Αν συμφωνούμε απολύτως σε κάτι από αυτά που ανέφερε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας, κατά τη διάρκεια της γενικής συνέλευσης του ΣΕΒ, είναι η ρήση του, ότι ζούμε σε μια περίοδο μύθων, γιατί πράγματι φαίνεται ότι όλοι όσοι συμμετέχουν στη δημόσια ζωή της χώρας, στην εποχή της κρίσης, έχουν το δικό τους μύθο -και δυστυχώς αυτό δεν είναι διαφημιστικό μήνυμα.
Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας φαίνεται ότι επιμένει να χαϊδεύει τα αφτιά των πολλών ταλαιπωρημένων της κρίσης και της... χρεοκοπίας, όταν επαναλαμβάνει με κάθε ευκαιρία -όπως το έκανε και χθες- την πρόθεση «ακύρωσης του καταστροφικού μνημονίου, διαγραφής του χρέους, επαναφοράς των μισθών στα πρότερα επίπεδα, κατάργησης της διαδικασίας αποκρατικοποιήσεων» και άλλων αντίστοιχων, ενώπιον των οποίων η ιστορική πλέον αναφορά «λεφτά υπάρχουν», του κ. Παπανδρέου, θυμίζει απλώς παιδικό παιχνίδι. Ο κ. Τσίπρας είναι προφανές ότι ζει με το μύθο της αναίμακτης εξόδου από την κρίση, θεωρώντας τον ως τον πλέον ασφαλή δρόμο προς την εξουσία.
Εξίσου επιρρεπής στους μύθους δείχνει να είναι και ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δημήτρης Δασκαλόπουλος, που προσπαθεί να εμφανίσει τα πάντα «στρογγυλά», σε μια εποχή που οι ανισότητες και οι κοινωνικές αντιθέσεις έχουν οξυνθεί στον υπερθετικό βαθμό. Επιθυμεί ένα «σύγχρονο και ικανό κράτος, που να δίνει πεδίο δράσης στην ιδιωτική οικονομία» και βλέπει την «αγορά και την Αριστερά να συγκλίνουν προς αυτήν την κατεύθυνση». Μοιράζει το αίτημα της αλλαγής ανάμεσα «στη Δεξιά που θέλει να εκσυγχρονιστεί και την Αριστερά που θέλει να κυβερνήσει, καλεί τους εργαζομένους να συμμετάσχουν ενεργά σ’ ένα καλύτερο μέλλον και το ‘’κεφάλαιο’’ να μη βλέπει μόνο το κέρδος του, αλλά και το γενικό συμφέρον».
Πόσο μύθο μπορεί να περιέχει όλη αυτή η ευαίσθητη ισορροπία, ιδιαίτερα όταν δεν περιλαμβάνει μια δόση αυτοκριτικής και δεν αναγνωρίζει το βαθμό στον οποίο οι επιχειρηματικές επιλογές που έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται στη χώρα επηρέασαν την πορεία προς την κρίση. Ομως, το έπαθλο του πλέον ισχυρού μύθου το διεκδικεί η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά. Προσπαθεί με κάθε τρόπο, εδώ και αρκετό καιρό να γενικεύσει την αίσθηση, ότι έχουμε γυρίσει πλέον την πλάτη στην κρίση και, μάλιστα, έχει διατυπωθεί επισήμως, ως κάποιας μορφής νέο συμβόλαιο με το λαό, η δέσμευση ότι τα μέτρα που συμφωνηθήκαν πριν από μερικούς μήνες και ήδη υλοποιούνται, έριξαν και την αυλαία στις επίπονες προσαρμογές.
Ο κυβερνητικός μύθος της «ανάκαμψης που, επιτέλους, έφθασε» θα είχε πιθανότητες επιβίωσης, αν δεν είχε φροντίσει το συνοπτικό σημείωμα ελέγχου της Κομισιόν, που δημοσιοποιήθηκε χθες, να μας θυμίσει ότι πρέπει σύντομα να αρχίσουμε να συζητάμε για μέτρα ύψους 7,7 δισ. ευρώ της διετίας 2015-2016.
Του Νίκου Φραντζή
