Αν η τρόικα δεν βάλει νερό στο κρασί της και δεν υπάρξει συμβιβασμός σε κανένα από τα ανοιχτά θέματα, η κυβέρνηση θα πρέπει να επιλέξει:
Να πει ένα ή περισσότερα όχι στους δανειστές ή να αποδεχθεί την άποψή τους, ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Φρονούμε ότι η κυβέρνηση δεν πρέπει να φοβηθεί να διαφωνήσει με την τρόικα στο μέτρο που έχει επιχειρήματα και η ορθότητα ή μη των επιλογών της θα κριθεί εκ του αποτελέσματος το φθινόπωρο.
Συναντηθήκαμε κατά τύχη πριν από λίγες μέρες στο κέντρο της... της Αθήνας με τον επικεφαλής παραγωγικού υπουργείου επί κυβέρνησης της Ν.Δ. την περίοδο 2004-2009.
Ο πολιτικός, ο οποίος μόνο ως αντιμνημονιακός δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, εμφανίσθηκε ιδιαίτερα ανήσυχος για την κατάσταση, κάνοντας αναφορά στο 1,3 εκατ. ανέργους, στην ασφυξία των επιχειρήσεων και στην ακινησία των τραπεζών.
Όμως, πρόσθεσε και κάτι άλλο.
«Νομίζω ότι έχει έλθει η ώρα να πούμε κανένα ‘όχι’ στους τροϊκανούς γιατί δεν είναι λογικό να απορρίπτουν την πρόταση για αύξηση των δόσεων στα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο με την οικονομία σε αυτήν την κατάσταση», τόνισε. «Ας τους πούμε τι αποφασίσαμε. Τι θα μας κάνουν. Θα μας βγάλουν από την ευρωζώνη επειδή αυξήσαμε τον αριθμό των δόσεων για τα ληξιπρόθεσμα;».
Ο συγκεκριμένος πολιτικός δεν είναι ο μόνος στο στρατόπεδο της Ν.Δ. που σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο.
«Αυτό που έχω καταλάβει από τις επαφές μαζί τους (τρόικα) είναι ότι αυτοί ενδιαφέρονται για το πώς θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους και ζητούν αδιανόητα πράγματα μερικές φορές», τόνισε υψηλόβαθμο υπηρεσιακό στέλεχος σημαντικού υπουργείου από τον ίδιο πολιτικό χώρο.
Αναφερόμαστε στη Ν.Δ. γιατί οι αντιρρήσεις των δύο άλλων κομμάτων της συμπολίτευσης και φυσικά της αντιπολίτευσης είναι γνωστές.
Υπάρχουν φυσικά κι άλλοι, π.χ. υπουργοί, προερχόμενοι από το ίδιο κόμμα που δεν ασπάζονται την ίδια άποψη.
Αυτοί, όπως «πρώην Ευρωπαίος» υπουργός, τονίζουν ότι θα πρέπει να κάνουμε ό,τι μας λένε οι εταίροι μας για να συνεχιστεί απρόσκοπτα η χρηματοδότηση της χώρας, αφού κανένας άλλος δεν μας δανείζει.
Δυστυχώς, η αλήθεια είναι ότι η χώρα βρίσκεται σε δύσκολη θέση και η χρηματοδότησή της εξαρτάται από τους δανειστές.
Όμως, τουλάχιστον στο δημοσιονομικό επίπεδο, θα κριθεί από την επίτευξη ή όχι του φετινού στόχου για το πρωτογενές αποτέλεσμα στο τέλος.
Η αποτελεσματικότητα ή μη της αύξησης των δόσεων για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το δημόσιο, η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση κι η εκλογίκευση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης θα κριθούν στην πράξη.
Όμως, δεν είναι λογικό η τρόικα να βάζει συνεχώς νέα θέματα στο τραπέζι για τα οποία η κυβέρνηση έχει τοποθετηθεί, ζητώντας της ουσιαστικά να τα αναιρέσει, όπως η κατάργηση του χαρατσιού στα ακίνητα και η αντικατάστασή του από τον ενιαίο φόρο ακινήτων.
Πολύ περισσότερο όταν είμαστε ακόμη στις αρχές Μαρτίου και οι αρμόδιοι έχουν αρκετούς μήνες μπροστά τους για να επεξεργαστούν τα δεδομένα.
Φυσικά, οι ενστάσεις των δανειστών σε κάποια θέματα δεν είναι αβάσιμες.
Είναι εύλογο π.χ. να θεωρούν ότι τυχόν αύξηση των δόσεων για τα ληξιπρόθεσμα θα ενθαρρύνει κι άλλους να ακολουθήσουν την ίδια οδό, με αποτέλεσμα την περαιτέρω αύξηση των ληξιπρόθεσμων προς το κράτος.
Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση έχει κάθε λόγο να ανησυχεί για τις κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις από το λουκέτο σε επιχειρήσεις, που θα μπορούσαν να επιβιώσουν αν υπήρχε αισθητή αύξηση των δόσεων προς την εφορία ή ιδιώτες που αντικειμενικά αδυνατούν να ανταποκριθούν λόγω απώλειας εργασίας κ.τ.λ.
Επίσης, δεν είναι ξεκάθαρο αν μια σημαντική μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση θα οδηγήσει σε ισόποση μείωση των τιμών και σε αύξηση της κατανάλωσης και πιθανόν των φορολογικών εσόδων.
Κι αυτό γιατί ένα μέρος ή το σύνολο της αύξησης του ΦΠΑ, ανάλογα με την περίσταση, έχει απορροφηθεί από τους εστιάτορες, που πιθανόν θα επιδιώξουν να αποκαταστήσουν, τουλάχιστον εν μέρει, τα περιθώρια κέρδους τους ή να σταματήσουν τη χασούρα τους.
Όμως, το ζήτημα παραμένει.
Αν η τρόικα δεν βάλει νερό στο κρασί της και δεν υπάρξει συμβιβασμός σε κανένα από τα ανωτέρω θέματα, η κυβέρνηση θα πρέπει να επιλέξει.
Να πει ένα ή περισσότερα όχι στους δανειστές ή να αποδεχθεί την άποψή τους, ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Η στάση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής της τρόικας και γενικότερα των δανειστών, βοηθά την κυβέρνηση να αποφασίσει πιο ελεύθερα.
Φρονούμε ότι η κυβέρνηση δεν πρέπει να φοβηθεί να διαφωνήσει με την τρόικα στο μέτρο που έχει επιχειρήματα και η ορθότητα ή μη των επιλογών της θα κριθεί εκ του αποτελέσματος το φθινόπωρο.
Αν αυτό σημαίνει ότι η χώρα δεν θα πάρει τη δόση των 2,8 δισ. ευρώ επειδή επιζητά μείωση των φορολογικών συντελεστών και της φορολογικής επιβάρυνσης σε μια οικονομία βυθισμένη στην ύφεση για 6η χρονιά, τότε ας είναι έτσι κι ας κρίνει το διεθνές ακροατήριο την πολιτική της τρόικας και των δανειστών μας.
Dr. Money
