Απερρίφθη από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας αίτηση της Μονής Βατοπεδίου που ζητούσε την ακύρωση των υπουργικών αποφάσεων με τις οποίες κρίθηκε ότι η λίμνη Βιστωνίδα και οι παραλίμνιες εκτάσεις ανήκουν στο Δημόσιο.
Σχεδόν ομόφωνα οι σύμβουλοι επικρατείας έκριναν ότι...πρόκειται για ιδιωτική αστική διαφορά και συνεπώς δεν υπάγεται στην αρμοδιότητα του ΣτΕ αλλά στην αρμοδιότητα του Πρωτοδικείου της Αθήνας.
Συγκεκριμένα η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι η Μονή πρέπει να προσφύγει στα πολιτικά δικαστήρια, καθώς η προσβαλλόμενη απόφαση του υφυπουργού Οικονομίας και Οικονομικών, «εκδόθηκε στα πλαίσια διαφοράς μεταξύ του Δημοσίου και της Ιεράς Μονής ως προς την κυριότητα και μόνον των ανωτέρω εκτάσεων, διαφοράς δηλαδή η τελική κρίση της οποίας ανήκει, κατά το Σύνταγμα, στα πολιτικά δικαστήρια».
Σε άλλο σημείο της απόφασης του ΣτΕ, σημειώνεται: «Κατά συνέπεια, η προσβαλλόμενη πράξη, με την οποία πράγματι το Δημόσιο αρνείται ότι η Ιερά Μονή έχει δικαίωμα κυριότητας επί των επιδίκων εκτάσεων, όπως αυτή ισχυρίζεται, δεν υπόκειται στον ακυρωτικό έλεγχο του Συμβουλίου της Επικρατείας, αλλά με την αμφισβήτηση της νομιμότητας αυτής προκαλείται διαφορά υπαγόμενη στην δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων. Επομένως, η κρινόμενη αίτηση, με την οποία η αιτούσα Ιερά Μονή, ανεξαρτήτως των προβαλλομένων λόγων, επιδιώκει ουσιαστικώς την αναγνώριση της κυριότητάς της επί των ανωτέρω εκτάσεων, πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεχτη».
Σχεδόν ομόφωνα οι σύμβουλοι επικρατείας έκριναν ότι...πρόκειται για ιδιωτική αστική διαφορά και συνεπώς δεν υπάγεται στην αρμοδιότητα του ΣτΕ αλλά στην αρμοδιότητα του Πρωτοδικείου της Αθήνας.
Συγκεκριμένα η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι η Μονή πρέπει να προσφύγει στα πολιτικά δικαστήρια, καθώς η προσβαλλόμενη απόφαση του υφυπουργού Οικονομίας και Οικονομικών, «εκδόθηκε στα πλαίσια διαφοράς μεταξύ του Δημοσίου και της Ιεράς Μονής ως προς την κυριότητα και μόνον των ανωτέρω εκτάσεων, διαφοράς δηλαδή η τελική κρίση της οποίας ανήκει, κατά το Σύνταγμα, στα πολιτικά δικαστήρια».
Σε άλλο σημείο της απόφασης του ΣτΕ, σημειώνεται: «Κατά συνέπεια, η προσβαλλόμενη πράξη, με την οποία πράγματι το Δημόσιο αρνείται ότι η Ιερά Μονή έχει δικαίωμα κυριότητας επί των επιδίκων εκτάσεων, όπως αυτή ισχυρίζεται, δεν υπόκειται στον ακυρωτικό έλεγχο του Συμβουλίου της Επικρατείας, αλλά με την αμφισβήτηση της νομιμότητας αυτής προκαλείται διαφορά υπαγόμενη στην δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων. Επομένως, η κρινόμενη αίτηση, με την οποία η αιτούσα Ιερά Μονή, ανεξαρτήτως των προβαλλομένων λόγων, επιδιώκει ουσιαστικώς την αναγνώριση της κυριότητάς της επί των ανωτέρω εκτάσεων, πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεχτη».
