Από την πτώχευση λόγω χρέους μία και πλέον δεκαετία πριν, η οικονομία της Αργεντινής έχει εμπλακεί σε ένα είδος Ψυχρού Πολέμου με τους διεθνείς επενδυτές.
Το Μπουένος Άιρες επέβαλε στους ομολογιούχους μία «τελεσιγραφική» προσφορά ανταλλαγής για 30 σεντς ανά δολάριο, στο μεγαλύτερο "κούρεμα" δημόσιου χρέους που έχει συμβεί για τουλάχιστον μισό αιώνα..
Οι εταιρείες έκλεισαν. Οι ξένοι επενδυτές λάκισαν. Η Αργεντινή, στο μεταξύ, υποβιβάστηκε από το... πρωτάθλημα των "αναδυόμενων αγορών" σε μία λιγότερο ανεπτυγμένη οικονομία του "περιθωρίου", μαζί με το Μπαγκλαντές και την Κένυα -μεταξύ των οποίων αγωνίζεται έκτοτε να παραμείνει. Για να χτυπήσει αυτές τις προσβολές, ο τέως πρόεδρος Néstor Kirchner και η Cristina Fernandez de Kirchner, η σύζυγός του που τον διαδέχθηκε, κρατικοποίησαν 24 δισεκατομμύρια δολάρια σε ιδιωτικές συντάξεις και ανέλαβαν τον έλεγχο της κορυφαίας επιχείρησης ενέργειας της χώρας, η οποία ανήκε κατά πλειοψηφία στη Repsol της Ισπανίας (REP:SM). Η κυβέρνηση, επίσης, θέσπισε παράξενους νόμους, όπως αυτός που απαιτεί από τους εισαγωγείς αυτοκινήτων να αντισταθμίζουν τις εισαγωγές τους με εξαγωγές ίσης αξίας.
Ωστόσο, μία ανυποχώρητη ομάδα πιστωτών, συμπεριλαμβανομένων θεσμικών επενδυτών των ΗΠΑ και μια χούφτα ηλικιωμένων Αργεντινών συνταξιούχων, αρνήθηκε να συμμετάσχει το 2005 και το 2010 στην αναδιάρθρωση χρέους της χώρας, θεωρώντας ότι εάν συνασπίζονταν θα μπορούσαν να διεκδικήσουν καλύτερους όρους από το Μπουένος Άιρες. Και το κερασάκι στην τούρτα: Ένα δικαστήριο στην Γκάνα, από όλα τα μέρη, κατάσχεσε μία φρεγάτα της Αργεντινής, κατόπιν αιτήσεως ενός hedge fund που λέει ότι το Μπουένος Άιρες του χρωστάει από παλιά 300 εκατομμύρια δολάρια. Η Αργεντινή πρόσφατα απευθύνθηκε για την υπόθεση στα Ηνωμένα Έθνη. Όλα αυτά σε μια εποχή που η προκλητική Kirchner έχει αναζωπυρώσει το εθνικιστικό αίσθημα για τα Νησιά Φόκλαντ, για τα οποία η Αργεντινή είχε εμπλακεί σε πόλεμο με τη Βρετανία πριν από 30 και πλέον χρόνια.
Σήμερα, η μάχη για την οικονομική επιβίωση ενός έθνους 41 εκατομμυρίων ψυχών -εν τω μέσω φλέγουσας διεθνούς συζήτησης σχετικά με τα όρια των δικαιωμάτων του πιστωτή (Ελλάδα, κανείς;)- λαμβάνει χώρα, από όλα τα μέρη, στη Νέα Υόρκη. Στις δικαστικές αίθουσες εκεί, ο αδικημένος του προαναφερθέντος hedge fund, Paul Singer, ηγείται μιας εκστρατείας για να επιτύχει καλύτερη πληρωμή του χρέους που κατέχει. Την περασμένη εβδομάδα, ο Επαρχιακός Δικαστής των ΗΠΑ Thomas Griesa διέταξε την Αργεντινή να καταβάλει 1,33 δισεκατομμύρια δολάρια ως αποζημίωση για τους τίτλους που κατέχει ο Singer. Την Τετάρτη, ένα εφετείο έδωσε στην Αργεντινή περισσότερο χρόνο για την προσβολή της απόφασης.
Το αποτέλεσμα που όλοι ανέμεναν με αγωνία θα μπορούσε να βυθίσει την οικονομία της Αργεντινής ή να την κάνει ακόμα πιο αφιλόξενη για τις παγκόσμιες αγορές κεφαλαίου. Ή τίποτα από τα δύο. Ή και τα δύο. Το γεγονός ήταν αρκετό για τρομάξει τον οίκο Fitch και να αξιολογήσει ως «πιθανή» μία χρεοκοπία της Αργεντινής. «Δεν είναι μόνο ένα θέμα μεταξύ της Αργεντινής και των πιστωτών της. Οι ομολογιούχοι που συμφώνησαν με το κούρεμα δεν θέλουν απαραίτητα να δουν τους αποστάτες να κερδίζουν, ειδικά εφόσον κάτι τέτοιο μπορεί να απειλήσει τις δικές τους πληρωμές. Έτσι, ο υπερ-δικηγόρος David Boise, της υπόθεσης Bush εναντίον Gore, έχει εμπλακεί στην πολύκροτη υπόθεση. Γίνεται και καλύτερο: ο Theodore Olson, ο βασικός αντίπαλος του Ανώτατου Δικαστηρίου στις Εκλογές του 2000, είναι κάλλιστα πιθανό να καταλήξει ξανά απέναντι από τον Boies. (Τουλάχιστον συμφωνούν σε κάτι.) Η εκρηκτική αύξηση στις αμειβόμενες ωρομισθίες δικηγόρων που έχουν να κάνουν με την υπόθεση της Αργεντινής αποτελεί από μόνη της ζήτημα διεθνούς ενδιαφέροντος. Σύμφωνα με την δικηγορική εταιρεία White & Case, από τη χρεοκοπία της Αργεντινής, οι θιγμένοι ομολογιούχοι έχουν καταθέσει τουλάχιστον 180 αστικές αγωγές εναντίον της χώρας.
Πώς, θα αναρωτιέστε, μπορεί η Αργεντινή να έχει οποιαδήποτε οικονομική αξίωση στο εξωτερικό; Λοιπόν, 1) Κοιτάξτε ένα χάρτη. 2) Δοκιμάστε τη μπριζόλα της. Αυτό το ευλογημένο γεωγραφικά κράτος έχει αναμφισβήτητα θέλγητρα με την αφθονη σόγια της, τα ζωντανά της και τα μέταλλα σε ένα κόσμο όπου βασιλεύει η Κίνα η οποία θέλει όλα αυτά τα πράγματα όλο και περισσότερο.
Δείτε πόσο καλύτερα τα έχουν πάει η Βραζιλία, η Κολομβία και το Περού κατά τη δεκαετία που η Αργεντινή ήταν παρίας. Παρά τα λάθη της, η Αργεντινή παραμένει η Νο.2 οικονομία της ηπείρου. (η Κολομβία το αμφισβητεί αυτό.) Έτσι, έστω και αν ο χρηματιστηριακός δείκτης της Merval έχει πληγεί από τις "εξαγωγές" μετοχών και τη συρρίκνωση του διεθνούς ενδιαφέροντος, έχει πενταπλασιαστεί και πλέον από την εποχή της κατάρρευσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος της χώρας.
«Η άποψή μου είναι ότι η Αργεντινή θα σταθεί πιο προκλητική από ποτέ, αλλά την ίδια στιγμή, θα κάνει ό,τι μπορεί για να συνεχίσει να εξυπηρετεί το χρέος της και να δείξει στην παγκόσμια κοινότητα ότι είναι τα θύματα και ότι τα «ληστρικά funds» είναι οι κακοί της υπόθεσης», λέει ο Santiago Maggi, συνέταιρος της Latmark Asset Management in Miami στο Μαϊάμι.
«Μην έχοντας πρόσβαση στις αγορές κεφαλαίων, πληρώνουμε από το 2005 με δικούς μας πόρους και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, γιατί θέλουμε να τιμήσουμε τις υποχρεώσεις μας όπως αρμόζει σε μία χώρα που έχει ανακτήσει την αυτοεκτίμησή της», δήλωσε η Kirchner σε ομιλία της την προηγούμενη εβδομάδα.
Μπορεί να αντέξει για τόσο καιρό ώστε να καταφέρει να κρατήσει το λόγο της; Πέραν των νομικών αγώνων και των περιπετειών της κατασχεθείσας φρεγάτας, η Αργεντινή είναι βυθισμένη σε μια βαθιά ύφεση που χαρακτηρίζεται από αυξανόμενη αναταραχή μεταξύ του εργατικού δυναμικού, υψηλό πληθωρισμό και απαξίωση των υποδομών.
Η οποία, σύμφωνα με την άποψη της Kirchner, θα μπορούσε να ζητήσει περισσότερα προσκολλώντας στους los capitalistas.
Πηγή:capital.gr
