Η Βουλγαρία τείνει να εξελιχθεί ως ο σημαντικότερος εταίρος και σύμμαχος απ΄όλες τις όμορες με την Ελλάδα χώρες.
Μοιάζουν όμως οι σχέσεις Ελλάδας - Βουλγαρίας με αυτές άλλων γειτονικών ευρωπαικών χωρών (όπως πχ Γαλλίας - Γερμανίας);
Το ερώτημα προκύπτει από το συμπέρασμα του προέδρου της Δημοκρατίας κατά τη χθεσινή του συνάντηση με τον πρωθυπουργό της Βουλγαρίας Μπόικο Μπορίσοφ. Ο Κάρολος Παπούλιας, γνώστης της ιστορίας και με στενούς δεσμούς στη γειτονική χώρα, είναι ο.. πλέον κατάλληλος σε τέτοιου είδους παραλληλισμούς. Και η αλήθεια είναι πως η επισήμανσή του δεν απέχει της πραγματικότητας.
Οι σχέσεις των δύο χωρών δοκιμάστηκαν αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια, με αποκορύφωμα την κρίση Ελλάδας - Τουρκίας το Μάρτιο του '87.
Ήταν τότε, στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, που ο σημερινός πρόεδρος, ως υπουργός Εξωτερικών, ευτύχησε να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις. Εκτελώντας εντολή του Ανδρέα Παπανδρέου μετέβη στη Σόφια ζητώντας από τον πρόεδρο Ζίβκοφ να στείλει στρατεύματα στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα σε μια ένδειξη ενεργοποίησης του ελληνοβουλγαρικού άξονα εναντίον της Τουρκίας.
Ήταν η κίνηση που λειτούργησε καταλυτικά στην εκτόνωση της κρίσης, καθώς η Αθήνα έδειξε πως δεν θα δίσταζε να κινηθεί εκτός πλαισίου συμμαχιών (ΕΕ, ΝΑΤΟ) για να υπερασπιστεί τα εθνικά της συμφέροντα. Μπροστά στον κίνδυνο να υπάρξει εμπλοκή της ΕΣΣΔ σε μια διένεξη δύο χωρών του ΝΑΤΟ, οι σύμμαχοι παρενέβησαν για να αποτρέψουν την κλιμάκωση της κρίσης σε πολεμική σύγκρουση.
Έκτοτε πολλά άλλαξαν.
Το Ανατολικό Μπλοκ κατέρρευσε και η Βουλγαρία βρέθηκε να αναζητά την ένταξή της στην ΕΕ με μοναδικό διαβατήριο την ελληνική στήριξη. Μια στήριξη που προέκυψε σε πολιτικό επίπεδο και αποτυπώθηκε σε οικονομικό με την ισχυρή παρουσία ελληνικών επιχειρήσεων στη γειτονική χώρα. Σήμερα οι δύο χώρες συνεργάζονται σε μια σειρά από τομείς, την ίδια ώρα που οι ελληνικές επιχειρήσεις τυγχάνουν της εκτίμησης, της προστασίας και των διευκολύνσεων του βουλγαρικού κράτους.
Στα ταραγμένα Βαλκάνια των αλυτρωτισμών και του εθνικιστικού οίστρου ο «άξονας» Ελλάδας - Βουλγαρίας υπάρχει ως εγγυητής της ασφάλειας και της σταθερότητας.
Δεν είναι τυχαίο πως οι δύο χώρες τηρούν κοινή στάση έναντι της ΠΓΔΜ και του αιτήματος ένταξής της σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, καταδικάζοντας τον «μακεδονικό εθνικισμό» και απαιτώντας αποδείξεις για σχέσεις καλής γειτονίας.
Είναι αυτή η σχέση που συνιστά ίσως τη μοναδική σταθερά σε μια πλευρά της Ευρώπης που ιστορικά συνιστά εστία αστάθειας και αβεβαιότητας.
Γι' αυτό ίσως και ο Κάρολος Παπούλιας προέβη σε αυτό τον παραλληλισμό.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι η διατήρηση και η ενίσχυση των διμερών σχέσεων των δύο χωρών, ώστε η σχέση αυτή αλληλεξάρτησης να εμπεδωθεί στους δύο λαούς, που αντιλαμβάνονται πλέον ξεκάθαρα πως το μέλλον τους είναι κοινό.
Π.Μαυρίδης
