«Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος καθηγητής οικονομίας για να καταλάβει ότι με μονόπλευρη περικοπή του προϋπολογισμού ποτέ δεν αναπτύχθηκε μια εθνική οικονομία», προειδοποιεί ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, σε συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα Κλάινε Τσάιτουνγκ, σημειώνοντας πως «συνεχώς περικόπτονται προϋπολογισμοί και σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Ιταλία, υπάρχει ύφεση».Τούτο σημαίνει, συμπληρώνει ο ίδιος, ότι αν εκλείψει η...επενδυτική δύναμη ενός κράτους, αυτό οδηγεί σε συρρίκνωση της οικονομίας, αν όμως επιδιώκεται η εξυγίανση ενός προϋπολογισμού, τότε χρειάζεται μια αναπτυσσόμενη οικονομία και φορολογικά έσοδα.
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου απορρίπτοντας τους ισχυρισμούς ότι επενδύσεις στην ανάπτυξη και στην απασχόληση μπορούν να προέλθουν μόνον με επιπλέον χρέη, επισημαίνει πως επενδύσεις μπορούν να προκύψουν από τα φορολογικά έσοδα.
Στο σημείο αυτό, ο ίδιος διερωτάται «γιατί θα πρέπει άραγε, σε χώρες που βρίσκονται σε κρίση, οι απλοί άνθρωποι να πληρώνουν με συνέπεια τους φόρους τους και πολλοί πλούσιοι να εξάγουν αφορολόγητα τα χρήματά τους στο εξωτερικό ή σε φορολογικούς παραδείσους».
Στη συνέντευξή του που η σύνταξη της εφημερίδας τιτλοφόρησε «Η Ευρώπη απειλείται θανάσιμα», ο Μάρτιν Σουλτς προειδοποιεί ότι η Ευρώπη βρίσκεται σε πραγματικό κίνδυνο, διότι τη στιγμή που θα έπρεπε να εμβαθυνθεί η ευρωπαϊκοί συνεργασία, που χρειάζεται περισσότερη Ευρώπη, η συναίνεση για την Ευρώπη έχει φτάσει στο χειρότερο σημείο. Παντού στην Ευρώπη, όπως παρατηρεί, η Ευρωπαϊκή Ένωση γίνεται αποδιοπομπαίος τράγος, στη Γερμανία για το ό,τι οι Γερμανοί πρέπει να πληρώνουν, στην Ελλάδα, γιατί οι Έλληνες πρέπει να υφίστανται περικοπές.
Κατά την άποψή του, το γεγονός ότι χρειάζεται περισσότερη Ευρώπη αλλά προς τούτο δεν υπάρχει η συναίνεση, αποτελεί τη «θανάσιμη απειλή», διότι μια εναλλακτική επιλογή απέναντι στην Ευρώπη θα σήμαινε λιγότερη συνεργασία, λιγότερη ευημερία, λιγότερη ασφάλεια.
Για το λόγο αυτό, θα πρέπει στις Βρυξέλλες να συνειδητοποιήσουν πως η ΕΕ πρέπει να επικεντρωθεί στα ουσιώδη, για παράδειγμα, στις παγκόσμιες εμπορικές σχέσεις, στον αγώνα κατά της κερδοσκοπίας, στην κλιματική αλλαγή και στα μεταναστευτικά ζητήματα, ενώ από την άλλη θα πρέπει να οι ευρωπαικές πρωτεύουσες να συνειδητοποιήσουν πως καμία χώρα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη της τις παγκόσμιες προκλήσεις του 21 ου αιώνα, ούτε η Γερμανία ούτε η Αυστρία.
Ο ίδιος, ως πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έχει καθήκον απέναντι στους ψηφοφόρους να παρουσιάζει τόσο έναν ρεαλισμό όσο και μια μελλοντική προοπτική. Δεν είναι σκόπιμο, προσθέτει, να εμφανίζει κάποιος την Ευρώπη διαφορετικά από ό, τι είναι στην πραγματικότητα και αυτό σκέπτονται και αισθάνονται πολλοί άνθρωποι και από την πλευρά του μπορεί και κάνει τη διάκριση ανάμεσα σε εκείνους που ασκούν κριτική στην Ευρώπη και εκείνους που είναι αντιευρωπαίοι εθνικιστές.
