Υποκρισία ή μήπως ανοησία; Οπως και να έχει πρόκειται για τη μεγάλη αντίφαση που πληρώνει πολύ ακριβά ο ελληνικός λαός.
Ας πάρουμε τα πράγματα με μία λογική σειρά για να μην τρελαθούμε.
Η τρόικα μας υποχρέωσε να κατακρεουργήσουμε τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και υπό την πίεση Ελλήνων ...κουκουλοφόρων, όπως είπε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, επέβαλε ρυθμίσεις και αποφάσεις που προκάλεσαν πρωτοφανείς.. καταστροφές στον ιδιωτικό τομέα, πρωτοφανή ανεργία και πολύ δάκρυ και αίμα..
Κι΄ ενώ αυτό έχει αναγνωριστεί, κι΄ ενώ υπάρχει μία ισχυρή αντίδραση σε νέα λιτότητα, γιατί μεταξύ άλλων θα εμποδίσει την έξοδο της χώρας από την κρίση πλήττοντας τα εισοδήματα και άλλων πολιτών, τί θα γίνει την ερχόμενη Πέμπτη;
Θα καταργηθούν 42 συλλογικές συμβάσεις εργασίας με αποτέλεσμα να ενεργοποιηθεί η μεγάλη απειλή για περαιτέρω μείωση των μισθών 500.000 εργαζομένων από 15 ως 30%.
Κι' αυτό στο όνομα της αύξησης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας.
Μπούρδες, θα λέγαμε χρησιμοποιώντας μία όχι τόσο ευγενική λέξη.
Δεν πρόκειται για δική μας εκτίμηση, αλλά του Ολιβιέ Μπλανσάρ, του επικεφαλής οικονομολόγου του ΔΝΤ, ο οποίος τονίζει:
“Πιο σημαντικό είναι να δοθεί προτεραιότητα στην υπερπήδηση βαθιά ριζωμένων αντιστάσεων στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ώστε να διασφαλιστεί η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μέσα από την υψηλότερη παραγωγικότητα και όχι τις επώδυνες μισθολογικές περικοπές”.
Αν αυτό που θα γίνει την Πέμπτη δεν συνιστά παραλογισμό, λανθασμένη (για να μην πούμε εγκληματική) απόφαση για την οικονομία, τότε οι λέξεις έχασαν τη σημασία τους.
Κι΄ αυτή ακριβώς η απίστευτη αντίφαση δίνει το ηθικό δικαίωμα στην Ελλάδα (κυβέρνηση και πολίτες) να αντισταθούν στην τρέλα της τρόικας.
Θ.Λυρτσογιάννης
