Η δημόσια κριτική στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα επικεντρώνεται στην ορατή μετάλλαξή του.
Μετά και το ταξίδι του στις ΗΠΑ η κριτική εστιάζεται σε κάτι που δεν επανέλαβε στο Brookings.
Ότι δηλαδή στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση, θα καταργήσει το μνημόνιο...
Πρόκειται περί προσχηματικής κριτικής. Για τον απλούστατο λόγο ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα κριθεί για το αν και κατά πόσο άλλαξε στάση. Αλλά... και κυρίως για το αν διαθέτει εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης ή παραγωγικού μοντέλου που θα θεμελιώσει την πεποίθηση στον μέσο Έλληνα ψηφοφόρο ότι θα δει το εισόδημά του να βελτιώνεται.
Στις πρόσφατες εκλογές οι Έλληνες έδωσαν την ευκαιρία στον Αντώνη Σαμαρά να κυβερνήσει, παρ' ότι άλλαξε στάση. Παρέβλεψαν που από «πολέμιος» έγινε «υμνητής» του μνημονίου και σκέφθηκαν την επιλογή που θα διασφάλιζε στοιχειωδώς τα εισοδήματά τους. Η συρρίκνωση ήταν ορατή. Όμως εξίσου ορατό ήταν και το ενδεχόμενο της απόλυτης καταστροφής. Επέλεξαν να μη ρισκάρουν με την απόλυτη καταστροφή και να δώσουν μια ευκαιρία στην ελπίδα.
Στην αντίπερα όχθη, ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχε τίποτα να διακινδυνεύσει. Η εκλογική του δύναμη ήταν έτσι κι αλλιώς χαμηλή και μοναδικός του στόχος ήταν να την αυξήσει. Αξιοποίησε τη δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση σημαντικής μερίδας ψηφοφόρων και αύξησε τα ποσοστά του με την υπόσχεση της πλήρους κατάργησης του μνημονίου.
Όμως ακόμα κι εκείνοι που τον ψήφισαν γνώριζαν πως αν καλούνταν να κυβερνήσει, δεν θα έκανε ό,τι είχε υποσχεθεί προεκλογικά. Καλώς ή κακώς, δεν υπάρχουν πολλοί σε αυτή τη χώρα που να ζουν με την αυταπάτη πως υπάρχει έστω κι ένας φορέας πολιτικής εξουσίας που θα διακινδύνευε την απομόνωση της χώρας από τη Δύση. Καλώς ή κακώς, δεν υπάρχουν πολλοί που θα υπερψήφιζαν ένα κόμμα που θα διεκδικούσε την ψήφο τους υποσχόμενο κυρίως την κατάργηση του μνημονίου – κατ' επέκταση της σχέσης της χώρας με τους δανειστές και εταίρους.
Ο Αλέξης Τσίπρας τα γνωρίζει όλα αυτά. Όπως τα γνωρίζουν και οι επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ. Και είναι λογικό να αλλάζουν τόνο και περιεχόμενο. Εξάλλου, όσο η ζωή προχωράει, δεν είναι κακό κάποιος να εξελίσσεται και να επαναπροσδιορίζει τη στάση του.
Συνεπώς, ο Αλέξης Τσίπρας δεν κινδυνεύει να χάσει ψήφους επειδή φαίνεται να αλλάζει. Το αντίθετο ίσως να ίσχυε. Ο Αλέξης Τσίπρας κινδυνεύει να μην πάρει ποτέ τις ψήφους που χρειάζεται για να κυβερνήσει για έναν άλλον πιο ουσιαστικό λόγο. Για την αδυναμία του να συγκροτήσει και να υποστηρίξει μια αξιόπιστη και ρεαλιστική πρόταση διακυβέρνησης ή παραγωγικού μοντέλου.
Π.Κ. Μαυρίδης
