Πολλοί πολιτικοί, δημοσιογραφούντες και άλλοι μάλλον πάσχουν συχνά-πυκνά από επιλεκτική αμνησία!
Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά το γεγονός ότι ο περίφημος δεσμευμένος λογαριασμός, μέσω του οποίου θα γίνεται η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, έχει ήδη εγκριθεί από το ...eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου 2012!
Στις χθεσινές δηλώσεις του, μετά τη συνάντηση των τριών αρχηγών, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ε. Βενιζέλος είπε ότι η χώρα δεν είναι προτεκτοράτο και ζήτησε από τους εταίρους και την τρόικα να κάνουν σεβαστή τη... δημοσιονομική διαχείριση από τις ελληνικές αρχές.
Λίγο αργότερα, το ΠΑΣΟΚ δημοσιοποίησε non-paper του γερμανικού υπουργείου οικονομικών με το οποίο τίθεται μια σειρά ζητήματα, συμπεριλαμβανομένου του δεσμευμένου λογαριασμού.
Η δημοσιοποίηση του κειμένου έκανε ασφαλώς όλους μας σοφότερους αναφορικά με τις απαιτήσεις του Β. Σόιμπλε, αλλά σίγουρα έπληξε ακόμη περισσότερο την ήδη προβληματική εικόνα του Ε. Βενιζέλου στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες.
Όμως, οι σχετικές αναφορές στον δεσμευμένο λογαριασμό έδειξαν επίσης κάτι ακόμη.
Πολλοί πολιτικοί, δημοσιογραφούντες και άλλοι πάσχουν συχνά-πυκνά από αμνησία.
Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά το γεγονός ότι ο περίφημος δεσμευμένος λογαριασμός, μέσω του οποίου θα γίνεται η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, έχει ήδη εγκριθεί από το eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου.
Ούτε το γεγονός ότι έναν μήνα περίπου αργότερα, στις 19 Μαρτίου, κάπου 4,9 δισ. ευρώ εισέρρευσαν στον λογαριασμό από το EFSF για την αποπληρωμή ομολόγων που κατείχε η ΕΚΤ.
Το υπόλοιπο 1 δισ. ευρώ μαζί με τη δόση του ΔΝΤ κατευθύνθηκε σε λογαριασμό που τηρείται στην Τράπεζα της Ελλάδος για την πληρωμή εσωτερικών υποχρεώσεων του δημοσίου.
Επομένως, ο δεσμευμένος λογαριασμός δεν είναι κάτι καινούργιο.
Είναι επίσης γνωστό ότι η δημιουργία του λογαριασμού αποτυπώνει την έλλειψη εμπιστοσύνης των εταίρων μας προς την πολιτική ελίτ και τη δημόσια διοίκηση της χώρας.
Επιτρέπει, επιπλέον, την άσκηση πιέσεων προς την Ελλάδα για την υλοποίηση των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει με το μνημόνιο ΙΙ, αφού η μη καταβολή της δόσης δεν θα επιτρέπει τη χρηματοδότηση πρωτογενών δαπανών, π.χ. μισθών και συντάξεων στο δημόσιο.
Όμως, το χρέος θα εξυπηρετείται κανονικά από τον δεσμευμένο λογαριασμό, μειώνοντας δραστικά τον κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας.
Επομένως, οι επενδυτές αισθάνονται πιο σίγουροι ότι θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους, ανεξάρτητα από την αξιολόγηση της τρόικας κάθε τρίμηνο, με αποτέλεσμα τη μείωση της αβεβαιότητας.
Από την άλλη πλευρά, οι επενδυτές είναι σε θέση να κατανοήσουν τις ευρύτερες επιπτώσεις από μια γενικευμένη στάση πληρωμών του κράτους προς τρίτους στο εσωτερικό.
Ως εκ τούτου, το ανωτέρω επιχείρημα περί δραστικής μείωσης του κινδύνου χρεοκοπίας δεν είναι τόσο ισχυρό αν σταματήσει η χρηματοδότηση της χώρας από τους διεθνείς πιστωτές.
Επιπλέον, η ελληνική πλευρά θα αισθάνεται μικρότερη πίεση να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της μελλοντικά αν έχει πρωτογενές πλεόνασμα και γνωρίζει ότι οι πιστωτές θα πληρώνονται κανονικά στην ώρα τους από τον λογαριασμό.
Ακόμη, η χρήση του δεσμευμένου λογαριασμού είναι λογικό να προκαλέσει αντιδράσεις από πολιτικά κόμματα, οργανώσεις κ.ά. καθώς ενισχύει το επιχείρημα που θέλει τα πακέτα διάσωσης να διασώζουν πρώτα τους δανειστές και μετά τους Έλληνες.
Ίσως, λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση να έπρεπε να επιχειρηματολογήσει εναντίον του δεσμευμένου λογαριασμού επισείοντας τον κίνδυνο εσωτερικής χρεοκοπίας σε πρώτη φάση.
Dr. Money
