Παράλληλα με το πόλεμο δηλώσεων πολιτικών για τη νέα ισορροπία στην ανατολική Μεσόγειο ξεκίνησε και το αντίστοιχο lobby στα ΜΜΕ με δημοσιεύματα που προωθούν σχέδια για νέα διευθέτηση στην καυτή λεκάνη.
Έτσι, ένα δημοσίευμα της Washington Post τονίζει ότι... επαναπροσέγγιση του Ισραήλ και της Τουρκίας με τη συγγνώμη για το Mavi Marmara φέρνει ξανά κοντά τους δύο συμμάχους των ΗΠΑ σε μία κρίσιμη εποχή για την περιοχή αποτυπώνοντας τα θέλω ενός τμήματος του αμερικανικού κατεστημένου: Και οι δύο χώρες κοιτούν με αγωνία την παραπαίουσα Συρία, έχοντας ταχθεί αμφότερες απέναντι στον Άσαντ, ενώ από κοινού μπορούν να ενισχύσουν την πίεση στο Ιράν, σημειώνει η εφημερίδα. Πάντως το γεγονός ότι αναμένονται κι άλλα τέτοια δημοσιεύματα καθιστά τη χάραξη εθνικής στρατηγικής σε όλα τα πεδία, πολιτικό, οικονομικό, ΜΜΕ επιτακτικό, ώστε να διαμορφωθεί το κατάλληλο κλίμα ώστε να αποκρουστεί η «επίθεση» αυτή.
Ενδεικτικά η WP τονίζει ότι αναλυτές και διπλωμάτες διαβλέπουν και ένα ισχυρό ενεργειακό κίνητρο για τη συμφιλίωση: To Iσραήλ επιδιώκει συνεργασία με την Άγκυρα για τη μεταφορά φυσικού αερίου, με διπλωμάτες να υποστηρίζουν ότι η Κύπρος έχει γίνει λιγότερο ελκυστικός ως εταίρος.
Η, υπό αμερικανική διαμεσολάβηση όπως φαίνεται, τηλεφωνική συνομιλία Ισραήλ και Τουρκίας κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Ομπάμα στο Ισραήλ, «ανοίγει το δρόμο για τις δύο χώρες να ξεκινήσουν την ανταλλαγή πληροφοριών και τη διαχείριση της κοινής απειλής που έρχεται από τη Συρία», γράφει ενδεικτικά η Washington Post.
O ισραηλινός πρωθυπουργός ήταν σαφής στην ανακοίνωσή του μετά την συγγνώμη, λέγοντας πως η ανησυχία για το μέλλον του χημικού οπλοστασίου της Συρίας αποτέλεσε ένα από τα κίνητρά του.
Όσον αφορά το Ιράν, η ενόχληση με την οποία είδε η Τεχεράνη την επαναπροσέγγιση φτάνει ως απόδειξη για τη νίκη που κατάφερε το Ισραήλ. Η Άγκυρα από την πλευρά της μπορεί να ικανοποιείται βλέποντας το ρόλο της ως περιφερειακή δύναμη να επιβεβαιώνεται.
Ωστόσο, όπως σημειώνει η Wall Street Journal, εκτός από το συριακό εμφύλιο η επαναπροσέγγιση «είχε και ένα ισχυρό οικονομικό κίνητρο: την πιθανή εξαγωγή φυσικού αερίου διαμέσου της Τουρκίας».
Η εφημερίδα επικαλείται τον Αλόν Λιέλ, Ισραηλινό διπλωμάτη που έχει υπηρετήσει και στην Τουρκία και υποστηρίζει ότι τους τελευταίους μήνες οι δύο πλευρές βρίσκονταν σε επικοινωνία με στόχο τη συνεργασία στον τομέα του φυσικού αερίου. Με την επαναπροσέγγιση, ανέφερε ο Λιέλ, ανοίγει ο δρόμος για αυτή τη συνεργασία.
«Η Κύπρος καταρρέει οικονομικά και το Ισραήλ αντιλήφθηκε ότι δεν μπορεί να υλοποιήσει τα σχέδιά του για εξαγωγή μέσω του νησιού» υποστηρίζει ο Λιέλ στην εφημερίδα. Όσον αφορά την τουρκική πλευρά, υποστηρίζεται ότι τα κοιτάσματα στη νοτιοανατολική Μεσόγειο θα μπορούσαν να τροφοδοτούν έναν αγωγό που περνά από την Τουρκία.
Έτσι, ένα δημοσίευμα της Washington Post τονίζει ότι... επαναπροσέγγιση του Ισραήλ και της Τουρκίας με τη συγγνώμη για το Mavi Marmara φέρνει ξανά κοντά τους δύο συμμάχους των ΗΠΑ σε μία κρίσιμη εποχή για την περιοχή αποτυπώνοντας τα θέλω ενός τμήματος του αμερικανικού κατεστημένου: Και οι δύο χώρες κοιτούν με αγωνία την παραπαίουσα Συρία, έχοντας ταχθεί αμφότερες απέναντι στον Άσαντ, ενώ από κοινού μπορούν να ενισχύσουν την πίεση στο Ιράν, σημειώνει η εφημερίδα. Πάντως το γεγονός ότι αναμένονται κι άλλα τέτοια δημοσιεύματα καθιστά τη χάραξη εθνικής στρατηγικής σε όλα τα πεδία, πολιτικό, οικονομικό, ΜΜΕ επιτακτικό, ώστε να διαμορφωθεί το κατάλληλο κλίμα ώστε να αποκρουστεί η «επίθεση» αυτή.
Ενδεικτικά η WP τονίζει ότι αναλυτές και διπλωμάτες διαβλέπουν και ένα ισχυρό ενεργειακό κίνητρο για τη συμφιλίωση: To Iσραήλ επιδιώκει συνεργασία με την Άγκυρα για τη μεταφορά φυσικού αερίου, με διπλωμάτες να υποστηρίζουν ότι η Κύπρος έχει γίνει λιγότερο ελκυστικός ως εταίρος.
Η, υπό αμερικανική διαμεσολάβηση όπως φαίνεται, τηλεφωνική συνομιλία Ισραήλ και Τουρκίας κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Ομπάμα στο Ισραήλ, «ανοίγει το δρόμο για τις δύο χώρες να ξεκινήσουν την ανταλλαγή πληροφοριών και τη διαχείριση της κοινής απειλής που έρχεται από τη Συρία», γράφει ενδεικτικά η Washington Post.
O ισραηλινός πρωθυπουργός ήταν σαφής στην ανακοίνωσή του μετά την συγγνώμη, λέγοντας πως η ανησυχία για το μέλλον του χημικού οπλοστασίου της Συρίας αποτέλεσε ένα από τα κίνητρά του.
Όσον αφορά το Ιράν, η ενόχληση με την οποία είδε η Τεχεράνη την επαναπροσέγγιση φτάνει ως απόδειξη για τη νίκη που κατάφερε το Ισραήλ. Η Άγκυρα από την πλευρά της μπορεί να ικανοποιείται βλέποντας το ρόλο της ως περιφερειακή δύναμη να επιβεβαιώνεται.
Ωστόσο, όπως σημειώνει η Wall Street Journal, εκτός από το συριακό εμφύλιο η επαναπροσέγγιση «είχε και ένα ισχυρό οικονομικό κίνητρο: την πιθανή εξαγωγή φυσικού αερίου διαμέσου της Τουρκίας».
Η εφημερίδα επικαλείται τον Αλόν Λιέλ, Ισραηλινό διπλωμάτη που έχει υπηρετήσει και στην Τουρκία και υποστηρίζει ότι τους τελευταίους μήνες οι δύο πλευρές βρίσκονταν σε επικοινωνία με στόχο τη συνεργασία στον τομέα του φυσικού αερίου. Με την επαναπροσέγγιση, ανέφερε ο Λιέλ, ανοίγει ο δρόμος για αυτή τη συνεργασία.
«Η Κύπρος καταρρέει οικονομικά και το Ισραήλ αντιλήφθηκε ότι δεν μπορεί να υλοποιήσει τα σχέδιά του για εξαγωγή μέσω του νησιού» υποστηρίζει ο Λιέλ στην εφημερίδα. Όσον αφορά την τουρκική πλευρά, υποστηρίζεται ότι τα κοιτάσματα στη νοτιοανατολική Μεσόγειο θα μπορούσαν να τροφοδοτούν έναν αγωγό που περνά από την Τουρκία.
