Δεν έχουν τέλος τα πρωτοσέλιδα για την Άνγκελα Μέρκελ, αλλά και τον αντίπαλό της στις επερχόμενες γερμανικές εκλογές, Πέερ Στάινμπρουκ.
Μετά τους Γερμανούς σε «Spiegel» και «Süddeutsche Zeitung», ήρθε η σειρά του.. «Economist» να ρίξει λίγο… δηλητήριο στην τακτική της καγκελαρίου. «Μία γυναίκα για να κυριαρχήσει σε όλους» γράφει το περιοδικό, με τη Μέρκελ να εικονίζεται πάνω σε έναν κίονα ιωνικού ρυθμού και γύρω της να βρίσκονται ερείπια σκορπισμένα. Ευρωπαϊκά ερείπια: ο Παρθενώνας και ο Πύργος της Πίζας που βουλιάζουν, το ατσάλι του Άιφελ που λυγίζει.
Το άρθρο του «Economist» ξεκινά θυμίζοντας στους αναγνώστες του ότι υπήρξε επικριτικό έναντι της καγκελαρίου από την αρχή της κρίσης, που κατά την άποψη του περιοδικού ήταν βαθιά, αδικαιολόγητα άγρια και μακρά σε διάρκεια. Η ίδια τα έκρυψε όλα αυτά από τους συμπολίτες της, μπλόκαρε την τραπεζική ένωση, ενώ δεν έκανε τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό.
«Παρ’ όλ’ αυτά εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι η Μέρκελ είναι ο σωστός ηγέτης για τη Γερμανία και την Ευρώπη, πρωτίστως για αυτό που είναι: η ιδανικότερη δημοκρατική αρχηγός του κόσμου και σαφέστατα ασφαλέστερη από οποιονδήποτε αριστεριστή αντίπαλό της. Κυρίως, όμως, γιατί πιστεύουμε αυτό που ακόμα και τώρα μπορεί να γίνει -η ηγέτις που τόσο απεγνωσμένα χρειάζεται η Γερμανία και η Ευρώπη».
Μάλιστα, το περιοδικό τη συγκρίνει με ηγέτες που βρέθηκαν από το ζενίθ στο ναδίρ (Ομπάμα και Κάμερον) ή άλλους που δεν απογειώθηκαν ποτέ (όπως ο «φουκαράς Ολάντ») και απαριθμεί ορισμένα από τα επιτεύγματά της: κράτησε την Ελλάδα στο ευρώ, έβαλε τους Βόρειους να πληρώσουν τα πακέτα διάσωσης, έβαλε τους Ισπανούς να κάνουν αδιανόητες μεταρρυθμίσεις και απάλλαξε την Ευρώπη από «κλόουν» επιπέδου Μπερλουσκόνι, όπως λέει χαρακτηριστικά.
Επιπλέον, αναφέρεται στον «μακιαβελικό» τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε την προεκλογική εκστρατεία: δεν μίλησε για τα εσωτερικά και τα διεθνή θέματα αλλά για την «εμπιστοσύνη».
Το περιοδικό στο άρθρο του «ψηφίζει» τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας μεταξύ Μέρκελ και Φιλελεύθερων, αλλά υπενθυμίζει ότι το εκλογικό σώμα προτιμά έναν «μεγάλο συνασπισμό», όπως στην πρώτη της θητεία.
Για τη μετεκλογική ατζέντα; Οι προκλήσεις πολλές. Η χώρα χρειάζεται επειγόντως μεταρρυθμίσεις (το λένε και οι διεθνείς οργανισμοί), αλλά και η Ευρώπη έχει ανάγκη νέα πνοή. Χρειάζεται και τη Βρετανία, αλλά όχι με κάθε κόστος. «Κάνοντας την υπόθεση ότι θα κερδίσει τις εκλογές, θα είναι η κυρίαρχη πολιτικός της Ευρώπης. Το στοίχημα που βάζουμε είναι ότι θα θέλει να τη θυμούνται για την αποφασιστικότητά της και όχι για τη διστακτικότητά της» καταλήγει το δημοσίευμα.
