Το μείζον ζήτημα είναι ότι τόσο ο...
κ. Παπακωνσταντίνου, όσο και ο κ. Βενιζέλος, καθώς και ηγεσίες του ΣΔΟΕ, είχαν στα χέρια τους μία πολύτιμη πηγή πληροφοριών, την οποία θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν, ώστε να διαπιστωθεί αν Έλληνες πολίτες που διατηρούσαν μεγάλες καταθέσεις στο εξωτερικό δήλωναν στην εφορία και ανάλογα εισοδήματα. Αυτή η πηγή πληροφοριών δεν αξιοποιήθηκε. Οι εξηγήσεις που έχουν ακουστεί μέχρι σήμερα από τους εμπλεκομένους, όπως για παράδειγμα ότι επρόκειτο για στοιχείο που δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στο δικαστήριο, δεν πείθουν.
Φυσικά, δεν είναι δουλειά των δημοσιογράφων να αποφαίνονται αυθεντικά για το αξιόποινο των πράξεων και των παραλείψεων πολιτικών, όπως συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες, στα λαϊκά δικαστήρια των “Οκτώ”. Οπωσδήποτε όμως, το αν υπήρξε δόλος, βλακώδης αμέλεια, ή απλώς ανικανότητα από όλους όσους διαχειρίστηκαν το αρχείο με τα ονόματα καταθετών στην Ελβετία είναι ζήτημα που αξίζει τουλάχιστον να διερευνηθεί, όπως αξίζει να διερευνηθεί και το τι έκαναν οι προηγούμενοι υπουργοί οικονομικών με τα στοιχεία που είχαν στη διάθεσή τους οι ελληνικές τράπεζες για όλα τα μεγάλα εμβάσματα στο εξωτερικό. Δυστυχώς, η πρόταση που κατέθεσαν τα τρία κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής ουσιαστικά προσωποποιεί τις ευθύνες για την υπόθεση και παρακάμπτει την ουσία. Υπό αυτήν την έννοια, για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εν μέρει δίκιο στις ενστάσεις που εγείρει για ένα τόσο σοβαρό πολιτικό θέμα.
Η κυβέρνηση υποστηρίζει, βεβαίως, ότι για το θέμα της διαχείρισης της λίστας, ο κ. Παπακωνσταντίνου είναι υπόλογος για το ότι δεν διαβίβασε αμέσως, όπως όφειλε, το πλήρες αρχείο στην κατά νόμο αρμόδια υπηρεσία, δηλαδή το ΣΔΟΕ, για τις “νόμιμες ενέργειες”. Ο κ. Βενιζέλος δεν διέπραξε κάτι ανάλογο, γιατί αυτός δεν έδωσε, αλλά έλαβε από το ΣΔΟΕ, μέσω του κ. Διώτη, τη λίστα και εδέχθη, έστω σιωπηρώς, την εισήγηση της αρμόδιας υπ' αυτόν υπηρεσίας. Επομένως, η τυχόν ευθύνη του έγκειται στο ότι εδέχθη την εισήγηση της υπηρεσίας, ότι δεν έδωσε διαφορετικές εντολές, ίσως και γιατί δεν αντικατέστησε τον κ. Διώτη. Αλλά είναι οπωσδήποτε διαφορετικής τάξεως θέμα. Στην περίπτωση του κ. Βενιζέλου, δεν μπορεί κανένας, με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία τουλάχιστον, να διαβλέψει κανενός είδους ιδιοτέλεια, ή πρόθεση συγκάλυψης κάποιου συγκεκριμένου προσώπου. Πρόκειται όμως για ένα συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουμε εμείς στο πόδι και με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία από την ειδησεογραφία. Ας το διερευνήσει και επισήμως η Βουλή, ώστε να μη θεωρηθεί ότι προσφέρεται παρανόμως κάλυψη στον κ. Βενιζέλο. Διότι αν η συγκεκριμένη πεποίθηση επικρατήσει, τότε το πλήγμα που θα υποστεί η όποια αξιοπιστία απομένει στο πολιτικό μας σύστημα, θα είναι ίσως θανάσιμο.
Θα αντιτείνουν ορισμένοι ότι τα κίνητρα του ΣΥΡΙΖΑ να εμπλέξει στην υπόθεση τον κ. Βενιζέλο είναι μικροκομματικά. Δεν αμφιβάλλω καθόλου. Στις δημόσιες τοποθετήσεις τους, στελέχη της Κουμουνδούρου εξαπολύουν κατηγορίες εναντίον όλων των πολιτικών τους αντιπάλων, σχετικών και άσχετων με την υπόθεση. Μέχρι εναντίον του κ. Στουρνάρα καταφέρθηκαν, του υπουργού οικονομικών που όχι μόνο ξέμπλεξε την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, αλλά διερευνά – για πρώτη φορά - και το αν συντελέστηκε φοροδιαφυγή και από όσους βρίσκονται σε όλες τις άλλες λίστες που έχει στα χέρια του το ελληνικό δημόσιο. Μόνο τον Πάπα δεν έχει κατηγορήσει ακόμη ο ΣΥΡΙΖΑ για εμπλοκή στην υπόθεση!
Ανάλογα πολιτικά ελατήρια θα μπορούσε όμως να καταλογίσει κανείς και στην “ανακούφιση” της κυβέρνησης για την τροπή της υπόθεσης. Εν πάση περιπτώσει, η κυβερνητική δεδηλωμένη δεν θα κινδύνευε αν διερευνούταν οι χειρισμοί του κ. Βενιζέλου, ούτε μπορούν να χρεωθούν οι βουλευτές και οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ την “πολιτική προστασία” του οποιουδήποτε στελέχους του κόμματος. Ακόμη και αν υπήρχε ζήτημα πολιτικής σταθερότητας όμως, τέτοιες σκοπιμότητες δεν έχουν θέση σε θέματα απόδοσης δικαιοσύνης. Τουναντίον, η δημοκρατία υπονομεύεται όταν ο σεβασμός στους νόμους της συναρτάται με πολιτικούς υπολογισμούς.
Ν.Μαλεβίτης
