Οι αναλυτές της Barclays σημειώνουν ότι...μια τέτοια επέμβαση, που σύμφωνα με δημοσιεύματα στον ξένο Τύπο θα έχει τη μορφή πληγμάτων με πυραύλους cruise εναντίον επιλεγμένων στρατιωτικών στόχων στη Συρία, δεν εγκυμονεί άμεσο κίνδυνο για το επίπεδο της προσφοράς πετρελαίου. Αν και η Συρία δεν είναι μεγάλος παραγωγός πετρελαίου, η παραγωγή της έχει υποχωρήσει σε περίπου 50.000 βαρέλια την ημέρα, από τα επίπεδα των 350.000 βαρελιών/ ημέρα στα οποία βρισκόταν το Μάρτιο του 2011. Μάλιστα, σύμφωνα με τη Barclays, ο υπουργός Πετρελαίου της Συρίας φέρεται να δήλωσε πρόσφατα ότι η παραγωγή της χώρας του βρίσκεται ακόμα χαμηλότερα και διαμορφώνεται σε 39 βαρέλια την ημέρα, για το α’ εξάμηνο του 2013. Παραμένει ωστόσο ασαφές, όπως αναφέρει η έκθεση, αν το νούμερο αυτό αφορά παραγωγή πετρελαίου μόνο από περιοχές που παραμένουν υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης.
Πλέον το Ιράν παρέχει στη Συρία μία πιστωτική γραμμή 3,6 εκατ. δολαρίων για αγορές πετρελαίου και πετρελαιοειδών, που αν ισχύει έρχεται να υποστηρίξει τις εκτιμήσεις ότι η εγχώρια υποδομή της Συρίας βρίσκεται σε δεινή κατάσταση.
Ωστόσο, ο κίνδυνος για την αγορά πετρελαίου συνεχίζει να υφίσταται, και συνίσταται στο ενδεχόμενο η Συριακή κρίση να διαχυθεί σε γειτονικές χώρες και να επηρεάσει αρνητικά την παραγωγή τους σε πετρέλαιο. Το Ιράκ είναι σήμερα ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός μεταξύ των χωρών του OPEC και ήδη η κατάσταση σε επίπεδο ασφάλειας έχει επιδεινωθεί εξαιτίας όσων συμβαίνουν στη Συρία - η βία βρίσκεται στα χειρότερα επίπεδα της τελευταίας πενταετίας, εν μέσω ενός νέου κύκλου βομβιστικών επιθέσεων και άλλων ένοπλων επεισοδίων. Ήδη από τον προηγούμενο μήνα μάλιστα, ο επικεφαλής της αποστολής του ΟΗΕ στη Βαγδάτη προειδοποιούσε ότι ο συριακός εμφύλιος πόλεμος έχει διαχυθεί και στην ιρακινή επικράτεια, δηλώνοντας χαρακτηριστικά ότι «τα πεδία της μάχης συγχωνεύονται σε μία ενιαία σύγκρουση».
Οι εξελίξεις στη Συρία έχουν εντείνει τις συγκρουσιακές τάσεις που προϋπήρχαν στο Ιράκ, σχολιάζει μεταξύ άλλων η Barclays, αναφέροντας ότι η κατά βάση σιιτική κυβέρνηση του πρωθυπουργού Nouri al-Maliki εκλαμβάνεται ως σύμμαχος του Άσαντ, ενώ οι σουνίτες ηγέτες της ιρακινής αντιπολίτευσης ως φίλα προσκείμενοι προς τους αντάρτες της Συρίας.
Η Συρία, επίσης, έχει αναδειχθεί σε βάση-«κλειδί» για επιθέσεις από εξτρεμιστές της Αλ Κάιντα στο Ιράκ. Και μεταξύ άλλων, ο αγωγός Κιρκούκ-Τσεϊχάν έχει αποτελέσει στόχο πολλαπλών βομβιστικών επιθέσεων.
Όμως η συριακή σύγκρουση τροφοδοτεί συγκρούσεις και στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και έχει μετατραπεί σε ένα είδος έμμεσου πολέμου αφενός μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και άλλων χωρών του Κόλπου που υποστηρίζουν τους αντάρτες και, αφετέρου του Ιράν που παραμένει πιστός σύμμαχος του καθεστώτος του Άσαντ. Με τον ίδιο τρόπο, υπάρχει ο κίνδυνος να επιδεινωθούν περαιτέρω οι εντάσεις σε χώρες με μεγάλη παραγωγή πετρελαίου, οι οποίες διαθέτουν μεγάλους σιιτικούς πληθυσμούς. Τέτοιες χώρες είναι η Σαουδική Αραβία και το Κουβέιτ, οι οποίες έχουν αποτελέσει και στο παρελθόν πεδία ταραχών. Ειδικά για τη Σαουδική Αραβία, η συριακή σύγκρουση δημιουργεί και επιπρόσθετες πιέσεις στον προϋπολογισμό, σε μία στιγμή που η παραγωγή της χώρας φέρεται να έχει φτάσει στα 10 εκατ. βαρέλια ημερησίως.
Όλη αυτή η αστάθεια στη Μέση Ανατολή συμπίπτει μια μία αύξηση στον αριθμό των μη προγραμματισμένων διακοπών παραγωγής πετρελαίου, σε χώρες πέραν της Συρίας. Πρόσφατα η αμερικανική EIA (Energy Information Administration) έδωσε στη δημοσιότητα εκτιμήσεις, βάσει των οποίων οι διακοπές αυτές, που αντιστοιχούν σε περίπου 3 εκατ. βαρέλια ημερησίως, βρίσκονται στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων δύο ετών (από το 2011 τουλάχιστον).
Οι κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στο Ιράν και οι αναταραχές στη Λιβύη προκαλούν προβλήματα παραγωγής 2 εκατ. βαρελιών ημερησίως, τα οποία έρχονται να προστεθούν σε διακοπές ύψους 800.000 βαρελιών/ ημέρα σε χώρες εκτός του OPEC. Παρά το γεγονός ότι η παραγωγή της Λιβύης συνεχίζεται σχετικά ομαλά, και ότι ίσως αναμένεται βελτίωση από το Ιράκ με την έναρξη λειτουργίας νέων πετρελαϊκών πεδίων, οι πιθανότητες πλήρους αποκατάστασης είναι μάλλον κλονισμένες, ενώ υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο «υποτροπής» όχι μόνο στη Λιβύη και στο Ιράκ, αλλά και σε χώρες όπως η Νιγηρία και το Νότιο Σουδάν.
Με τις διακοπές της παραγωγής σε αυτά τα επίπεδα, σχολιάζουν οι αναλυτές της Barclays, δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη συζητήσεις μεταξύ των χωρών του OPEC, για μια συντονισμένη κίνηση αποδέσμευσης ποσοτήτων πετρελαίου από τα αποθέματά τους...
