Επί σχεδόν τρία χρόνια οι ελληνικές αρχές «κρατούν» τη λίστα Λαγκάρντ.Ποιο ήταν το αποτέλεσμα;
Ένας πρώην υπουργός οδεύει στο εδώλιο, αλλά ελάχιστα γνωρίζουμε αν όντως υπήρξαν φορολογικά αδικήματα εκ μέρους όσων συγκαταλέγονται στη λίστα αυτή...
Η παραπομπή του πρώην υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου σε δικαστικό συμβούλιο, αναφορικά με... κατηγορίες που τον βαρύνουν γύρω από την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, αποτελεί ενδεχομένως μια «θεάρεστη» πράξη.
Σχεδόν σύσσωμη η Βουλή, περίπου τρία χρόνια μετά τη μυθιστορηματική άφιξη της λίστας αυτής στη χώρα μας (Οκτώβριος του 2010), παρέπεμψε τον άνθρωπο που είχε την πολιτική ευθύνη για τη διερεύνησή της ενώπιον της Δικαιοσύνης, σχετικά με πράξεις ή παραλείψεις του στην υπόθεση αυτή.
Μια υπόθεση η οποία ωστόσο παραμένει ακόμη υπό διερεύνηση σε ό,τι αφορά το ουσιαστικό φορολογικό της σκέλος, καθώς εκκρεμεί η έκδοση πορίσματος από τις αρμόδιες αρχές σχετικά με την ύπαρξη ή μη φορολογικών παραβάσεων από όσους εμπλέκονται σε αυτήν.
Τρία χρόνια μετά, μπορεί να παραπέμπεται στη Δικαιοσύνη ένας άνθρωπος ο οποίος ενδεχομένως συνέβαλε στη «συσκότιση» της υπόθεσης, ακόμη όμως δεν έχει «χυθεί φως» στην ίδια την υπόθεση.
Αντίθετα, από τον Σεπτέμβρη του 2012, που ήρθε ξανά στην επιφάνεια η λίστα Λαγκάρντ, το Πανελλήνιο παρακολουθεί μια αμιγώς πολιτικού χαρακτήρα διαμάχη, σχετικά με τη διαδρομή που ακολούθησε η λίστα και το ποιος είχε την ευθύνη διερεύνησής της.
Πολιτικές και κοινοβουλευτικές διεργασίες σχετικά με τη συγκρότηση εξεταστικής επιτροπής, έριδες και αψιμαχίες στη διάρκεια των εργασιών της, αλλά και πλούσιο παρασκήνιο χαρακτήρισαν τις εξελίξεις γύρω από τη λίστα Λαγκάρντ κατά το διάστημα αυτό.
Επί της ουσίας, όμως, ελάχιστα, παρά μόνον το πόρισμα του ΣΔΟΕ που αφορούσε στους συγγενείς του πρώην υπουργού, σύμφωνα με το οποίο υπάρχει ένα «κενό» της τάξης των 6 εκατ. ευρώ στην προέλευση των χρημάτων που είχαν οι άνθρωποι αυτοί στην HSBC της Ελβετίας.
Πέραν τούτου, ουδέν.
Μπορεί άνθρωποι να διασύρθηκαν, μπορεί η υπόνοια της φοροδιαφυγής ή άλλων αδικημάτων να πλανάται γύρω από τα ονόματά τους, επί της ουσίας όμως μηδέν.
Αντίθετα, το έδαφος εμφανίστηκε πρόσφορο για την προώθηση των κάθε λογής πολιτικών ή κομματικών επιδιώξεων, καθιστώντας έτσι σαφές, για μία ακόμη φορά, ότι οι ιδιότητες του βουλευτή και του δικαστικού λειτουργού δεν πρέπει να «μπλέκουν».
Όσα, γραφικά ή μη, είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε στη διάρκεια των τελευταίων μηνών επιβεβαιώνουν την ανάγκη να τερματιστεί αυτό το στρεβλό και φαύλο καθεστώς, υπό το οποίο οι πολιτικοί άνδρες αναλαμβάνουν μόνοι τους να διαλευκάνουν τα του οίκου τους.
Πρόκειται για μια διαδικασία η οποία ευτελίζει, αντί να ενισχύει, τους θεσμούς.
Εμπεδώνει στην κοινή γνώμη την άποψη ότι οι πολιτικοί είναι παιδιά ενός ανώτερου Θεού και ότι οι διαδικασίες που ακολουθούνται έχουν ως κύριο στόχο τη συγκάλυψη των υποθέσεων και την προσαρμογή των όποιων πορισμάτων εκδοθούν σχετικά με αυτές στις εκάστοτε πολιτικές ανάγκες των κομμάτων της πλειοψηφίας.
Σήμερα οι φορολογούμενοι πολίτες της χώρας αυτής, οι οποίοι σηκώνουν ακέραιο το βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας μέσω της υπερφορολόγησης που υφίστανται, νιώθουν διπλά εξαπατημένοι.
Πρώτον, διότι υπάρχουν σαφείς ενδείξεις πως έγινε προσπάθεια αποσιώπησης της υπόθεσης και, δεύτερον, διότι ελάχιστα έχουν γίνει για την ουσιαστική διαλεύκανσή της.
Όσο, όμως, εμπεδώνονται οι πεποιθήσεις αυτές τόσο χάνεται και η κοινή περί δικαίου αίσθηση, που αποτελεί έναν από τους κυριότερους συνεκτικούς κρίκους οποιασδήποτε πολιτείας.
Κατά πόσον η Πολιτεία μας είναι όντως συντεταγμένη κρίνεται καθημερινά.
Κατά πόσον οι πολίτες «πιστεύουν» ότι είναι είναι μια άλλη υπόθεση...
Του κ.Ν.Γ.Δρόσου
