Δεμένη πισθάγκωνα η χώρα βαδίζει προς το τρίτο μνημόνιο.
Οι έσχατοι πολιτικοί ελιγμοί των τριών κυβερνητικών εταίρων, η αποσύνθεση του ΠΑΣΟΚ, η δραματική διαπίστωση του Λαφαζάνη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει (άσχετα αν για λόγους τακτικής τον αποδοκίμασαν σύμπαντες οι σύντροφοι) αποτελούν τις διαφορετικές όψεις του ίδιου αδιεξόδου.
Ουσιαστικά βρισκόμαστε υπό κατοχή, το Σύνταγμα τελεί εν αναστολή και η χώρα εξακολουθεί να κινείται υπνωτισμένη με... την προσδοκία της επόμενης δόσης που θα εξασφαλίσει βραχύβια επιβίωση.
Από τη μια η Ανγκελα Μέρκελ το είπε όσο πιο ξεκάθαρα μπορούσε:
όποια χώρα έχει χρέος πάνω από το 80% του ΑΕΠ χάνει την ανεξαρτησία της. Σκεφτείτε πως πριν από έναν χρόνο έγινε ένα γενναίο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους με στόχο να κατέβει στο 120% και τώρα οι υπολογισμοί γίνονται με την παραδοχή πως το 2013 θα πλησιάσει το 190% και το 2014 θα το ξεπεράσει!
Αν ερμηνεύσουμε αυτά τα δεδομένα με απλή λογική, μπορούμε να καταλήξουμε σε ένα διπλό συμπέρασμα: πρώτον, ότι η χώρα έχει χάσει την ανεξαρτησία της προ πολλού και θα περάσει πολύς χρόνος για να την ξανακερδίσει και, δεύτερον, πως τα δύο μνημόνια που πλήρωσε πολύ ακριβά ο ελληνικός λαός απέτυχαν παταγωδώς, οι θυσίες πήγαν χαμένες και το περίφημο «φάρμακο» αποδείχτηκε θανατηφόρο δηλητήριο.
Από την άλλη, το Ελεγκτικό Συνέδριο, δηλαδή το Ανώτατο Δικαστήριο που ελέγχει τη συνταγματικότητα των νόμων πριν αυτοί κατατεθούν στη Βουλή, αποφάνθηκε πως οι νέες περικοπές στις συντάξεις και τα δώρα (ό,τι απέμεινε δηλαδή από αυτά) των χαμηλόμισθων είναι αντισυνταγματικά. Ωστόσο η κυβέρνηση έχοντας το πιστόλι της τρόικας στον κρόταφο είναι αποφασισμένη να τα προωθήσει τώρα, αν και είναι βέβαιο πως στο μέλλον, με την πρώτη προσφυγή, θα κριθούν παράνομα και αντισυνταγματικά.
Αλλωστε εδώ και δυόμισι χρόνια η χώρα κινείται εκτός συνταγματικού χάρτη.
Τα δύο μνημόνια, με δεκάδες μέτρα και υπουργικές αποφάσεις κινούνται πέραν κάθε νομιμότητας και η χώρα κυβερνάται με την απειλή οικονομικού στραγγαλισμού από την τρόικα και μόνο.
Και τι μας απομένει; Ο Φώτης Κουβέλης που μάχεται για να μην καταργηθεί το επίδομα γάμου.
Γιατί, αν μελετήσουμε προσεκτικά τους λόγους για τους οποίους η Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΔΗΜ.ΑΡ. απειλεί να καταψηφίσει τα ισοπεδωτικά μέτρα, είναι τα Εργασιακά, δηλαδή το εξής ένα: η κατάργηση του επιδόματος γάμου.
Το επίδομα γάμου είναι ό,τι απέμεινε από το περίφημο αναπτυξιακό πακέτο.
Είναι το ίδιο πακέτο για το οποίο ο Κουβέλης όλο το καλοκαίρι υποστήριζε πως πρέπει να συνοδεύει, μαζί με την αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος, τα νέα δημοσιονομικά μέτρα.
Πού είναι σήμερα το αναπτυξιακό πακέτο;
Αφαντο στον μακρινό ορίζοντα και μείναμε να θεωρούμε πως η κατάργηση του επιδόματος γάμου θα φέρει την ανάπτυξη, από την οποία εξαρτάται και η επιτυχία του προγράμματος.
Ας μην τρέφουμε αυταπάτες, η οικονομική και κοινωνική κόλαση που ζούμε δεν τελειώνει κάπου εδώ.
*[Άρθρο του κ.Μπάμπη Κούτρα στο Πρώτο Θέμα]
