"Πριν από λίγες μέρες έκλεισα ένα χρόνο άνεργη.
Πάει το χαρτζιλίκι-επίδομα κι αρχίζει το επικίνδυνο μέρος του άγχους.
Γύρισα από διακοπές, κοίταξα τις αγγελίες, έστειλα βιογραφικό σε όλες, ακόμα και σε αυτές που ήθελαν άτομα μέχρι 30 ετών - άλλος ρατσισμός και αυτός.
Χτύπησε το... τηλέφωνο και μέσα στην απόγνωσή μου απάντησα ναι, και ας ήταν δουλειά που ορκιζόμουν ότι δεν θα ξαναέκανα.
Πάω στη συνέντευξη, η υπεύθυνη ήταν σαφώς μικρότερή μου, πιόνι σκέτο.
Το αποτέλεσμα: εξάωρο σε τηλεφωνικό κέντρο στην άλλη άκρη της Αθήνας, 370 ευρώ καθαρά! Τα συγχαρητήριά μου! Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Ντροπή τους!
Νίνα, 36 χρ., Αττική"
Τι να σχολιάσουμε...
Πάει το χαρτζιλίκι-επίδομα κι αρχίζει το επικίνδυνο μέρος του άγχους.
Γύρισα από διακοπές, κοίταξα τις αγγελίες, έστειλα βιογραφικό σε όλες, ακόμα και σε αυτές που ήθελαν άτομα μέχρι 30 ετών - άλλος ρατσισμός και αυτός.
Χτύπησε το... τηλέφωνο και μέσα στην απόγνωσή μου απάντησα ναι, και ας ήταν δουλειά που ορκιζόμουν ότι δεν θα ξαναέκανα.
Πάω στη συνέντευξη, η υπεύθυνη ήταν σαφώς μικρότερή μου, πιόνι σκέτο.
Το αποτέλεσμα: εξάωρο σε τηλεφωνικό κέντρο στην άλλη άκρη της Αθήνας, 370 ευρώ καθαρά! Τα συγχαρητήριά μου! Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Ντροπή τους!
Νίνα, 36 χρ., Αττική"
Τι να σχολιάσουμε...
