Ο πρόεδρος του Eurogroup Γ. Ντάισελμπλουμ επανέλαβε από την Αθήνα τη δέσμευση των εταίρων να «κάνουν μια ανασκόπηση της κατάστασης της βιωσιμότητας του ελληνικού δημοσίου χρέους» σε ένα χρόνο από τώρα, το πιθανότερο όμως είναι, εκείνες τις μέρες οι 17 να βρίσκουν τον αντικαταστάτη του.
Σύμφωνα με όσα.. συνυπέγραψαν από το Παρίσι η Γερμανίδα καγκελάριος Α. Μέρκελ και ο Γάλλος πρόεδρος Φρ. Ολάντ, η ευρωζώνη θα πρέπει να αποκτήσει «πρόεδρο μόνιμης απασχόλησης» αμέσως μετά τις ευρωεκλογές. Με την πρόταση των δύο βασικών δυνάμεων του ευρώ φαίνεται πως συμφωνεί τόσο ο Ιταλός πρωθυπουργός Λέττα, όσο και ο βασικός συνυποψήφιος του κ. Ντάισελμπλουμ κατά την τελευταία διαδικασία εκλογής, Αυστριακός καγκελάριος Φάινμαν και πολλές άλλες κυβερνήσεις.
Το βασικό σενάριο που διακινείται στις Βρυξέλλες μιλάει για συγχώνευση των θέσεων του προέδρου του Eurogroup και του επιτρόπου αρμόδιου για τις οικονομικές και νομισματικές υποθέσεις – πόστο που σήμερα κατέχει ο αντιπρόεδρος Ο. Ρεν. Η Γαλλο-Γερμανική πλευρά δεν συμφωνεί απαραίτητα με αυτό το σενάριο, θέλει όμως να διασφαλίσει πως μετά τον Γ. Ντάισελμπλουμ ο επόμενος πρόεδρος δεν θα είναι και υπουργός οικονομικών ενός κράτους μέλους.
Οι δύο κυβερνήσεις διαρρέουν μια σχετική δυσαρέσκεια για το γεγονός ότι η Ολλανδία, αφότου εξασφάλισε το πόστο του Eurogroup, δεν κατάφερε να μειώσει το δημοσιονομικό της έλλειμμα, εξασφάλισε παράταση και η γενικότερη κατάσταση της οικονομίας της επιδεινώθηκε. Θυμίζουμε μάλιστα ότι ο πρόεδρος του Eurogroup επιλέχθηκε με βάση συγκεκριμένα κριτήρια, (να προέρχεται από χώρα ΑΑΑ, να μην προέρχεται από χώρα με άλλο πόστο όπως η Φινλανδία, να προέρχεται από συγκεκριμένο πολιτικό χώρο και να μην λέγεται Ζ. Κ. Γιούνκερ).
Στο μεσοδιάστημα από τον Ιανουάριο που ανέλαβε και επίσημα ο Γ. Ντάισελμπλουμ έχει δεχθεί πολλές φορές υπερβολική κριτική για την επικοινωνιακή κυρίως αντιμετώπιση της κατάστασης στην ευρωζώνη και κυρίως για τους χειρισμούς του στην κυπριακή υπόθεση. Ο Ντάισελμπλουμ άφηνε διάπλατα ανοικτό το κούρεμα καταθέσεων από το Eurogroup του Φεβρουαρίου, απέφευγε να δίνει κατηγορηματικές απαντήσεις και δημιουργούσε γενικώς μια εικόνα αν μη τι άλλο διαφορετική από τη σιγουριά και τον βαρύ πολιτικό τόνο που έδινε στις συνεντεύξεις τύπου ο προκάτοχός του πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου.
Στην πράξη βέβαια ο σημερινός πρόεδρος δεν εκπροσωπεί στις συνεδριάσεις την Ολλανδία, δεν παύει όμως να είναι ομόλογος των 17 υπουργών, κάτι που δυσκολεύει πολλές φορές τα πράγματα. Ένας πρόεδρος «αποκλειστικής απασχόλησης» χωρίς δεσμούς και χωρίς τη δευτερογενή ατζέντα της χώρας του στην πλάτη του, θα μπορούσε στο μέλλον να επιβληθεί διαφορετικά στο εσωτερικό και σαφώς πιο επικοινωνιακά στο εξωτερικό. Μέχρι στιγμής όλες τις ερωτήσεις μεγάλου τεχνικού ή πολιτικού βάρους στις συνεντεύξεις τύπου τις έχει χειριστεί ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Ο. Ρεν, αφήνοντας στον πρόεδρο του Eurogroup ένα ρόλο porteparole της συνεδρίασης.
Το καλοκαίρι όμως του 2014, μετά τις ευρωεκλογές ο πρόεδρος του Eurogroup θα πρέπει να αρχίσει να προεδρεύει σε συνόδους αρχηγών κρατών των 17 (κάτι που σήμερα κάνει ο Βαν Ρόμπεη) και πολύ περισσότερο να εξηγήσει στο δύσκολο ακροατήριο μιας προκατειλημμένης κοινής γνώμης στην Ευρώπη, γιατί πρέπει να διαγραφούν διμερή δάνεια (πιθανότατα), γιατί πρέπει οι Βόρειοι να εγγυηθούν τις καταθέσεις των Νοτίων, γιατί πρέπει να πάμε σε κοινό δανεισμό μετά την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισσαβόνας και γιατί πρέπει να ισχύσει η αναδρομικότητα της απευθείας ανακεφαλαιοποίησης των κοινοτικών τραπεζών από τον ESM. Αυτές οι αναπόφευκτες αποφάσεις σήμερα αποτελούν λίγο πολύ ταμπού. Η δε τελευταία θα απαλλάξει την Ελλάδα από 50 δισ. του δημοσίου χρέους της, θα καταστήσει δε το κυπριακό χρέος άπαξ βιώσιμο.
Κατά συνέπεια αυτό που έχουν στο μυαλό τους Μέρκελ και Ολάντ είναι λίγο πολύ αυτό που έλεγε ο Μικέλε Κορλεόνε (Αλ Πατσίνο) στον Τομ Χάγκεν (Ρόμπερντ Ντυβάλ): «Tom your're a good consigliere, but not a wartime consigliere... (είσαι καλός σύμβουλος, αλλά όχι σύμβουλος για καιρό πολέμου)». Αυτό θα πουν όταν έρθει η ώρα.
