Ο λόγος για το ιστορικό βιβλιοπωλείο της "Εστίας" στην Αθήνα το οποίο μετά από 128 χρόνια λειτουργίας και προσφοράς στο βιβλίο, κατέβασε χθες τα ρολλά για τελευταία φορά.Το άνοιξε το 1885, ο Γ. Κασδόνης, στην οδό Σταδίου 32, τον οποίο διεδέχθη ο ανηψιός του Ιωάννης Κολλάρος.
Είχε προηγηθεί η... έκδοση του περιοδικού «Εστία» το 1876 από τον Παύλο Διομήδη.
Το περιοδικό, που σήμερα έχει τον τίτλο «Νέα Εστία», αποτέλεσε πνευματικό φάρο για πολλές δεκαετίες και στο τιμόνι του ευτύχησε να έχει σημαίνοντες λογοτέχνες, όπως ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Π. Χάρης, ο Ε. Μόσχος και ο Στ. Ζουμπουλάκης).
Ήταν τόσο σημαντική η παρουσία του βιβλιοπωλείου της «Εστίας», ώστε όταν πριν από 21 χρόνια μεταφέρθηκε από τη Σταδίου στην οδό Σόλωνος, ήταν σαν να έδωσε το σύνθημα να κάνουν το ίδιο και όλα τα άλλα βιβλιοπωλεία της Αθήνας.
Από αυτόν τον χώρο πέρασε η λογοτεχνική γενιά του ΄30 που καθόρισε το νεοελληνικό πολιτιστικό στίγμα και κατόπιν η γενιά των ταραγμένων χρόνων του ΄60. Μετά έδωσε εκεί το ραντεβού της η ανανεωτική γενιά του ΄80 και όλοι οι άλλοι που θεωρούσαν ότι η Εστία δεν ήταν βιβλιοπωλείο αλλά «ναός», «σπουδαστήριο», «πανεπιστήμιο», χώρος διαλόγου και ανανέωσης των ιδεών.
Φυσικά η είδηση ότι έκλεισε το Βιβλιοπωλείο της Εστίας, πλην κάποιων ρομαντικών – και είναι έκπληξη ότι τα social media θυμήθηκαν κάτι από τον πρωταρχικό ρομαντικό εαυτό τους κι έγραψαν κάτι – ουδείς επίσημος ή ανεπίσημος, πολιτιστικό σωματείο ή κάτι άλλο, τουλάχιστον μέχρι στιγμής έδειξε να συγκινείται.
Και γιατί άλλωστε να συγκινηθεί κάποιος; Σε μια χώρα με κοντή μνήμη κάτι τέτοιες νοσταλγίες θεωρούνται απομεινάρια μιας άλλης εποχής – ενώ αν κλείσει η Proton Bank έχουν να κλάψουν πολλοί περισσότεροι.
