Δεν είναι κακό για ένα κόμμα να αλλάζει ή να προσαρμόζει την πολιτική του όταν οι συνθήκες το επιβάλλουν.
Υπό την προϋπόθεση, όμως, η αλλαγή να είναι ειλικρινής και να μην υποκρύπτει υστεροβουλίες και σκοπιμότητες.
Και παράλληλα να συνοδεύεται και από τη σχετική αυτοκριτική - την ομολογία και την αιτιολόγηση του λάθους που είχε γίνει.
Προσωπικά ούτε αυτοκριτική, ούτε ομολογία κάποιου λάθους περίμενα... από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό παρόλο που η αναθεωρημένη στάση του απέναντι στην πολιτικοοικονομική πραγματικότητα ίσως να επιτρέπει ακόμη και τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση. Μπορεί για τα «γιατί» των αδιεξόδων μας να μην έχει μεταβάλει άποψη, αλλά τα «δια ταύτα» του δεν διαφέρουν και πολύ από εκείνα των εταίρων της συγκυβέρνησης.
Μαγικά έπαψαν να υπάρχουν και τίποτα δεν θα γίνει από τη μια μέρα στην άλλη. Αυτά που ακούγαμε να διαβεβαιώνει ο Τσίπρας μέχρι και πριν από έναν ή δύο μήνες δεν πρόκειται να τα ξανακούσουμε. Ούτε οι μισθοί, ούτε οι συντάξεις θα αποκα-τασταθούν άμα τη αναλήψει της εξουσίας από κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ολα θα γίνουν σταδιακά. Εν καιρώ. Οταν οι συνθήκες και οι εξελίξεις το επιτρέψουν. Βρίσκετε να διαφέρει σε κάτι η προοπτική αυτή από εκείνη που μας προσφέρει η κυβέρνηση;
'Ή μήπως διαφέρει σε κάτι η νέα στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στα χαράτσια και τους φόρους; Τίποτα δεν καταργείται αν αύριο το πρωί αναλάβει πρωθυπουργός ο Τσίπρας, αλλά όλα θα εξαρτηθούν από τις αντοχές και την πορεία της οικονομίας. Λέει τίποτα διαφορετικό η τρικομματική;
Πάντως, το μνημόνιο, επιμένουν, θα καταργηθεί. Αν θα γίνει αυτό σε μία, σε δύο ή σε δέκα μέρες δεν το λένε, αλλά θα το καταργήσουν σίγουρα. Μόνο που προσωπικά αδυνατώ να καταλάβω τι ακριβώς θα καταργήσουν. Η όποια αξία του μνημονίου είναι τα μέτρα που έχει επιβάλει. Αλλά αν αυτά καταργηθούν σταδιακά και «εν καιρώ», που σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμιά χρονική δέσμευση, σε τι θα ωφεληθούμε από την κατάργησή του; Σε ένα, σε πέντε ή σε δέκα χρόνια θα επανέλθουμε στο 2009;
Ωστόσο, η εξέλιξη είναι θετική. Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να ωριμάζει. Κι αυτό είναι σημαντικό και για τον ίδιο και για την πολιτική πραγματικότητα. Αν θα τον ωφελήσει ή όχι, μένει να το δούμε. Πάντως από προχθές έπαψε να είναι όσο αποκομμένος και απομονωμένος ήταν ως τώρα.
Του Ερ.Μπαρτζινόπουλου
