Η παρατεταμένη ύφεση της ελληνικής οικονομίας και τα υψηλά ποσοστά ανεργίας που συνεχώς αυξάνεται ωθεί τους νέους στο δρόμο της μετανάστευσης και της αναζήτησης εργασίας στις αγορές της ΕΕ αλλά και εκτός Ευρώπης.
Το ιδιαίτερα ανησυχητικό σε αυτή την κατάσταση είναι το γεγονός ότι το δρόμο της… ξενιτιάς επιλέγουν οι νέοι επιστήμονες και μάλιστα με ειδικότητες που θα μπορούσαν να... αποτελέσουν το βασικό ανθρώπινο δυναμικό για την πολυπόθητη ανάπτυξη.
Οι έρευνες δείχνουν ότι οι περισσότεροι άνεργοι νέοι επιστήμονες πριν επιλέξουν το δρόμο της… εξόδου από τη χώρα, απασχολούνται σε τομείς που είναι άσχετοι με το αντικείμενο των σπουδών τους. Από μια πλευρά αυτό δεν είναι τραγικό, αρκεί η απασχόληση αυτή να είναι προσωρινή και να μην αποξενώνει τους νέους από το αντικείμενο των σπουδών τους.
Όταν όμως ένας νέος πτυχιούχος μηχανικός ή γεωπόνος εργάζεται μετά την αποφοίτησή του ως υπάλληλος σούπερ μάρκετ ή σερβιτόρος, «ευνουχίζεται» επαγγελματικά. Αργά ή γρήγορα χάνει την όρεξή του για προσφορά, μειώνονται οι προσδοκίες του, σβήνουν τα οράματά του και απογοητεύεται από την πολιτεία και την κοινωνία. Γιατί, μην κρυβόμαστε, ο νέος δεν θα χρεώσει όλη την ευθύνη στο κακό πολιτικό σύστημα, αλλά και στην ίδια την κοινωνία, γιατί δεν έκανε τίποτα να αλλάξει τα κακώς κείμενα. Και ο νέος δεν έχει –ή έχει τη λιγότερη ευθύνη– από όλες τις προηγούμενες γενιές.
Αντί η κυβέρνηση λοιπόν να ασχολείται με το μεταναστευτικό πρόβλημα βλέποντας μόνο τους ξένους μετανάστες, καλό είναι να ασχοληθεί πιο σοβαρά με τους Έλληνες μετανάστες.
Η όξυνση της κρίσης οδηγεί πολλούς από τους ξένους μετανάστες να επιλέγουν την επιστροφή στη χώρα τους. Ιδιαίτερα όσοι προέρχονται από γειτονικές χώρες, με την ανεργία και το επίπεδο των αμοιβών που θα επικρατήσουν στην Ελλάδα (ελέω τρόικας), μάλλον θα επιλέξουν την επιστροφή.
Δεν θα γίνει όμως το ίδιο και με τους δικούς μας νέους που βρίσκουν εργασία σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Το επίπεδο των αμοιβών αλλά και οι γενικότερες συνθήκες που επικρατούν στην υπόλοιπη ευρωζώνη είναι ένα ισχυρό κίνητρο παραμονής. Όσο δε αργεί η ανάκαμψη τόσο οι δεσμοί των νέων με τη χώρα όπου θα εγκατασταθούν θα γίνονται ισχυρότεροι, απομακρύνοντας το ενδεχόμενο μετεγκατάστασής τους στα πάτρια εδάφη.
Οι νέοι επιστήμονες που δοκιμάζουν την τύχη τους στο εξωτερικό είναι και αυτοί που έχουν τα περισσότερα προσόντα (γλώσσες, μεταπτυχιακά). Το 73% από αυτούς έχει μεταπτυχιακό τίτλο, το 51,2% έχει διδακτορικό, ενώ το 41% έχει σπουδάσει στα εκατό καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Ακόμη, το 68,4% των πτυχιούχων που εργάζονται στο εξωτερικό έχει ετήσιο εισόδημα μεγαλύτερο από 40.000 ευρώ.
Η χώρα μπορεί να άντεξε το κύμα των ξένων μεταναστών, να αφομοίωσε μεγάλο αριθμό από αυτούς, να τους «αξιοποίησε» παρά τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν και δημιουργούνται κατά καιρούς.
Το κύμα όμως των Ελλήνων μεταναστών πώς θα αντιμετωπιστεί;
Γιώργος Στουραΐτης
Το ιδιαίτερα ανησυχητικό σε αυτή την κατάσταση είναι το γεγονός ότι το δρόμο της… ξενιτιάς επιλέγουν οι νέοι επιστήμονες και μάλιστα με ειδικότητες που θα μπορούσαν να... αποτελέσουν το βασικό ανθρώπινο δυναμικό για την πολυπόθητη ανάπτυξη.
Οι έρευνες δείχνουν ότι οι περισσότεροι άνεργοι νέοι επιστήμονες πριν επιλέξουν το δρόμο της… εξόδου από τη χώρα, απασχολούνται σε τομείς που είναι άσχετοι με το αντικείμενο των σπουδών τους. Από μια πλευρά αυτό δεν είναι τραγικό, αρκεί η απασχόληση αυτή να είναι προσωρινή και να μην αποξενώνει τους νέους από το αντικείμενο των σπουδών τους.
Όταν όμως ένας νέος πτυχιούχος μηχανικός ή γεωπόνος εργάζεται μετά την αποφοίτησή του ως υπάλληλος σούπερ μάρκετ ή σερβιτόρος, «ευνουχίζεται» επαγγελματικά. Αργά ή γρήγορα χάνει την όρεξή του για προσφορά, μειώνονται οι προσδοκίες του, σβήνουν τα οράματά του και απογοητεύεται από την πολιτεία και την κοινωνία. Γιατί, μην κρυβόμαστε, ο νέος δεν θα χρεώσει όλη την ευθύνη στο κακό πολιτικό σύστημα, αλλά και στην ίδια την κοινωνία, γιατί δεν έκανε τίποτα να αλλάξει τα κακώς κείμενα. Και ο νέος δεν έχει –ή έχει τη λιγότερη ευθύνη– από όλες τις προηγούμενες γενιές.
Αντί η κυβέρνηση λοιπόν να ασχολείται με το μεταναστευτικό πρόβλημα βλέποντας μόνο τους ξένους μετανάστες, καλό είναι να ασχοληθεί πιο σοβαρά με τους Έλληνες μετανάστες.
Η όξυνση της κρίσης οδηγεί πολλούς από τους ξένους μετανάστες να επιλέγουν την επιστροφή στη χώρα τους. Ιδιαίτερα όσοι προέρχονται από γειτονικές χώρες, με την ανεργία και το επίπεδο των αμοιβών που θα επικρατήσουν στην Ελλάδα (ελέω τρόικας), μάλλον θα επιλέξουν την επιστροφή.
Δεν θα γίνει όμως το ίδιο και με τους δικούς μας νέους που βρίσκουν εργασία σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Το επίπεδο των αμοιβών αλλά και οι γενικότερες συνθήκες που επικρατούν στην υπόλοιπη ευρωζώνη είναι ένα ισχυρό κίνητρο παραμονής. Όσο δε αργεί η ανάκαμψη τόσο οι δεσμοί των νέων με τη χώρα όπου θα εγκατασταθούν θα γίνονται ισχυρότεροι, απομακρύνοντας το ενδεχόμενο μετεγκατάστασής τους στα πάτρια εδάφη.
Οι νέοι επιστήμονες που δοκιμάζουν την τύχη τους στο εξωτερικό είναι και αυτοί που έχουν τα περισσότερα προσόντα (γλώσσες, μεταπτυχιακά). Το 73% από αυτούς έχει μεταπτυχιακό τίτλο, το 51,2% έχει διδακτορικό, ενώ το 41% έχει σπουδάσει στα εκατό καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Ακόμη, το 68,4% των πτυχιούχων που εργάζονται στο εξωτερικό έχει ετήσιο εισόδημα μεγαλύτερο από 40.000 ευρώ.
Η χώρα μπορεί να άντεξε το κύμα των ξένων μεταναστών, να αφομοίωσε μεγάλο αριθμό από αυτούς, να τους «αξιοποίησε» παρά τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν και δημιουργούνται κατά καιρούς.
Το κύμα όμως των Ελλήνων μεταναστών πώς θα αντιμετωπιστεί;
Γιώργος Στουραΐτης
