Xθες δημοσίευσε η IBM την ετήσια έκθεσή της «5 in 5», η οποία είναι αφιερωμένη σε πέντε τεχνολογικούς τομείς που μέσα στην επόμενη πενταετία θα γνωρίσουν τεράστια ανάπτυξη.
- Δείτε παρακάτω το σχετικό video
Η φετινή έκθεση προβλέπει πως, μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, θα γίνει πραγματικότητα μία νέα εποχή στον τομέα των υπολογιστών, με νέα μηχανήματα που θα παίζουν τον ρόλο «γνωσιακών συστημάτων», τα οποία θα αντιλαμβάνονται το... περιβάλλον όπως στ’ αλήθεια είναι. Κι αυτό γιατί θα μιμούνται τις πέντε ανθρώπινες αισθήσεις – έχοντας, με μία έννοια, τη δυνατότητα π.χ. να γεύονται, να βλέπουν και να ακούνε.
Οραση: Ενα pixel αξίζει χίλιες λέξεις
Τα PC σήμερα μπορούν να «καταλάβουν» τις εικόνες μόνο από τους τίτλους ή τις λεζάντες που τις συνοδεύουν, με συνέπεια το πραγματικό περιεχόμενο μιας φωτογραφίας να τους είναι άγνωστο. Σε μία πενταετία, όμως, τα υπολογιστικά συστήματα θα έχουν τη δυνατότητα να «βλέπουν» και να κατανοούν το νόημα μιας εικόνας. Αυτή η εξέλιξη θα έχει τεράστια επίδραση στην ιατρική, τη γεωργία και το εμπόριο.
Για παράδειγμα, οι υπολογιστές θα μπορούν να αναλύουν αυτόματα αμέτρητες μαγνητικές τομογραφίες, ακτινογραφίες και αξονικές τομογραφίες, για να εντοπίζουν οπτικές ενδείξεις ασθενειών ή ανατομικές ανωμαλίες. Έτσι, θα βοηθούν τους γιατρούς να κάνουν διαγνώσεις με μεγαλύτερη ταχύτητα και ακρίβεια.
Ακοή:Οι υπολογιστές θα ακούν αυτό που έχει σημασία
Τα επόμενα πέντε χρόνια, συστήματα από «έξυπνους» αισθητήρες θα ανιχνεύουν ηχητικά κύματα διάφορων συχνοτήτων και θα μπορούν να τα καταλαβαίνουν τι σημαίνουν, προβλέποντας για παράδειγμα πότε πρόκειται να πέσει ένα δέντρο στο δάσος ή να ξεκινήσει μία κατολίσθηση.
Άλλα συστήματα ανάλυσης ηχητικών σημάτων θα «μεταφράζουν» σε μία μορφή «γλώσσας» το βρεφικό κλάμα, για να δείχνουν στους γονείς και τους γιατρούς αν το κλάμα δηλώνει πως το μωρό πεινάει, ζεσταίνεται ή είναι κουρασμένο. Η ίδια τεχνολογία θα χρησιμοποιείται επίσης και στις επικοινωνίες ενηλίκων, για παράδειγμα στα τηλεφωνικά κέντρα, «αποκαλύπτοντας» σε ποια συναισθηματική κατάσταση βρίσκεται αυτός που μιλά.
Γεύση: Εξυπνότερη διατροφή, χάρις σε ψηφιακούς «γευστικούς κάλυκες»
Ερευνητές από την IBM αναπτύσσουν ένα υπολογιστικό σύστημα που αντιλαμβάνεται τις γεύσεις, για σεφ οι οποίοι θα θέλουν να δημιουργήσουν νέες και νόστιμες συνταγές. Το σύστημα απομονώνει τα επιμέρους συστατικά σε μοριακό επίπεδο και αντιπαραβάλλει τη χημική τους σύσταση με μία βάση δεδομένων που περιέχει πληροφορίες για το τι θεωρεί νόστιμο ο άνθρωπος. Έτσι, μπορεί να φτιάχνει σενάρια με μίξεις διάφορων «πρώτων υλών», δημιουργώντας εκατομμύρια συνταγές που θα συνδυάζουν διάφορες γεύσεις.
Σύμφωνα με την αμερικανική εταιρεία, ένα τέτοιο σύστημα θα μπορούσε όχι μόνο να ανακαλύψει αμέτρητα «εξωτικά» πιάτα, αλλά και να βοηθήσει ανθρώπους που ακολουθούν κάποια δίαιτα να τρέφονται υγιεινά χωρίς να αισθάνονται ότι κάνουν γευστικές εκπτώσεις.
Οσφρηση: Οι υπολογιστές θα αναλαμβάνουν ρόλο… λαγωνικού
Στα επόμενα πέντε χρόνια, μικροσκοπικοί αισθητήρες στο PC ή το κινητό μας θα καταλαβαίνουν, «μυρίζοντάς» μας, αν έχουμε γρίπη. Αναλύοντας τις οσμές, τους βιολογικούς δείκτες και χιλιάδες μόρια που περιέχονται στην αναπνοή μας, οι γιατροί θα μπορούν να διαγνώσουν και να παρακολουθήσουν μία μεγάλη σειρά ασθενειών – από το άσθμα και τον διαβήτη, μέχρι την επιληψία και νεφρολογικές παθήσεις.
Επιστήμονες της ΙΒΜ αξιοποιούν ήδη τις απειροελάχιστες ποσότητες αερίων που εκλύονται από έργα τέχνης, με σκοπό να επιλέξουν την καλύτερη λύση συντήρησής τους. Αυτή η προσέγγιση θα εφαρμόζεται επίσης για να ελέγχεται αν παρακολουθούνται οι κανόνες υγιεινής στα νοσοκομεία. Ένα δίκτυο από αισθητήρες θα «μυρίζουν» όλες τις επιφάνειες, για να διαπιστώσουν αν πάνω τους υπάρχει κάποιο απολυμαντικό και, κατά συνέπεια, αν έχουν καθαρισθεί επαρκώς.
Αφή: Με το smartphone, θα μπορούμε να «αγγίξουμε» αντικείμενα
Σε μία πενταετία, δεν θα ξέρουμε μόνο πώς μοιάζει το ρούχο που πρόκειται να αγοράσουμε από κάποια εταιρεία online εμπορίου, αλλά και πώς περίπου είναι η υφή του υφάσματός του. Οι επιστήμονες της ΙΒΜ αναπτύσσουν μία τεχνολογία που αξιοποιεί τον μηχανισμό δόνησης των κινητών τηλεφώνων ώστε, ανάλογα με το αντικείμενο που προβάλλεται ανά πάσα στιγμή στην οθόνη της συσκευή, να προκαλεί μία συγκεκριμένη αλληλουχία ανεπαίσθητων κινήσεων του τηλεφώνου. Έτσι, όποιος ακουμπήσει εκείνη τη στιγμή την οθόνη, θα αποκομίσει την ίδια αίσθηση υφής που θα ένιωθε κι αν άγγιζε το πραγματικό αντικείμενο.
