Τις πιθανές συνέπειες μίας περαιτέρω ανόδου της Χρυσής Αυγής στην ελληνική πολιτική σκηνή αναλύει σε άρθρο γνώμης η βρετανική εφημερίδα The Guardian, επισημαίνοντας ότι για να σταματήσει το φαινόμενο της ανόδου της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, χρειάζεται ένα συλλογικό σχέδιο.
«Η άνοδος της ακροδεξιάς είναι μία.. καθημερινή πραγματικότητα στη μαστιζόμενη από την οικονομική κρίση Ευρώπη. Τα αποτελέσματά της είναι περισσότερο εμφανή σε χώρες όπως η Ελλάδα και η Κύπρος, όπου ο αντίκτυπος της κρίσης είναι πιο αξιοσημείωτος. Την Τετάρτη στην Ελλάδα, μέλος της Χρυσής Αυγής, ομολόγησε ότι σκότωσε τον αντιφασίστα τραγουδιστή Παύλο Φύσσα. Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που βρίσκονται στην επικαιρότητα για χρήση βίας- επιτίθενται συχνά σε μετανάστες, αναρχικούς ή κομμουνιστές- ωστόσο σπάνια διώκονται ποινικά για κάτι τέτοιο», αναφέρει στην εισαγωγή του ο αρθρογράφος.
«Η άνοδός τους είναι αξιοσημείωτη. Σε αντίθεση με όσα πιστεύουν οι περισσότεροι, η Χρυσή Αυγή βρισκόταν γύρω τους πολύ καιρό πριν. Δημιουργήθηκε τη δεκαετία του '80, πήρε την ταυτότητα πολιτικού κόμματος το 1993 και το 2012 κέρδισε 18 έδρες στην ελληνική βουλή, λαμβάνοντας ποσοστό 6,9% στις εκλογές», συνεχίζει.
«Ανησυχητικά, το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα μοιάζει πρόθυμο να ανεχθεί τη Χρυσή Αυγή. Ο πρώην υπουργός της Νέας Δημοκρατίας, Βύρων Πολύδωρας, έχει πει ότι η τρόικα θεωρείται μεγαλύτερη απειλή για την Ελλάδα από τη Χρυσή Αυγή. Τώρα, που τα μέλη του πυρήνα της Χρυσής Αυγής είναι εκλεγμένοι βουλευτές, απολαμβάνουν της βουλευτικής ασυλίας, την οποία οι συνάδελφοί τους της δικομματικής κυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, φαίνεται να διστάζουν να την άρουν», σημειώνει
«Η διστακτικότητα αυτή σημαίνει ότι η ηγεσία της Χρυσής Αυγής μπορεί ελεύθερα να χαστουκίζει γυναίκες βουλευτές στην τηλεόραση, χωρίς να αντιμετωπίζει τις συνέπειες μίας τέτοιας ενέργειας», σημειώνει το άρθρο αναφερόμενο στο περιστατικό με τη Λιάνα Κανέλλη, στο πλατώ του ΑΝΤ1.
Τι εξηγεί την άνοδο της Χρυσής Αυγής; διερωτάται ο αρθρογράφος. Και απαντά: «Η σύντομη απάντηση είναι χρόνια διαφθορά, η λιτότητα και η λαθρομετανάστευση. Η Χρυσή Αυγή έχει καταφέρει να διαχειριστεί προς το συμφέρον της τη λαϊκή οργή. Στηρίζεται στο γεγονός ότι τα μέλη της δεν έχουν υπάρξει σε προηγούμενες κυβερνήσεις, που έκαναν την Ελλάδα να θεωρείται μία από τις πιο διεφθαρμένες χώρες στην Ευρώπη».
«Η πελατειακή σχέση που διέπει το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας ήταν ευρέως ένας από τους λόγους της δυσαρέσκειας των Ελλήνων ψηφοφόρων- το αστείο ήταν ότι η αστική μεσαία τάξη μπορούσε να πάρει ένα κομμάτι από την πίτα- αλλά όταν η πίτα αυτή έγινε μικρότερη στα χρόνια της λιτότητας, αυτοί που έμειναν απ' έξω αναπόφευκτα αντέδρασαν», επισημαίνει το δημοσίευμα.
«Την ίδια ώρα η Χρυσή Αυγή εκμεταλλεύτηκε το φόβο της μετανάστευσης. Τα ηγετικά στελέχη του κόμματος έχουν αυτοχαρακτηριστεί ως λύτες του προβλήματος: τίμιοι άνθρωποι που δεν έχουν ποτέ δωροδοκηθεί και που το κύριο μέλημά τους είναι η ευμάρεια του ελληνικού λαού. Παρουσιάζουν τους εαυτούς τους ως «άνθρωποι της δράσης», που δεν δίνουν υποσχέσεις που δεν μπορούν να κρατήσουν. Αυτές οι «δράσεις» συνιστούν επιθέσεις κατά μεταναστών, αναρχικών και κομμουνιστών, όλα προς "όφελος των Ελληνων", κάποιοι εκ των οποίων - όπως ισχυρίζονται- τους φωνάζουν για να "καθαρίσουν την περιοχή". Ενας τρομακτικός ευφημισμός του τύπου «ελάτε εδώ χτυπήστε τους μετανάστες και κάντε τους να φύγουν από τη γειτονιά μας», τονίζει.
«Πού θα τελειώσει αυτό; Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει μία άνοδος της Χρυσής Αυγής με δεσμούς με την αστυνομία και το στρατό, προτού η Ελλάδα γίνει ένα ολοκληρωτικό στρατιωτικό κράτος; Δεν είναι εύκολο να απαντηθεί το ερώτημα αυτό- δεν πιστεύω ότι αυτός ο φαύλος κύκλος μπορεί να σταματήσει χωρίς εξωτερική παρέμβαση.
Η παρούσα κατάσταση της ελληνικής πολιτικής σκηνής είναι τέτοια που απαιτεί συνασπισμούς. Από την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ αρνηθούν να σχηματίσουν συνασπισμό με τα δύο κυβερνώντα κόμματα, η δύναμη των οποίων είναι εξαιρετικά μειωμένη, η μοναδική λύση για ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι να στραφούν στην ακροδεξιά. Καθώς τα δύο κυβερνώντα κόμματα συνεχίζουν να εφαρμόζουν -επιβεβλημένες από την τρόικα- πολιτικές λιτότητας, η αντιδημοφιλία τους θα αυξάνεται. Και τελικά, δεν θα έχουν άλλη επιλογή από τη δημιουργία μίας κυβέρνησης που θα περιλαμβάνει τη Χρυσή Αυγή, που πλαισιώνεται σε υψηλές θέσεις στις δημοσκοπήσεις, έχοντας αυξήσει το ποσοστό της στο 11,5% από το 6,9% των περυσινών εκλογών, οπότε και μπήκε στη Βουλή.
Εδώ είναι που πρέπει να επέμβει ο εξωτερικός παράγοντας. Οι ευρωπαίοι εταίροι δεν θα είναι εύκολο να αγνοήσουν για πολύ τον κοινωνικό αντίκτυπο της οικονομικής τους πολιτικής. Οι φασίστες θα κερδίζουν έδρες ή θα μεταμφιέζονται τον εξτρεμισμό τους ακολουθώντας τα κύρια πολιτικά κόμματα, όπου θα έχουν περισσότερο χώρο για να αναπτύξουν τις ρατσιστικές τους απόψεις.
Το επόμενο βήμα είναι η εξάπλωση της Χρυσής Αυγής και εκτός Ελλάδας. Μέλη τους επισκέπτονται συχνά την Κύπρο για συνομιλίες με το αδελφό τους κόμμα, το ακροδεξιό ΕΛΑΜ, το οποίο είναι τόσο δημοφιλές όσο η Χρυσή Αυγή. Οπως στην Ελλάδα, η ρατσιστική βία τυγχάνει ανοχής τόσο από τις Αρχές όσο και από τα βασικά πολιτικά κόμματα.
Η αδυναμία τόσο του ελληνικού όσο και του κυπριακού κράτους να περιορίσει τις ρατσιστικά υποκινούμενες βίαιες ενέργειες αυτών των ομάδων, καθώς και την ανικανότητα των πολιτικών κομμάτων να τους αντισταθούν, είναι μία έκκληση για δράση από τους ευρωπαίους εταίρους μας».
«Η ακροδεξιά βρίσκεται σε άνοδο και μία συλλογική δράση σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι απαραίτητη. Οταν κόμματα όπως το ελληνικό ΛΑΟΣ ή το γαλλικό FN γίνουν τμήμα της βασικής δεξιάς, αυτό που θεωρείται "άκρο" μεγαλώνει περισσότερο. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπεις να συμβαίνει στην Ελλάδα - βία, ενέδρες, δολοφονίες», καταλήγει το άρθρο
