«Ισχυρή Ελλάδα» ήταν η «νέα εθνική στρατηγική» και το κεντρικό σύνθημα του ΠαΣοΚ το 2000. Πριν από 13 χρόνια ο Κώστας Σημίτης κέρδισε τις εθνικές εκλογές με τη δέσμευση «για μια Ελλάδα ψηλά στην κοινωνία των ευρωπαϊκών κρατών».
Η ένταξη στην ΟΝΕ ήταν το μέσο για αυτό τον σκοπό.
...Το ευρώ όμως θεωρήθηκε από όλους ως αυτοσκοπός μετά την επίτευξη του οποίου επιτρέπονταν μόνον οι...
απολαβές και απαγορεύονταν οι θυσίες.
Την ώρα που οι Γερμανοί αποδέχονταν (όχι αγόγγυστα) πάγωμα αποδοχών, η μεταρρυθμιστική δυναμική στην Αθήνα ακινητοποιήθηκε από δύο ογκώδεις «λαοσυνάξεις», η πρώτη κατά της απάλειψης του θρησκεύματος από τις αστυνομικές ταυτότητες (Ιούνιος 2000) και η δεύτερη κατά του Ασφαλιστικού (Απρίλιος 2001).
Η δεύτερη αξιοποιήθηκε από τον («κόκκινο» τότε) Ακη Τσοχατζόπουλο για να επιχειρήσει την ανατροπή του κ. Σημίτη θέλοντας στην πραγματικότητα να αντιδράσει στην ακύρωση της παραγγελίας των Eurofighter... Κατά την επόμενη τριετία ο Κώστας Σημίτης αφοσιώθηκε στην ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στους Ολυμπιακούς Αγώνες - δύο εθνικούς στόχους τους οποίους πέτυχε απολύτως.
Παράλληλα, οι διοικήσεις των τραπεζών ανέβασαν την ένταση της μουσικής στο πάρτι. Το φθηνό χρήμα πυροδότησε τις αξίες. Οι κατασκευαστές κατοικιών ανέβαζαν τις τιμές διαρκώς αφού οι τράπεζες ενέκριναν στεγαστικά δάνεια ανήκουστα ως τότε.
Οι ηγέτες της οικονομίας - οι ίδιοι που ακόμη και σήμερα παριστάνουν τους κήνσορες... - έδιναν συγχαρητήρια στον εαυτό τους την ώρα που η άνοδος των αξιών δημιουργούσε καθολικό και συμπαγές αίτημα αύξησης των απολαβών. Καθώς το δανεικό χρήμα κυκλοφορούσε στην αγορά, ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας συνήθισαν σε ετήσιες αυξήσεις 5% που και πάλι θεωρούνταν ισχνές. Ανάλογα συνέβησαν στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία - με παραλλαγές. Ακόμη και στη Γερμανία και στη Γαλλία το «εύκολο» ευρώ επέτρεψε αλόγιστες χρηματοδοτήσεις.
Κάπως έτσι το ίδιο το νόμισμα υπονόμευσε το μέλλον του.
Το ευρώ έγινε το «αυτοάνοσο νόσημα» της ευρωζώνης. Χάρη στο κοινό νόμισμα οι επιδόσεις των κρατών της ευρωζώνης στην εφαρμογή μεταρρυθμίσεων για ολόκληρη την περασμένη δεκαετία είναι πολύ χαμηλότερες από τις επιδόσεις της δεκαετίας του '90. Τα εθνικά νομίσματα με τους περιορισμούς που επέβαλλαν στις οικονομίες δημιουργούσαν ισχυρότερα κίνητρα εκσυγχρονισμού από όσα προσέφερε το ευρώ των εύκολων χρηματοδοτήσεων. Η απίστευτη φράση «λεφτά υπάρχουν» ίσως εκφράζει μοναδικά την εποχή του ευρώ για ολόκληρη την ευρωζώνη.
Μόνον η προνοητική Γερμανία ωφελήθηκε τα μέγιστα από τη διευκόλυνση του εμπορίου των αγαθών της που της εξασφάλισε η ΟΝΕ και σήμερα δεν σκοπεύει ασφαλώς να μοιραστεί τα κέρδη της. Προτιμά να χρησιμοποιήσει τη δυσχερή θέση των ανόητων εταίρων της για να τους χειραγωγήσει πλήρως. Χάρη στο ευρώ λοιπόν η Ισχυρή Ελλάδα (όπως επίσης η Ισχυρή Ιταλία και η Ισχυρή Ισπανία...) είναι παρελθόν.
Γι' αυτό πρέπει εκ νέου να τεθεί ως εθνικός στόχος και να υπηρετηθεί με μια «νέα εθνική στρατηγική», με ενότητα, διορατικότητα και αποφασιστικότητα
Παπαδόπουλος Παύλος
