Μια Μεσογειακή Ομοσπονδία της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ, θα άλλαζε τα πάντα για όλους τους συμμετέχοντες.
Οι τρεις χώρες δεν έχουν απολύτως τίποτα να μοιράσουν, δεν υπάρχουν μεταξύ τους στοιχεία ανταγωνισμών ή διενέξεων, ενώ, αντίθετα, έχουν πάρα πολλά να μοιραστούν, όλα προσθέτοντας κάτι στο κάθε μέρος και μαζί στο σύνολο.
Εστω και με μεγάλη καθυστέρηση η ελληνική πολιτική δείχνει πια να έχει αντιληφθεί επιτέλους το αυτονόητο: ότι οι σχέσεις της Ελλάδας με το Ισραήλ όχι απλώς... πρέπει να γίνουν το ταχύτερο δυνατό πιο στενές, αλλά πρέπει να φτάσουν στο βαθμό μιας πραγματικής – και όχι στα χαρτιά – συμμαχίας. Δηλαδή να εκταθούν και να βαθύνουν πέρα και από την έστω και έντονη συνεργασία σε διάφορα επίπεδα. Να αγγίξουν τα επίπεδα της λογικής της Συνομοσπονδίας, ή, γιατί όχι, ακόμα και της Ομοσπονδίας;
Μια Μεσογειακή Ομοσπονδία της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ, θα άλλαζε τα πάντα για όλους τους συμμετέχοντες. Οι τρεις χώρες δεν έχουν απολύτως τίποτα να μοιράσουν, δεν υπάρχουν μεταξύ τους στοιχεία ανταγωνισμών ή διενέξεων, ενώ, αντίθετα, έχουν πάρα πολλά να μοιραστούν, όλα προσθέτοντας κάτι στο κάθε μέρος και μαζί στο σύνολο.
Μια Ομοσπονδία των τριών κρατών θα σήμαινε ότι έχουν να διαχειριστούν από κοινού τεράστια αποθέματα φυσικών πόρων και θα τα διαχειριζόντουσαν με ασφάλεια, αφού οι ένοπλες δυνάμεις τους θα ήταν σε θέση να την παράσχουν αποτελεσματικά αν αυτό χρειαζόταν. Το Ισραήλ διαθέτει την καλύτερη ίσως αεροπορία στον κόσμο, αλλά δεν έχει ουσιαστικές ναυτικές δυνάμεις που απαιτούνται πλέον, ενώ η Ελλάδα, με λίγες συγκριτικά επενδύσεις, μπορεί να επαναφέρει το Πολεμικό της Ναυτικό σε επίπεδα ισχύος πολύ υψηλότερα από κάθε άλλη χώρα της περιοχής.
Επίσης, το Ισραήλ έχει απόλυτη ανάγκη από στρατηγικό βάθος, το οποίο του λείπει, και το οποίο μπορεί να του εξασφαλίσουν η Κύπρος και η Ελλάδα.
Η ενοποίηση αυτής της μεγάλης και κρίσιμης περιοχής από το Ισραήλ μέχρι την Αδριατική, θα φέρει πρωτοφανείς εξελίξεις με ευρύτερη σημασία.
Επίσης, η εβραική και η ελληνική ομογένεια, αν συνεργαστούν σε βάθος και με σύστημα για κοινούς σκοπούς, θα αναδειχθούν σε καθοριστικής σημασίας δύναμη για τις εξελίξεις στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Την ίδια ώρα, η Ελλάδα, μέλος του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., μπορεί να στηρίξει το Ισραήλ μέσα από αυτές τις δύο ιδιότητές της.
Φυσικά, πολύ μεγάλο πεδίο υπάρχει και στην οικονομική συνεργασία, πέραν της ενέργειας: είναι πάρα πολλά εκείνα που μπορούν να γίνουν ανάμεσα στα δύο κράτη.
Μεγάλη πολιτική σήμερα θα σήμαινε ακριβώς αυτό: να τολμήσει η Ελλάδα να προχωρήσει σε νέους δρόμους που ανοίγουν νέες δυνατότητες. Να κάνει άλμα προς τα εμπρός, να κινηθεί δυναμικά, να αλλάξει την ατζέντα, να βρει τρόπους να επαναφέρει τη δύναμή της. Και η δημιουργία μίας τέτοιας τριπλής συμμαχίας ή ακόμα και ομοσπονδίας, θα συνέβαλε όσο τίποτε άλλο σε αυτή την κατεύθυνση.
Θα τολμήσουμε, ή θα μείνουμε στα ημίμετρα και στα λόγια;
Του κ.Γ.Π.Μαλούχου
