Γνήσια ή κίβδηλη; Αυθεντική ή κατασκευασμένη (σε όποιο εργαστήριο ενοχοποιεί η καχυποψία του καθενός), με στόχο το «ψάρεμα»; Να ενοχληθούν δηλαδή οι πραγματικοί δράστες και στον θυμό τους να προδοθούν δημοσιοποιώντας τη δική τους προκήρυξη, περνώντας από τη φρικαλέα γραφή αίματος στη γραφή με μελάνη.
Τα ερωτήματα, με σχετικά εύκολη απάντηση στην εποχή τής σχεδόν μονοπωλιακώς ασκούμενης τρομοκρατίας (από τη «17 Ν»), είναι πια περισσότερο περίπλοκα. Τώρα, ούτε... καν η επιλογή του πρώτου αποδέκτη τού USB, και κατ’ ουσίαν επικοινωνιακού μεσάζοντα, δεν αντιστοιχεί στα πρότυπα. Αντί για κάποιο αντιεξουσιαστικό Μέσο προκρίθηκε λαϊκιστική ιστοσελίδα.
Κατά την αστυνομία, οι συντάκτες της προκήρυξης γνωρίζουν ιστορία. Γιατί; Επειδή λέει γνωρίζουν τον Νενέκο ή τον «αριστεροχουντισμό». Και; Στο Διαδίκτυο εντοπίζονται πανεύκολα πληροφορίες κάθε είδους. Ουδεμία ιστοριογραφική εμβρίθεια λοιπόν και ουδένα θεωρητικό εξοπλισμό πιστοποιεί η αναφορά στον Πήλιο Γούση ή τον Ντουρούτι.
Ισα ίσα, γεννά αμφιβολίες η υποχρέωση που ένιωσαν οι προκηρυξιογράφοι να εξηγήσουν με υλικό εγκυκλοπαίδειας ποιος είναι ο Ντουρούτι. Για να πείσουν ποιον ότι τυγχάνουν συνεχιστές της διεθνούς ιστορίας των αναρχικών; Τον εαυτό τους; Τη μερίδα του κοινού που υποθέτουν ότι τους αντιμετωπίζει ευνοϊκά; Την Αντιτρομοκρατική; Οποια κι αν είναι η επιθυμία τους, την υποσκάπτει η καταγγελτική φράση τους για «τους απογόνους του Εφιάλτη, του Πήλιου Γούση και του Νενέκου». Δύσκολα φαντάζεται κανείς μια αναρχική (ή «αναρχοκομμουνιστική») οργάνωση που να κατηγορεί τους αντιπάλους της με όρους «εθνικής προδοσίας», όταν το «εθνικός» απουσιάζει εκ προοιμίου από την ιδεολογία οποιασδήποτε αναρχικής/διεθνιστικής ομάδας.
Εκπληξη προκαλεί και η υπερβολική χρήση καθαρευουσιάνικων σχημάτων και λέξεων, χρήση τόσο κατάφωρα λαθεμένη ή στα όρια της αστειότητας, που να υποβάλλει την ιδέα πως είναι εσκεμμένη, και όχι προς επίδειξη λογιοσύνης αλλά προς αποπροσανατολισμό: «Να παρευρίσκεται είτε πλησίον τους είτε στα γραφεία τους», «στην προσπάθεια υφαρπαγής κατ’ ιδίων όφελος», «του πεσόντα Παύλου Φύσσα», «χωρίς να απολεστεί» (και μάλιστα ορθογραφημένο, με όμικρον, όπως σπανίως το βλέπουμε, ενώ μία αράδα πριν τρία αναφορικά «ό,τι» γράφονται σαν ειδικά, «ότι», και πιο κάτω το τείχος του Βερολίνου υποβιβάζεται σε «τοίχο»), «επικαιροποιημένη στο σήμερα συντελεί μόνο ως εφαλτήριο», «εγγυητής πάση θυσία της ομαλότητας της εργασιακής εκδούλευσης» («εκδούλευση» η μισθωτή σκλαβιά;), «επιχειρούν τον αναθεωρητισμό της ιστορίας» (όχι την αναθεώρηση;), «ο καθείς ημών». Πλήθος…
Μήπως οι «Μαχόμενες Επαναστατικές Λαϊκές Δυνάμεις» θέλουν να μπλοφάρουν, να φανούν διαφορετικές από αυτό που όντως είναι; Ενδεχόμενη καταφατική απάντηση ίσως δεν αφορά μόνο το «τριτεύον», τις ορθογραφικές γνώσεις και τη συγγραφική τους ικανότητα, αλλά και το πρωτεύον: τις πεποιθήσεις τους.
Του Παντελή Μπουκάλα
