Πόσο ηθικό είναι να τυγχάνει της ίδιας προστασίας
κάποιος που έχει πάρει ένα δυάρι σε μια λαική γειτονιά για να στεγάσει την οικογένειά του και η κρίση του δημιούργησε προβλήματα στην καταβολή των δόσεων,
με κάποιον που έχει μία πολυτελή μεζονέτα σε ακριβά προάστια και ή δεν έχει πλέον να πληρώσει τις δυσβάσταχτες δόσεις ή απλά ...δεν θέλει να το κάνει;
Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει ανοίξει μεγάλη συζήτηση για το θέμα των πλειστηριασμών και η υποκρισία πολλών περισσεύει. Το ζήτημα είναι... υπαρκτό και όποιος αγνοεί μόνο καλές υπηρεσίες δεν προσφέρει όχι στον τόπο, αλλά κυρίως σε αυτούς που έχουν πραγματική ανάγκη προστασίας από τον νόμο.
Σε περίπου 18 ημέρες λήγει η προστασία που παρέχεται και εφόσον δεν υπάρξει διαφορετική ρύθμιση, τότε οι τράπεζες θα έχουν τη δυνατότητα να προχωρήσουν σε πλειστηριασμούς ακινήτων, των οποίων τα δάνεια δεν εξυπηρετούνται. Κατά συνέπεια, κάτι πρέπει να γίνει.
Υπάρχει η άποψη κάποιων -των περισσοτέρων- να μην αλλάξει τίποτα και να παραταθεί για ένα ακόμη διάστημα το σημερινό καθεστώς. Είναι εφικτό κάτι τέτοιο; Πιθανόν και να είναι, αλλά το ζήτημα δεν είναι μόνο οικονομικό αλλά και ηθικό. Πρέπει όλοι οι δανειολήπτες να τύχουν της προστασίας της πολιτείας εις βάρος των υπολοίπων φορολογουμένων αυτής της χώρας που επέλεξαν να μην πάρουν δάνειο ή που πήραν δάνειο ανάλογα με τις δυνατότητές τους;
Αλήθεια, πόσο ηθικό είναι να τυγχάνει της ίδιας προστασίας κάποιος που έχει πάρει ένα δυάρι στην Κυψέλη για να στεγάσει την οικογένειά του και η κρίση του δημιούργησε προβλήματα στην καταβολή των δόσεων, με κάποιον που έχει μία πολυτελή μεζονέτα στα βόρεια προάστια και ή δεν έχει πλέον να πληρώσει τις δυσβάσταχτες δόσεις ή απλά δεν θέλει να το κάνει;
Πόσο ηθικό είναι να μπαίνουν όλοι στο ίδιο «τσουβάλι»; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ας ξεκινήσουμε από τον «μύθο» ότι οι τράπεζες είναι «ληστές» και ετοιμάζονται να αρπάξουν τα σπίτια των Ελλήνων για να πλουτίσουν οι ίδιες. Αυτό είναι το μεγαλύτερο ψέμα. Οι τράπεζες δεν κάνουν τίποτα άλλο από τα διαχειρίζονται τα χρήματα των Ελλήνων καταθετών. Επίσης σε καμία περίπτωση οι τράπεζες δεν θέλουν να πάρουν σπίτια. Δίνουν χρήματα και θέλουν να πάρουν χρήματα και όχι ακίνητα. Οι τράπεζες δεν περίμεναν τον νόμο Κατσέλη και την τρόικα για να κάνουν ρυθμίσεις δανείων, όπου αυτό ήταν εφικτό.
Το επόμενο ερώτημα που τίθεται είναι: πρέπει ή όχι να προστατευτούν όσοι έχουν πάρει σπίτι για να στεγάσουν τις οικογένειές τους και πλέον έχουν πραγματική αδυναμία να πληρώσουν το δάνειό τους; Η απάντηση είναι -τουλάχιστον σε αυτό συμφωνούν όλοι- πως ναι πρέπει η πολιτεία να τους προστατεύσει.
Πρέπει να προστατευθεί αυτός που έχει και δεν πληρώνει; Η απάντηση που λέει η κοινή λογική, είναι όχι δεν πρέπει να προστατευτεί. Πρέπει να προστατευτεί αυτός που ξεπέρασε τον εαυτό του και πήρε ένα σπίτι μεγαλύτερο και ακριβότερο των δυνατοτήτων του και δεν υπάρχει καμία περίπτωση με τα υπάρχοντα δεδομένα να πληρώσει το δάνειό του; Εκεί χωρά συζήτηση και εκεί θα πρέπει να δοθεί το μεγαλύτερο βάρος των διαπραγματεύσεων.
Για τις δύο προηγούμενες κατηγορίες η κοινή λογική λέει: προστασία στους πρώτους και άρση της προστασίας για τους δεύτερους. Το θέμα θα πρέπει να ανοίξει και πάνω σε αυτό να συζητήσουν όλοι με καθαρές θέσεις. Το να κρύβουμε ένα πρόβλημα κάτω από το χαλί δεν προσφέρει τίποτα και σε κανέναν. Πολιτικοί, κυβέρνηση και αντιπολίτευση είναι στη Βουλή για να λύνουν προβλήματα και όχι για να τα παραπέμπουν στο μέλλον.
Θ.Παπάδης
