Οι «φωνές» για άρον άρον διευθέτηση του Κυπριακού αυξάνονται εσχάτως και βεβαίως δεν είναι καθόλου τυχαίο το αδιάψευστο γεγονός ότι Ελληνοκύπριοι είναι αυτοί που ζητούν από ξένους διπλωμάτες να θέτουν ως «τροφή για σκέψη» στις δηλώσεις και τις ενημερώσεις τους την απαράδεκτη θέση ότι η η επίλυση του πολιτικού προβλήματος της νήσου θα τερματίσει αυτόματα την οικονομική κρίση.
Άρθρο του κ.Μ.Ιγνατίου
Πρόκειται για σκέψεις πολιτικών απατεώνων.
Η προσέγγιση αυτή είναι θλιβερή και ανόητη και συγχρόνως άκρως επικίνδυνη, διότι.. ουσιαστικά ασκείται εκβιασμός στον κυπριακό λαό.
Του «καλλιεργούν» τεχνηέντως ότι η λύση θα του εξαλείψει και τα οικονομικά προβλήματα. Λένε ψέματα και έχω πολλά επιχειρήματα για να αντιμετωπιστεί ο τυφώνας που δημιουργούν οι εν λόγω Ελληνοκύπριοι σε συνεργασία με τους ξένους.
Εάν το 2004 απαιτούνταν 4-5 δισεκατομμύρια ευρώ για να αντιμετωπιστούν τα θέματα που προέκυπταν από τη λύση με βάση το φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν, το 2013 θα απαιτηθούν τουλάχιστον τριπλάσια.
Και ούτε η Κύπρος τα διαθέτει, ούτε οι Ευρωπαίοι είναι διατεθειμένοι να τα προσφέρουν, όπως κατέδειξε ο πρόσφατος εξαναγκασμός του «κουρέματος» των ανασφάλιστων καταθέσεων στις τράπεζες Λαϊκή και Κύπρου. Εκτός εάν τα διαθέσει η... Τουρκία, οπότε ο καθένας μπορεί να φανταστεί τι θα συμβεί στην Κύπρο και στους Ελληνες που ζουν εκεί από αρχαιοτάτων χρόνων.
Στην κυβέρνηση Αναστασιάδη υπάρχουν δύο σχολές σκέψης, μία των ανόητων προεδρικών συμβούλων και μία των συνετών που αντιπροσωπεύει ο υπουργός Εξωτερικών, Ιωάννης Κασουλίδης.
Εάν προσθέσουμε και τον ισχυρότατο νέο πόλο στον Δημοκρατικό Συναγερμό, που αντιπροσωπεύει η «εθνικιστική» σχολή του νέου προέδρου Αβέρωφ Νεοφύτου, τότε είμαστε ενώπιον μιας «τριγλωσσίας».
Η εδώ και τώρα λύση, που υποστηρίζεται από τους Βρετανούς και τις Βρυξέλλες, είναι η χειρότερη. Δεν θα λύσει ούτε το πολιτικό πρόβλημα ούτε το οικονομικό. Αντίθετα, η προσέγγιση του κ. Κασουλίδη είναι η καλύτερη: Με την «πατάτα» της οικονομίας να κατακαίει τα πάντα, οι διαπραγματεύσεις πρέπει να περιμένουν.
Ο κ. Αναστασιάδης είπε δύο «ναι». Το πρώτο, το 2004, το διέλυσε με τη ψήφο του ο λαός. Το δεύτερο στο Eurogroup κατέστρεψε τη διαλυμένη οικονομία. Εάν τολμήσει και τρίτο «ναι», για λύση όμοια με το σχέδιο Ανάν, το πολιτικό του τέλος θα είναι τραγικό.
Άρθρο του κ.Μ.Ιγνατίου
Πρόκειται για σκέψεις πολιτικών απατεώνων.
Η προσέγγιση αυτή είναι θλιβερή και ανόητη και συγχρόνως άκρως επικίνδυνη, διότι.. ουσιαστικά ασκείται εκβιασμός στον κυπριακό λαό.
Του «καλλιεργούν» τεχνηέντως ότι η λύση θα του εξαλείψει και τα οικονομικά προβλήματα. Λένε ψέματα και έχω πολλά επιχειρήματα για να αντιμετωπιστεί ο τυφώνας που δημιουργούν οι εν λόγω Ελληνοκύπριοι σε συνεργασία με τους ξένους.
Εάν το 2004 απαιτούνταν 4-5 δισεκατομμύρια ευρώ για να αντιμετωπιστούν τα θέματα που προέκυπταν από τη λύση με βάση το φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν, το 2013 θα απαιτηθούν τουλάχιστον τριπλάσια.
Και ούτε η Κύπρος τα διαθέτει, ούτε οι Ευρωπαίοι είναι διατεθειμένοι να τα προσφέρουν, όπως κατέδειξε ο πρόσφατος εξαναγκασμός του «κουρέματος» των ανασφάλιστων καταθέσεων στις τράπεζες Λαϊκή και Κύπρου. Εκτός εάν τα διαθέσει η... Τουρκία, οπότε ο καθένας μπορεί να φανταστεί τι θα συμβεί στην Κύπρο και στους Ελληνες που ζουν εκεί από αρχαιοτάτων χρόνων.
Στην κυβέρνηση Αναστασιάδη υπάρχουν δύο σχολές σκέψης, μία των ανόητων προεδρικών συμβούλων και μία των συνετών που αντιπροσωπεύει ο υπουργός Εξωτερικών, Ιωάννης Κασουλίδης.
Εάν προσθέσουμε και τον ισχυρότατο νέο πόλο στον Δημοκρατικό Συναγερμό, που αντιπροσωπεύει η «εθνικιστική» σχολή του νέου προέδρου Αβέρωφ Νεοφύτου, τότε είμαστε ενώπιον μιας «τριγλωσσίας».
Η εδώ και τώρα λύση, που υποστηρίζεται από τους Βρετανούς και τις Βρυξέλλες, είναι η χειρότερη. Δεν θα λύσει ούτε το πολιτικό πρόβλημα ούτε το οικονομικό. Αντίθετα, η προσέγγιση του κ. Κασουλίδη είναι η καλύτερη: Με την «πατάτα» της οικονομίας να κατακαίει τα πάντα, οι διαπραγματεύσεις πρέπει να περιμένουν.
Ο κ. Αναστασιάδης είπε δύο «ναι». Το πρώτο, το 2004, το διέλυσε με τη ψήφο του ο λαός. Το δεύτερο στο Eurogroup κατέστρεψε τη διαλυμένη οικονομία. Εάν τολμήσει και τρίτο «ναι», για λύση όμοια με το σχέδιο Ανάν, το πολιτικό του τέλος θα είναι τραγικό.
