«Να μην δεχτούμε την άποψη ότι πρέπει να μειώσουμε κατά το ήμισυ το τραπεζικό μας σύστημα, επειδή κάποιοι στο Eurogroup το βρήκαν καλή ιδέα. Το Λουξεμβούργο είναι ακόμη πιο εξαρτημένο από εμάς στις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες και δεν άκουσα κανέναν να μιλάει για αυτό», δήλωσε σε υψηλούς τόνους στο σημερινό συνέδριο του Εconomist ο Καθηγητής και Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Οικονομίας της Κύπρου Χριστόφορος Πισσαρίδης.
Με δεδομένη τη στάση της Ευρωζώνης τάχθηκε υπέρ της.. φορολόγησης των κυπριακών καταθέσεων ως της καλύτερης δυνατής λύσης. Εξέφρασε δε την εκτίμηση ότι το σχέδιο διαχωρισμού της Λαϊκής Τράπεζας σε «καλή» και «κακή» δεν θα γίνει αποδεκτό από την Ευρωζώνη.
«Δεν ζητάμε δάνεια από τη Γερμανία αλλά από το ευρωσύστημα, το οποίο οφείλει να βοηθήσει τις τράπεζές μας. Δεν είναι δυνατό να συμβαίνουν αυτά επειδή εκείνοι που τις χρησιμοποιούν περισσότερο είναι οι Ρώσοι, τους οποίους δεν θέλουν», είπε χαρακτηριστικά, εκφράζοντας την άποψη ότι η στάση του Eurogroup απέναντι στην Κύπρο θα έπρεπε να προσβάλλει μία χώρα – μέλος της Ευρωζώνης.
Σύμφωνα με τον κ. Πισσαρίδη, η πηγή του προβλήματος στην Κύπρο, όπως και ευρύτερα στην Ευρώπη, είναι το θέμα της τραπεζικής εποπτείας, «το οποίο ουδέποτε διευθετήθηκε, απλώς ανατέθηκε στο εκάστοτε κράτος προκαλώντας κρίση εμπιστοσύνης».
Ο ίδιος χαρακτήρισε ανεξήγητο, όπως είπε, το γεγονός ότι η Ευρωζώνη βάζει εμπόδια στη χρηματοδότηση της κυπριακής οικονομίας την ώρα που οι αδυναμίες της αφορούν μόνο στο τραπεζικό της σύστημα, στοιχείο που τη διαφοροποιεί και από την ελληνική περίπτωση, η όποια έτυχε αδράς χρηματοδότησης.
Τη βούληση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να συμβάλει με κάθε δυνατό τρόπο για μία ευρωπαϊκή λύση στην περίπτωση της κυπριακής οικονομίας εξέφρασε η αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Άννυ Ποδηματά, η οποία προέτρεψε για «συνέργειες και όχι αντιπαραθέσεις» στο πλαίσιο των εν εξελίξει διεργασιών.
Η κα Ποδηματά πρόταξε το τρίπτυχο «αλληλεγγύη, ισοτιμία, υπευθυνότητα», σημειώνοντας ότι η πρόσφατη απόφαση του Eurogroup για «κούρεμα» των καταθέσεων ελήφθη «πίσω από κλειστές πόρτες» και «ενίσχυσε το έλλειμμα πολιτικής λογοδοσίας», κατ’ επέκταση και το «αίσθημα της επιβολής» στους πολίτες.
