Πόσες άραγε είναι οι ευκαιρίες που έχουμε να αισθανόμαστε ως πολίτες χώρας που ανήκει στον τρίτο κόσμο και όχι στην Ευρώπη;
Οχι απλώς γιατί τίποτε δεν λειτουργεί σωστά στη δημόσια διοίκηση, όπως τουλάχιστον σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο.
Οχι μόνο γιατί κατέχουμε την 97η θέση -επί συνόλου 174 χωρών- στη διαφθορά και συναγωνιζόμαστε την Κολομβία, τη Μογγολία και τη Σενεγάλη.
Οχι γιατί η ανταγωνιστικότητα της χώρας μας βρίσκεται στον πάτο της παγκόσμιας κατάταξης. Αλλά κυρίως γιατί, ακόμη και στα πιο απλά και...
αυτονόητα, δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας, την ώρα που η χώρα παραμένει στο χείλος του γκρεμού.
Φόροι, τέλη, εισφορές, μειώσεις μισθών και συντάξεων, ανατροπές σε θεσμούς και κεκτημένα επί τρία έτη έχουν αλλάξει πλήρως τα δεδομένα και έχουν πλήξει ανεπανόρθωτα τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, τους μικρομεσαίους.
Κι όμως, ακόμη και σήμερα δυσκολευόμαστε να κάνουμε αυτό που πρέπει. Να πατάξουμε τη φοροδιαφυγή, να «χτυπήσουμε» το κακό στη ρίζα του, αφού είναι η μόνη ελπίδα, όπως επιμένουν να μας θυμίζουν Ε.Ε. και ΔΝΤ. Και έτσι έρχεται η Ομάδα Δράσης του κ. Χορστ Ράιχενμπαχ και επαναλαμβάνει, για πολλοστή φορά, ότι πρέπει να εντατικοποιηθούν έλεγχοι για την είσπραξη οφειλών, να ελεγχθούν «τα πολύ εύπορα φυσικά πρόσωπα και αυτοαπασχολουμένοι με μεγάλα εισοδήματα, οι σημαντικοί φορολογούμενοι».
Αλήθεια, πώς αισθάνονται τα στελέχη του υπουργείου Οικονομικών που δέχονται κάθε τόσο τις ίδιες παρατηρήσεις; Γιατί, αν δεν αδυνατούμε πράγματι να ολοκληρώσουμε κάτι μόνοι μας, τότε προς τι η ανάγκη ύπαρξης της πολυεθνικής δύναμης που αποκαλύπτεται από την έκθεση Ράιχενμπαχ:
Βέλγοι εμπειρογνώμονες εκπαιδεύουν τους υπαλλήλους του τηλεφωνικού κέντρου (!) του υπουργείου Οικονομικών για τον «εντοπισμό» των οφειλετών του Δημοσίου και όλων όσοι δεν υποβάλλουν περιοδικές δηλώσεις ΦΠΑ.
Δανοί εκπαιδεύουν τους ελεγκτές, όσον αφορά στην ανάλυση κινδύνου σε περιπτώσεις φοροδιαφυγής και φορολογικών υποθέσεων που είναι ακόμη ανοικτές.
Γερμανοί ασχολούνται με την «αναβάθμιση δεξιοτήτων των Ελλήνων ελεγκτών».
Γάλλοι μάς δίνουν τα φώτα τους στους ελέγχους εύπορων φορολογουμένων, με έμμεσες μεθόδους.
Ισπανοί έχουν αναλάβει την εκπαίδευση υπαλλήλων για τον έλεγχο μεγάλων φορολογουμένων του κατασκευαστικού κλάδου και του χρηματοπιστωτικού τομέα.
Τόσα χρόνια τίποτα; Οσο για το γνωστό -του συρμού- επιχείρημα «έλλειψη πολιτικής βούλησης», δεν νομίζω ότι μπορεί πλέον να σταθεί, εκτός αν δεχθούμε αυτό που υποστήριζε ο Γάλλος πρωθυπουργός, Ζωρζ Κλεμανσώ, «στην πολιτική, διαδέχεται κανείς ηλίθιους και αντικαθίσταται από ανίκανους»! Τότε θα πρέπει να δεχθούμε ότι τη μοίρα μας την ξέρουμε...
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΟΣ
