Τι μπορεί άραγε να σημαίνει το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ιταλία; Πολλοί σκέφτονται ότι το σοκ της Ιταλίας ίσως ξυπνήσει τους Γερμανούς που επιμένουν σε ένα μείγμα πολιτικής που θυμίζει περισσότερο καθαρτήριο στα όνειρα ενός θρησκόληπτου.
Ότι αύριο το πρωί οι Γερμανοί θα εγκαταλείψουν τα προγράμματα λιτότητας και τα χρήματα θα αρχίσουν να πέφτουν από τον ουρανό.
Πολύ φοβόμαστε ότι οι σκέψεις αυτές δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Τουλάχιστον όχι όπως θα... βόλευε εμάς τους Έλληνες. Η Ιταλία είναι ένα τελείως διαφορετικό κράτος από την Ελλάδα. Είναι μία χώρα που παράγει, είναι μία από τις ισχυρότερες οικονομίες του κόσμου. Η Ιταλία μπορεί, λοιπόν, να ζήσει και χωρίς την Ευρώπη. Το ερώτημα είναι αν η Ελλάδα μπορεί να σκεφτεί κάτι ανάλογο. Νομίζουμε ότι την απάντηση την γνωρίζουμε ήδη. Δεν μπορεί να γίνει η παραμικρή σύγκριση μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας...
Αυτό που θα συμβάλει στην έξοδο της Ευρώπης από την κρίση δεν είναι ένα μαγικό καπέλο από το οποίο θα βγαίνει δήθεν αδιάλειπτα ρευστότητα. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει ούτε στα παραμύθια, ακόμη και σε εκείνα που δεν έχει δράκο. Το μυστικό της ιστορίας βρίσκεται στην ανταγωνιστικότητα και σε αυτό οι Γερμανοί έχουν απόλυτα δίκιο. Το πρόβλημα είναι ότι η ανταγωνιστικότητα δεν είναι ταξί για να το καλέσει κανείς σε πρώτη ζήτηση. Επίσης, δεν κρύβεται μέσα σε δήθεν μαγικές συνταγές λιτότητας. Αν ήταν έτσι χώρες με πολύ μικρότερο κόστος εργασίας από εκείνο της Γερμανίας θα ήταν πιο ανταγωνιστικές από την χώρα της κυρίας Μέρκελ. Η αλήθεια είναι ότι γίνεται κανείς ανταγωνιστικός όταν έχει κάτι να πουλήσει που οι άλλοι είναι διατεθειμένοι να το αγοράσουν στην σωστή του τιμή.
H Ιταλία, λοιπόν, έχει μία οικονομία που μπορεί να τα βγάλει πέρα και έξω από την ζώνη του ευρώ. Κατά πάσα πιθανότητα και πολύ καλύτερα απ΄ ό,τι σήμερα. Η λιρέτα θα είναι ένα πρόσθετο όπλο στην προσπάθειά της να κάνει τα προϊόντα της πιο ελκυστικά. Το να συγκρίνει κανείς την περίπτωση της Ιταλίας με αυτή της Ελλάδας είναι εντελώς ανεδαφικό. Είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα...
Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι η πολιτική κρίση στην Ιταλία θα ανοίξει τον δρόμο για τα ευρωομόλογα, θα πρέπει κανείς να σκεφτεί αν αυτή είναι πραγματικά η λύση. Αν η κοπή νέου χρήματος είναι το μαγικό ραβδί που θα λύσει τα προβλήματα της Ευρώπης ή το φυσερό για την νέα φούσκα. Πολύ φοβόμαστε ότι είναι το τελευταίο. Από την άλλη μεριά, η ιερή προσήλωση της Γερμανίας σε καταστροφικές πολιτικές είναι ένα μεγάλο επίσης θέμα. Επίσης, η μάχη για τις μεταρρυθμίσεις δεν έχει έναν κεντρικό σχεδιασμό. Μοιάζει περισσότερο με ασκήσεις γυμναστικής...
Ξέρουν καλά ότι το κυριότερο πρόβλημα είναι ότι η Ευρώπη στερείται θεσμών. Η Ευρώπη δεν είναι ΗΠΑ και ένα κοινό νόμισμα δεν είναι αρκετό για να δημιουργήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Μία ένωση κρατών κατά τα πρότυπα της ΕΕ είναι ένα κακό παράδειγμα για άλλες ανάλογες μελλοντικές ενέργειες. Το βασικό πρόβλημα της Ευρώπης, λοιπόν, είναι πολιτικό και πολιτική μπορεί να είναι η λύση. Για την ακρίβεια, μόνο πολιτική.
Η Ιταλία τους θυμίζει αυτή την διάσταση. Αν θελήσουν να δώσουν λύση, αυτή έχει ένα παράθυρο ευκαιρίας και για την Ελλάδα. Αν αδιαφορήσουν ή αν δεν θελήσουν οι πλούσιοι του Βορρά να κάνουν τις απαραίτητες θυσίες για να προκύψει μία νέα Ευρώπη, η επόμενη ημέρα δεν έχει κάτι καλό για τους αδύναμους της Γηραιάς Ηπείρου.
Το αμέσως επόμενο πρόβλημα είναι ότι ο υπόλοιπος κόσμος θα μάθει σιγά - σιγά να ζει και δίχως την ισχυρή Ευρώπη. Άλλωστε νέες δυνάμεις δημιουργούνται και αναπτύσσονται με μεγάλη ταχύτητα. Ασφαλώς και δεν θα είναι ευχάριστο να πρέπει κανείς να αντιμετωπίσει τα συντρίμμια μιας νεαρής Ένωσης, όπως είναι η ΕΕ, αλλά κι αυτή μπορεί να είναι μία και μόνο μικρή παρένθεση στο μελλοντικό βιβλίο της Ιστορίας. Και σε κάθε περίπτωση δεν είναι ανάγκη η Ευρώπη σε αυτό το βιβλίο να εξακολουθήσει να έχει δεσπόζουσα θέση. Την είχε για πολλούς αιώνες τώρα, δεν είναι απαραίτητη η συνέχεια αυτής της παράδοσης.
Το θέμα δεν είναι αν η Ιταλία θα συνεχίσει μόνη της, αλλά αν η Γερμανία θέλει να συνεχίσει με την Ιταλία, με τους Ιταλούς, τους Ισπανούς, τους Έλληνες, τους Πορτογάλους, τους Πολωνούς. Αν η Ευρώπη έχει σχέδιο για τον εαυτό της. Η Ιταλία σίγουρα έχει και αυτό το γνωρίζουν καλά οι ψηφοφόροι της. Κι αυτό ήταν το μήνυμα των εκλογών. Το μπαλάκι βρίσκεται τώρα στην πλευρά των Γερμανών. Από την απάντησή τους θα κριθούν πολλά.
Είναι τελείως διαφορετικό το μήνυμα που θα λάβουμε αν οι Γερμανοί πουν ναι στα ευρωομόλογα, αν πουν όχι στα ευρωομόλογα και ταυτόχρονα ανοίξουν ουσιαστικά τις διαδικασίες για μία πραγματική Ένωση των λαών της Ευρώπης ή αν πουν "όχι" σε όλα. Η συνέχεια στις οθόνες μας.πηγή capital.
Θ.Μαυρίδης
