Κινείται και αντιδρά χωρίς σχέδιο και λογική, ο δημόσιος διάλογος είναι τελείως ασυνάρτητος, τα πρόσωπα που αναδεικνύονται, και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη ανά πάσα στιγμή και περιστασιακά είναι εμφανώς κάτω του μετρίου τα περισσότερα, το... πολιτικό παιχνίδι είναι επιπέδου ελληνικού ποδοσφαίρου και τα μήντια που υποτίθεται ενημερώνουν του πολίτες, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν κανονικά. Όχι ότι δεν υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις σε όλα αυτά, αλλά αποτελούν οικτρή μειοψηφία και σίγουρα δεν διαμορφώνουν τον γενικό κανόνα.
Συγγνώμη, αλλά όποιος δεν συμφωνεί με την παραπάνω άποψη, καλά να πάθει. Προφανώς ούτε βλέπει, ούτε ακούει ποιους έχει δίπλα του ο Σαμαράς, από ποιους αποτελείται η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, ότι στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων βρέθηκε θέση για να τοποθετηθεί ο Αντώναρος, στον ΟΟΣΑ την Μπιρμπίλη διαδέχτηκε ο … Παπαχρήστος και μόλις προχτές ανακοινώθηκε ο διορισμός του φοβερού Παπουτσή στον ΟΟΣΑ, όλα αυτά αφού στον ΕΟΠΥΥ μπήκε ένας Κοντός στη θέση κάποιου Παπαγεωργόπουλου και στον ΟΓΑ ο Βεργίνης, όλοι τους πολιτευτές δεύτερης διαλογής. Αυτά ενδεικτικά, χωρίς να πιάσουμε έναν ένα και τους υπουργούς, εκείνους που υπήρξαν και αυτούς που έγιναν…, αλλά να μην ξεχάσουμε και το περιφερόμενο φερέφωνο του Καραμανλή, τον Παυλόπουλο που προσπαθεί σώνει και καλά να βγάλει λάδι το αφεντικό του.
Στην αντιπολίτευση τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλύτερα. Μάλλον είναι πολύ χειρότερα. Το ΚΚΕ είναι ένα μοναστήρι αιρετικών με δικό τους δόγμα και όποιος πιστεύει σε αυτό ακολουθεί τη διδαχή του τους κανόνες συμπεριφοράς, αλλά τουλάχιστον εν απειλεί. Ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. όμως που διεκδικεί την εξουσία είναι άλλη ταραχή. Όχι μόνο γιατί αυτά που λέει ο Τσίπρας και οι περί αυτόν είναι μόνα τους αντιφατικά και εκτός λογικής αλλά και γιατί ευαγγελίζεται ταυτόχρονα επιστροφή στο μοντέλο που μας έριξε στα βράχια και ένα ακόμη θολό σοσιαλιστικό μοντέλο, χωρίς αρχή, μέση και τέλος, που υποτίθεται ότι αρχίζοντας από την Ελλάδα θα πρέπει να υιοθετήσει η Ευρωζώνη σε πρώτη φάση και ολόκληρος ο κόσμος σε δεύτερη. Τρέχα, γύρευε, δηλαδή.
Το χειρότερο όμως είναι ότι ο Τσίπρας και οι δικοί του ξανάρχισαν την τακτική των προπηλακισμών των πολιτικών αντιπάλων τους. Αφού δεν μπόρεσαν να φορτώσουν με το στανιό με ποινικές ευθύνες, για να εξοντώσουν τον Βενιζέλο, στην ιστορία Παπακωνσταντίνου, παρά τις προσπάθειες της Κωνσταντοπούλου, τώρα στέλνουν ομάδες κρούσης ια να τον προπηλακίζουν όπου εμφανίζεται. Το έκαναν στην Κρήτη, το ευλόγησε ο Τσίπρας, αδιαφορώντας αν πρόκειται για καθαρά φασιστική πρακτική που ρίχνει νερό στο μύλο της «Χρυσής Αυγής», γιατί θέλει να εξαφανίσει το ΠΑΣΟΚ και γενικά την κεντροαριστερά από την πολιτική σκηνή. Άλλωστε με την πρακτική της τρομοκράτησης στις πρόσφατες προεκλογικές περιόδους το εξαφάνισε από τους δρόμους και τις πλατείες.
Δυστυχώς, ούτε ο ΣΥ.ΡΙ,ΖΑ, ούτε οι Φωτόπουλοι, οι Μπαλασόπουλοι και οι Καλφαγιάννηδες μπορούν να ξεχωρίσουν την αριστερή ιδεολογία, τα δικαιώματα των εργαζομένων και τις αντιδράσεις από την φασιστική πρακτική. Πρακτική η οποία εξ ορισμού ανήκει στον Μχαλολιάκο και τους νεοναζί του. Αυτόν που περιστοιχιζόμενος νυχθημερόν από γορίλλες παρομοίασε το παιδάκι, τον Αντεντοκούμπο με χιμπαντζή, και αποτελεί μεγάλη απειλή για το δημοκρατικό πολίτευμα, καθώς μάλιστα τα ποσοστά της «Χρυσής Αυγής» ανεβαίνουν, γιατί φαίνεται ότι υπάρχουν αρκετοί στην Ελλάδα αντίστοιχης ιδεολογίας, είτε το παραδέχονται, είτε όχι. Τέλος, υπάρχει και ο απερίγραπτος Καμμένος, με εξαπτέρυγα τον Κουίκ, την Ραχήλ Μακρή και τον Μαριά, που έχει ειδικευθεί σ΄αυτό που λέγεται «άλλ’ αντ’ άλλων».
Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι όλα τα παραπάνω αποτελούν μία γνώμη που είναι λανθασμένη και κυρίως ότι δεν έχει σημασία. Άλλωστε, ό,τι και να γράφουμε εμείς του γραπτού λόγου, περιορισμένη απήχηση έχει, συνήθως τα διαβάζουν εκείνοι που συμφωνούν και μας βρίζουν ανώνυμα με τα σχόλιά τους πολύ συχνά, οι άλλοι που διαφωνούν για διάφορους λόγους. Αφήστε το τι ανοησίες λένε τις περισσότερες φορές, οι περισσότεροι από τους τελευταίους… Τέλος πάντως, για να στηρίξουμε κάπως αυτά που υποστηρίζουμε, μία αναδρομή στο χθεσινό ανθολόγιο των δηλώσεων και ειδήσεων, ίσως πείσει.
Ξεκινώντας από διαμάχη Τσίπρα – Γλέζου, που πήγαν να τον κάνουν σύμβολο στο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. και να εκμεταλλευτούν το ηρωϊκό παρελθόν του και τώρα λούζονται το πεισματικό παρόν του, τις μπούρδες που είπε πάλι ο αρχηγός, τις υποσχέσεις Σαμαρά, Βενιζέλου και Στουρνάρα ότι δεν θα ληφθούν άλλα μέτρα, λές και αυτά που λαμβάνονται στο φορολογικό είναι όνειρα απατηλά, τις εξαγγελίες Γρηγοράκου για το αυτονόητο, ότι όσοι μπήκαν με πλαστά χαρτιά στη Δημοτική Αστυνομία θα απολυθούν, τις απειλές του Μπαλασόπουλου, τις βλακώδεις πορείες με μηχανάκια των δημοτικών αστυνομικών, την μόνιμη άρνηση των δημάρχων να δώσουν στοιχεία των απασχολουμένων σε αυτούς και το κορυφαίο: Θα μαζεύουμε τις αποδείξεις, σαν να αγοράζουμε λαχεία και μετά, στο τέλος του χρόνου, θα κληρώνει με απόφαση του υπουργείου Οικονομικών ποιες από αυτές θα μετράνε για τον φορολογούμενο.
Μεγαλοφυές; Οσο και ο αγώνας που κάνει η κυβέρνηση για να κατεβάσει το 23% ΦΠΑ στην εστίαση στο 13%, όχι για να αυξηθεί ο τζίρος, που δεν θα αυξηθεί, όχι για να ωφεληθούν οι καταναλωτές, που δεν θα ωφεληθούν, αλλά για να βάλουν φράγκα στην τσέπη τους οι εστιάτορες, οι ταβερνιάρηδες, οι καφετέριες και τα μπαρ. Έστω και αν έτσι μεγαλώσει το δημοσιονομικό κενό, θα πρέπει να πάρουμε μέτρα για να το καλύψουμε, δεν πάρουμε κάποια δόση του δανείου, ή δεν φτάσουμε στο πρωτογενές πλεόνασμα.
Μπορεί και θέλει λοιπόν να σωθεί αυτή η χώρα;
Άγγελος Στάγκος
