Όσοι περιμένουν «κούρεμα» του ελληνικού χρέους μετά τις γερμανικές εκλογές ή το 2014 θα πρέπει μάλλον να αναθεωρήσουν την άποψή τους.
Πώς διαμορφώνονται τα δεδομένα και ποιο είναι το άλλο μονοπάτι.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το υψηλό δημόσιο χρέος συνεχίζει να αποτελεί βραχνά για την ελληνική οικονομία.Οι αμφιβολίες για την ικανότητα της χώρας να.. εξυπηρετήσει το υψηλό δημόσιο χρέος, που εκτιμάται ότι υποχώρησε στο 158% του ΑΕΠ το 2012 από 171% το 2011 και 148% το 2010, έχουν διάφορες συνέπειες, καθώς διατηρούν το σενάριο της χρεοκοπίας και της εξόδου από το ευρώ.
Κατ’ αρχάς, αυξάνουν το ασφάλιστρο κινδύνου που ζητούν οι επενδυτές για να τοποθετηθούν σε ελληνικές κινητές αξίες.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι αποδόσεις των κρατικών χρεογράφων διατηρούνται σε διψήφια νούμερα, παρά το γεγονός ότι ο δημόσιος τομέας χρηματοδοτείται από τους διεθνείς πιστωτές, δηλαδή την Ε.Ε και το ΔΝΤ.
Επίσης, η αξιολόγηση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας παραμένει σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
Η τελευταία επηρεάζει δυσμενώς την πιστοληπτική βαθμολογία των μεγάλων ελληνικών ιδιωτικών επιχειρήσεων, με αποτέλεσμα να δανείζονται ακριβά στις διεθνείς αγορές.
Από τη στιγμή που το κόστος χρήματος είναι υψηλό για τις επιχειρήσεις, αρκετά επενδυτικά πρότζεκτ κρίνονται ασύμφορα, βάζοντας τροχοπέδη στον ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας.
Επίσης, πολλές επιχειρήσεις αντιλαμβάνονται ότι η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους απαιτεί πολλούς πόρους σε μεσομακροπρόθεσμη βάση, που οι κυβερνήσεις συνήθως αναζητούν στην υψηλότερη φορολογία.
Η προοπτική της υψηλότερης φορολογίας οδηγεί αρκετές από αυτές εκτός Ελλάδας.
Για να δικαιολογήσει το ΔΝΤ τη συνέχιση της χρηματοδότησής του προς τη χώρα, οι υπουργοί οικονομικών της ευρωζώνης συμφώνησαν τον προηγούμενο Νοέμβριο σε μια σειρά μέτρα για τη μείωση του δημόσιου χρέους το 2020 και πιο πέρα.
Μερικά από αυτά, που δεν έχουν προσδιοριστεί επακριβώς, θα υλοποιηθούν την περίοδο 2014-2015, υπό την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα θα παραγάγει πρωτογενή πλεονάσματα τη φετινή χρονιά.
Αυτό εξηγεί γιατί ο Γερμανός υπουργός οικονομικών Β. Σόιμπλε άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο νέων μέτρων ανακούφισης από το χρέος αν η Ελλάδα εμφανίσει πρωτογενές πλεόνασμα το 2013.
Στόχος είναι η μείωση του χρέους στο 124% του ΑΕΠ το 2020 από 128% που εκτιμάται με τα σημερινά δεδομένα και αρκετά πιο κάτω από το 110% το 2022.
Με τις μειώσεις στα επιτόκια που χρεώνει την Ελλάδα το EFSF να θεωρούνται σίγουρες, το ενδιαφέρον μετατοπίζεται στο πιο δύσκολο κομμάτι.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να «κουρευτούν» τα διμερή δάνεια των χωρών της ευρωζώνης προς την Ελλάδα ύψους 53 δισ. ευρώ.
Το επιχείρημα έχει νόημα, αλλά είναι μάλλον απίθανο να γίνει αποδεκτό από τα κοινοβούλια των χωρών της ευρωζώνης.
Όμως, το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι.
Η Ελλάδα πρόκειται να εισπράξει μέχρι 18 δισ. ευρώ από κοινοτικά κονδύλια την περίοδο 2014-2020.
Με δεδομένες τις αδυναμίες του κρατικού μηχανισμού να απορροφήσει τα ανωτέρω κοινοτικά κονδύλια, οι εταίροι φαίνεται να ετοιμάζουν κάτι άλλο που θα βοηθούσε στη μείωση του χρέους ως προς το ΑΕΠ χωρίς οι ίδιοι να υποστούν «κούρεμα».
Αν και δεν έχει γίνει τίποτε συγκεκριμένο γνωστό μέχρι στιγμής, ορισμένοι κοινοτικοί φαίνεται ότι έχουν βάλει στο μάτι τα κοινοτικά κονδύλια.
Σύμφωνα με μια βερσιόν, οι εταίροι θα εγγυηθούν την εκταμίευση των ανωτέρω ποσών, ανεξαρτήτως της έγκρισης των πρότζεκτ, και σε αντάλλαγμα η Ελλάδα θα αναλάβει περισσότερες δεσμεύσεις απέναντι στην Ε.Ε.
Τα ποσά θα μπορούσαν να μοχλευτούν.
Όμως, ακόμη κι αν δεν γίνει κάτι τέτοιο, η ιδέα να πάρει το ΕΣΠΑ τη μορφή του OSI (Official Sector Involvement) παραμένει.
Απομένει να δούμε πώς θα γίνει στην πράξη.
Dr. Money
