Ισως είναι λίγο νωρίς ακόμη για πολιτικούς Καζαμίες, όμως η αλήθεια είναι πως το νέο έτος προμηνύει ανακατατάξεις.
Η επίσημη έναρξη της θητείας του νέου προέδρου των ΗΠΑ στις 20 Ιανουαρίου ανοίγει την αυλαία των εξελίξεων.
Έχοντας νωπή τη λαϊκή εντολή και δίχως το άγχος για το πολιτικό κόστος, Ομπάμα ή Ρόμνι θα... αναγκαστούν να πάρουν σοβαρές αποφάσεις για την οικονομία και την εξωτερική πολιτική της υπερδύναμης.
Θα αποφασίσουν τι θα κάνουν με το τεράστιο χρέος, εάν θα πουν το «ναι» για μια στρατιωτική επέμβαση στη Συρία και το Ιράν, αλλά και πώς θα διαχειριστούν την άνοδο της Κίνας.
Στη συνέχεια τον Μάιο, κατά πάσα πιθανότητα, οι βουλευτικές εκλογές στην Ιταλία θα δώσουν σαφές στίγμα αναφορικά με τις τάσεις που κυριαρχούν στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.
Θα δώσουν, άραγε, οι πολίτες το «πράσινο φως» στη συνέχιση και εντατικοποίηση των πολιτικών λιτότητας και εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας στις Βρυξέλλες;
Ή, μήπως, θα στείλουν το μήνυμα ότι δεν είναι διατεθειμένοι να σηκώσουν άλλα βάρη προς χάρη της δημοσιονομικής πειθαρχίας ή ακόμη και του ευρώ;
Τέλος, τον Σεπτέμβριο του 2013, θα έρθει η ώρα για την εκλογική αναμέτρηση στη Γερμανία.
Εάν οι πολίτες της αποφασίσουν να αναδείξουν και πάλι σε θέση ισχύος την Άγκελα Μέρκελ και να επικροτήσουν την πολιτική της, τότε θα είναι σαν να ξεκαθαρίζουν προς την υπόλοιπη Ευρώπη ότι δεν έχει να περιμένει πολλά από το Βερολίνο - ή θα είναι μαζί του ή εναντίον του.
Αντιθέτως, στην περίπτωση που προκαλέσουν μια πολιτική αλλαγή, τότε ασφαλώς θα υπάρξουν ορισμένα νέα δεδομένα για την Ε.Ε. και την Ευρωζώνη και θα δοθεί η ευκαιρία για «αναπροσαρμογές».
Στην αναμονή, λοιπόν...
Γ.Παυλόπουλος
