Μικρά δυνητικά οφέλη για τον ΣΥΡΙΖΑ και σημαντική αβάντα στην κυβέρνηση, τουλάχιστον σε πρώτη ανάγνωση, προσφέρει η κατάθεση πρότασης δυσπιστίας από τον Αλ. Τσίπρα.
Γιατί όμως;
...Γνωρίζει κάτι περισσότερο από τους υπολοίπους;
Ο λόγος για τον οποίο η εισβολή της Αστυνομίας στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, στην Αγ. Παρασκευή, δεν ήταν πρώτη είδηση στα κυριότερα.. τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, χθες το βράδυ, αφορά τον κ. Α. Τσίπρα και την πρόταση δυσπιστίαςπου κατέθεσε στην κυβέρνηση του κ. Α. Σαμαρά.
Καταθέτοντας την πρόταση αυτή ο κ. Τσίπρας πρόσφερε, τουλάχιστον σε πρώτη ανάγνωση, ένα ανέλπιστο δώρο προς τον κ. Σαμαρά, καθώς μετατόπισε την πολιτική ατζέντα, αλλά και τα φώτα της δημοσιότητας μακριά τόσο από μια βίαιη αστυνομική εισβολή, όσο και από ζητήματα αιχμής, όπως ο νέος φόρος επί των ακινήτων και οι τρέχουσες διαπραγματεύσεις με την τρόικα.
Το δώρο του κ. Τσίπρα προς τον κ. Σαμαρά, όμως, δεν περιορίστηκε εκεί.
Ως διά μαγείας, κατόρθωσε να θέσει σε αυτόματη λειτουργία τη διαδικασία συσπείρωσης τόσο της κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας όσο και εκείνης του ΠΑΣΟΚ, εν όψει της τριήμερης συζήτησης στη Βουλή, οι οποίες έως τώρα ήσαν «στα κάγκελα» εξαιτίας του προωθούμενου νόμου για τον νέο φόρο στα ακίνητα.
Από εκεί που η κυβερνητική πλειοψηφία ωρυόταν κατά της ίδιας της κυβέρνησης, ο κ. Τσίπρας, πιθανότατα, κατόρθωσε να την κάνει να υπεραμύνεται του κυβερνητικού έργου, τουλάχιστον επί τριήμερο, στη Βουλή.
Όπως είπε και ο κ. Β. Πολύδωρας, «προφανώς και θα στηρίξουμε την κυβέρνηση. Εγώ ζητάω να διορθωθεί η κυβέρνηση και όχι να τη ρίξω...».
Αντίστοιχα, η κατάθεση πρότασης δυσπιστίας προς την κυβέρνηση εκ μέρους του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, εάν απορριφθεί από την κυβερνητική πλειοψηφία, όπως βασίμως μπορεί να εικάσει κανείς, προσφέρει ένα ανέφελο εξάμηνο στον κ. Σαμαρά, τουλάχιστον ως προς το ζήτημα αυτό, καθώς για το συγκεριμένο διάστημα δεν μπορεί να υποβληθεί άλλη αντίστοιχη πρόταση, βάσει του Συντάγματος.
Ακόμη, η κοινοβουλευτική διαδικασία που άνοιξε χθες ο κ. Τσίπρας ενδέχεται να αποδειχθεί χρήσιμη για την κυβερνητική πλειοψηφία για ακόμη έναν λόγο, καθώς μπορεί να επανοριοθετήσει τη στάση κομμάτων της ήσσονος αντιπολιτεύσεως, όπως η ΔΗΜΑΡ, που ενδεχομένως δεν θα θελήσουν να ταυτιστούν πολιτικά με την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ επιλέγοντας λευκό κατά τη σχετική ψηφοφορία ή να μην συμμετάσχουν.
Όπως και να έχει το πράγμα, τα δυνητικά οφέλη για τον κ. Τσίπρα και την παράταξή του, σε περίπτωση που δεν ευοδωθεί η τελευταία του κοινοβουλευτική πρωτοβουλία, εμφανίζονται περιορισμένα.
Αν και τίποτε, ως είθισται στην πολιτική, δεν μπορεί να προδικαστεί, ο κ. Τσίπρας κατόρθωσε με την πρωτοβουλία του αυτή να οδηγήσει σε συσπείρωση και τον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και πρόσκαιρα, ο οποίος εμφανίζεται να σπαράσσεται εσχάτως αναφορικά με ζητήματα που αφορούν την οικονομική και νομισματική πορεία της χώρας.
Ως χρόνος, δε, κατάθεσης μιας πρότασης αυτού του είδους, ο τρέχων εμφανίζεται δόκιμος.
Τον Ιανουάριο η Ελλάδα αναλαμβάνει την προεδρία της Ε.Ε. και έως τις ευρωεκλογές, μετά από περίπου ένα εξάμηνο, που θα έχουν ούτως ή άλλως πολιτική χροιά ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση, δεν υπήρχε άλλος πρόσφορος χρόνος…
Τώρα, εάν η ψήφιση του σχεδίου νόμου για τον ΕΝΦΑ, ή για τον προϋπολογισμό, ή για τη λήψη κάποιου άλλου δημοσιονομικού ή μη μέτρου εμφανιστεί ζόρικη για την κυβέρνηση, ο κ. Τσίπρας, ατυχώς ή ευτυχώς, δεν θα έχει τη δυνατότητα υποβολής άλλης πρότασης δυσπιστίας…
Βέβαια, επειδή στην πολιτική είναι συχνά απρόβλεπτες ορισμένες εξελίξεις, ενδέχεται η πρόταση δυσπιστίας προς την κυβέρνηση Σαμαρά να είναι επιτυχής και να οδηγήσει όντως στην κατάρρευση του κυβερνητικού συνασπισμού ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.
Τότε, όμως, το πρόβλημα της χώρας δεν θα αφορά στην απερχόμενη κυβέρνηση, αλλά σε εκείνην που θα αναδείξουν οι κάλπες. Κάτι για το οποίο ίσως να μην είναι εντελώς έτοιμος ο κ. Τσίπρας.
Τουλάχιστον, έως ότου το κόμμα του αποσαφηνίσει την οικονομική και νομισματική του πολιτική…
Του κ.Ν.Γ.Δρόσου
Καταθέτοντας την πρόταση αυτή ο κ. Τσίπρας πρόσφερε, τουλάχιστον σε πρώτη ανάγνωση, ένα ανέλπιστο δώρο προς τον κ. Σαμαρά, καθώς μετατόπισε την πολιτική ατζέντα, αλλά και τα φώτα της δημοσιότητας μακριά τόσο από μια βίαιη αστυνομική εισβολή, όσο και από ζητήματα αιχμής, όπως ο νέος φόρος επί των ακινήτων και οι τρέχουσες διαπραγματεύσεις με την τρόικα.
Το δώρο του κ. Τσίπρα προς τον κ. Σαμαρά, όμως, δεν περιορίστηκε εκεί.
Ως διά μαγείας, κατόρθωσε να θέσει σε αυτόματη λειτουργία τη διαδικασία συσπείρωσης τόσο της κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας όσο και εκείνης του ΠΑΣΟΚ, εν όψει της τριήμερης συζήτησης στη Βουλή, οι οποίες έως τώρα ήσαν «στα κάγκελα» εξαιτίας του προωθούμενου νόμου για τον νέο φόρο στα ακίνητα.
Από εκεί που η κυβερνητική πλειοψηφία ωρυόταν κατά της ίδιας της κυβέρνησης, ο κ. Τσίπρας, πιθανότατα, κατόρθωσε να την κάνει να υπεραμύνεται του κυβερνητικού έργου, τουλάχιστον επί τριήμερο, στη Βουλή.
Όπως είπε και ο κ. Β. Πολύδωρας, «προφανώς και θα στηρίξουμε την κυβέρνηση. Εγώ ζητάω να διορθωθεί η κυβέρνηση και όχι να τη ρίξω...».
Αντίστοιχα, η κατάθεση πρότασης δυσπιστίας προς την κυβέρνηση εκ μέρους του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, εάν απορριφθεί από την κυβερνητική πλειοψηφία, όπως βασίμως μπορεί να εικάσει κανείς, προσφέρει ένα ανέφελο εξάμηνο στον κ. Σαμαρά, τουλάχιστον ως προς το ζήτημα αυτό, καθώς για το συγκεριμένο διάστημα δεν μπορεί να υποβληθεί άλλη αντίστοιχη πρόταση, βάσει του Συντάγματος.
Ακόμη, η κοινοβουλευτική διαδικασία που άνοιξε χθες ο κ. Τσίπρας ενδέχεται να αποδειχθεί χρήσιμη για την κυβερνητική πλειοψηφία για ακόμη έναν λόγο, καθώς μπορεί να επανοριοθετήσει τη στάση κομμάτων της ήσσονος αντιπολιτεύσεως, όπως η ΔΗΜΑΡ, που ενδεχομένως δεν θα θελήσουν να ταυτιστούν πολιτικά με την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ επιλέγοντας λευκό κατά τη σχετική ψηφοφορία ή να μην συμμετάσχουν.
Όπως και να έχει το πράγμα, τα δυνητικά οφέλη για τον κ. Τσίπρα και την παράταξή του, σε περίπτωση που δεν ευοδωθεί η τελευταία του κοινοβουλευτική πρωτοβουλία, εμφανίζονται περιορισμένα.
Αν και τίποτε, ως είθισται στην πολιτική, δεν μπορεί να προδικαστεί, ο κ. Τσίπρας κατόρθωσε με την πρωτοβουλία του αυτή να οδηγήσει σε συσπείρωση και τον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και πρόσκαιρα, ο οποίος εμφανίζεται να σπαράσσεται εσχάτως αναφορικά με ζητήματα που αφορούν την οικονομική και νομισματική πορεία της χώρας.
Ως χρόνος, δε, κατάθεσης μιας πρότασης αυτού του είδους, ο τρέχων εμφανίζεται δόκιμος.
Τον Ιανουάριο η Ελλάδα αναλαμβάνει την προεδρία της Ε.Ε. και έως τις ευρωεκλογές, μετά από περίπου ένα εξάμηνο, που θα έχουν ούτως ή άλλως πολιτική χροιά ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση, δεν υπήρχε άλλος πρόσφορος χρόνος…
Τώρα, εάν η ψήφιση του σχεδίου νόμου για τον ΕΝΦΑ, ή για τον προϋπολογισμό, ή για τη λήψη κάποιου άλλου δημοσιονομικού ή μη μέτρου εμφανιστεί ζόρικη για την κυβέρνηση, ο κ. Τσίπρας, ατυχώς ή ευτυχώς, δεν θα έχει τη δυνατότητα υποβολής άλλης πρότασης δυσπιστίας…
Βέβαια, επειδή στην πολιτική είναι συχνά απρόβλεπτες ορισμένες εξελίξεις, ενδέχεται η πρόταση δυσπιστίας προς την κυβέρνηση Σαμαρά να είναι επιτυχής και να οδηγήσει όντως στην κατάρρευση του κυβερνητικού συνασπισμού ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.
Τότε, όμως, το πρόβλημα της χώρας δεν θα αφορά στην απερχόμενη κυβέρνηση, αλλά σε εκείνην που θα αναδείξουν οι κάλπες. Κάτι για το οποίο ίσως να μην είναι εντελώς έτοιμος ο κ. Τσίπρας.
Τουλάχιστον, έως ότου το κόμμα του αποσαφηνίσει την οικονομική και νομισματική του πολιτική…
Του κ.Ν.Γ.Δρόσου
