέλαβε και έδωσε τη μάχη με την τρόικα. Το αν τα πήγε καλά ή όχι ασφαλώς και πρέπει να αποτιμηθεί πολιτικά, πλην όμως αυτό ουδεμία σημασία έχει. Πολύ απλά διότι αν δεν τα πήγε καλά, τότε τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΔΗΜΑΡ έχουν τη δυνατότητα να αποχωρήσουν και να ρίξουν την κυβέρνηση.
Τρίτον. Από τη στιγμή που έχουν τη θεσμική επιλογή να περάσουν στην αντιπολίτευση, το ερώτημα είναι αν είναι διατεθειμένοι να αναλάβουν το πολιτικό κόστος της επιλογής τους. Προφανώς όμως, το να ρίξουν την κυβέρνηση και μοιραία να οδηγήσουν τη χώρα σε νέες εκλογές, ίσως και στο χάος, είναι επιλογή αισθητά υψηλότερου πολιτικού κόστους, το οποίο οι αρχηγοί των δύο κυβερνητικών κομμάτων δεν έχουν το πολιτικό σθένος να αναλάβουν.
Τέταρτον. Από τη στιγμή που δεν είναι αποφασισμένοι να ορίσουν με ανοιχτό και ξεκάθαρο τρόπο τις πολιτικές εξελίξεις, τότε ποιος ο λόγος να ασκούν δημόσια κριτική επιβαρύνοντας την κυβερνητική (και μάλλον εθνική) προσπάθεια; Δεν θα ήταν πολιτικά φρονιμότερο και εθνικά αποδοτικότερο να συνεργαστούν με τον υπουργό Οικονομικών; Κι αν θεωρούν (τώρα, παρ' ότι θα έπρεπε να το γνωρίζουν – στην Ελλάδα είμαστε άλλωστε...) πως δεν ήταν ο ιδανικότερος για να φέρει σε πέρας μια τόσο δύσκολη αποστολή, τότε γιατί δεν διαφώνησαν εξαρχής ή ακόμα δεν ζήτησαν να αναλάβουν οι ίδιοι την ευθύνη του. Με πολύ απλά λόγια γιατί ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν ζήτησε να παραμείνει στη θέση του;
Είναι σαφές πως όσο κι αν το ΠΑΣΟΚ πρωτίστως και η ΔΗΜΑΡ δευτερευόντως προσπαθούν να κρατήσουν στην ίδια μασχάλη το καρπούζι «στηρίζω την κυβέρνηση, ψηφίζω τα μέτρα» και το καρπούζι «δεν φταίω αν κάτι στραβώσει, εγώ τα 'Αλεγα», είναι αδύνατο να μην τους πέσει κάποιο...
Παναγιώτης Κ. Μαυρίδης
