Δεν θα είναι καθόλου εύκολη η διαχείριση του γεωπολιτικού ρίσκου της χώρας, όπως προκύπτει από τις παραμέτρους που επηρεάζουν τους συσχετισμούς σε σχέση με τις εξελίξεις στην αγορά του φυσικού αερίου.
Η αμερικανική πλευρά διαμηνύει σε όλους τους τόνους την βούλησή της να μην δοθεί η ΔΕΠΑ στους Ρώσους.
Η δε παρουσία του βοηθού υπουργού εξωτερικών κ. Ε. Ρούμπιν την εβδομάδα που πέρασε στην υπογραφή της διακρατικής συμφωνίας Ελλάδας, Ιταλίας και Αλβανίας για τον αγωγό TAP, εφόσον τον... προκρίνουν οι Αζέροι, συνδυάστηκε με προειδοποιήσεις για θερμό επεισόδιο, αν προχωρήσει η χρήση της ΑΟΖ και οι έρευνες για πετρέλαιο στο Αιγαίο.
Την ίδια ώρα, η ρώσικη πλευρά που αναζητά εναγωνίως συμμαχίες σαν εναλλακτική λύση ενόψει της πτώσης του Άσαντ, με την Γκάζπρομ να επισκέπτεται το Κατάρ, παραδοσιακό σύμμαχο των ΗΠΑ,κλιμακώνει την προσπάθεια δημιουργίας προϋποθέσεων για έλεγχο της ΔΕΠΑ.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η Γκάζπρομ αποδέχτηκε το αίτημα του υπουργείου Ανάπτυξης για μείωση του κόστους επιβάρυνσης του φυσικού αερίου κατά 12% στις ελληνικές προμήθειες κατόπιν εντολής του πρωθυπουργού και η Sintec, έτερος μνηστήρας της ΔΕΠΑ υπόσχεται επενδύσεις 3 δισ στην Ελλάδα, αν πάρει την ΔΕΠΑ, αφήνοντας ανοιχτή και συνεργασία με την Γκάζπρομ.
Από την άλλη πλευρά, οι Αζέροι, παραδοσιακοί σύμμαχοι των Αμερικανών εκτιμάται ότι θα είναι δύσκολο να προκρίνουν τον TAP έναντι του εναλλακτικού Nabuco West,τον ερχόμενο Ιούνιο για μια επένδυση ύψους 3 +20 δισ αν η ΔΕΠΑ έχει περάσει στα χέρια των Ρώσων. Ήδη πληροφορίες αναφέρουν ότι η αζέρικη Socar κινείται δραστήρια για να συγκροτήσει μια τελική αξιόπιστη προσφορά σε συνεργασία και με άλλους,δημιουργώντας αυτή τις προϋποθέσεις να πάρει την ΔΕΠΑ.
Η τελική ευθεία αναμένεται ιδιαίτερα δύσκολη για την ελληνική κυβέρνηση και είναι νωπές οι μνήμες για τις επιπτώσεις στην πολιτική ζωή των συμφωνιών Καραμανλή - Πούτιν το 2007.
Η αμερικανική πλευρά έχει συγκροτήσει ένα ισχυρό δίκτυο ενεργειακών συμφερόντων στη Νοτιανατολική Μεσόγειο. Οι βλέψεις του Κατάρ εξάλλου έχουν να κάνουν με την εξουδετέρωση της Συρίας, όσον αφορά το μεγαλύτερο κοίτασμα φυσικού αερίου παγκοσμίως στην Μέση Ανατολή και την δημιουργία αγωγού που θα περνά από Ιράν, Ιράκ και Τουρκία αφήνοντας έξω την χώρα του Άσαντ.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η παρουσία του Ισραήλ και της Noble στα κοιτάσματα του Λεβιάθαν.
Συμπερασματικά μια τόσο σύνθετη υπόθεση που κρύβει διαπραγματευτικές δυνατότητες για την χώρα,οδηγείται από τους πιστωτές σε μια λογιστικής φιλοσοφίας ιδιωτικοποίηση.
Ποιος όμως εγγυάται την ασφάλεια και την σταθεροποίηση της χώρας εν μέσω συγκρουσιακών συμφερόντων.
Οι Γερμανοί και σε ποια λογική;
Π.Μπουσμπουρέλης
