Δεν έφταναν τα τεράστια προβλήματα απαξίωσης που αντιμετωπίζει ούτως ή άλλως το πολιτικό σύστημα της χώρας, έρχονται και γεγονότα τύπου Τομπούλογλου τα οποία λειτουργούν καταλυτικά στην πλήρη ευτέλεια.
Έτσι, τα δύο κόμματα που συναποτελούν την κυβέρνηση αλλά φέρουν από κοινού την πλήρη ευθύνη για το κατάντημα της χώρας, έφθασαν στο σημείο ο...κόσμος να μην τα ξεχωρίζει και να τα αντιμετωπίζει ως ένα και το αυτό.
Το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου θεωρεί και τα δύο κόμματα εξίσου διεφθαρμένα και ελάχιστη σημασία έχει από ποιόν πολιτικό φορέα προέρχονται ο Τομπούλογλου, ο Λιάπης, ο Κάντας, ο Τσοχατζόπουλος και όλοι όσοι έχουν πιαστεί στα πράσα, ακόμα και σήμερα να κλέβουν και να εκβιάζουν όπως προφανώς έκαναν πάντα. Όλοι χρεώνονται και στα δύο κόμματα.
Η φράση όλοι ίδιοι είναι και να πάνε στα τσακίδια εξαπλώνεται ανησυχητικά και εδώ είναι το σημείο που το πολιτικό μας σύστημα, πρέπει να αντιδράσει επειγόντως και να δείξει το άλλο πρόσωπο της πολιτικής, γιατί υπάρχει σαφώς τέτοιο και δεν είναι όλοι ίδιοι.
Και πρώτα-πρώτα πρέπει να ψαχτούν και να απομονωθούν όλοι αυτοί οι μυστήριοι τύποι που έχουν χωθεί σαν ποντικοί σε δημόσιες θέσεις και εκθέτουν με τις λαμογιές και τις απατεωνιές τους όλους τους άλλους που κάνουν σωστά τη δουλειά τους και με ευσυνειδησία.
Μια αυτοκάθαρση του συστήματος πριν έρθει η κάθαρση με βίαιο τρόπο.
Και μάλιστα άμεσα γιατί χρονικά περιθώρια ανοχής δεν υπάρχουν πια.
Αν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που κόπτονται πως με τεράστιο πολιτικό κόστος επέλεξαν να σώσουν τη χώρα από τη χρεοκοπία, θέλουν να πιστεύουν πως κάποιοι από τους πολίτες τουλάχιστον θα τους το αναγνωρίσουν, πλανώνται πλάνην οικτράν όσο η καθημερινή ειδησεογραφική ατζέντα θα περιλαμβάνει γεγονότα με Τομπούλογλου ή τον άλλο τον συνδικαλιστή του Σωτηρία ή τύπους σαν τον Κάντα με τις μίζες των 16 εκατ.
Ο κόσμος ζώντας τα προσωπικά του δράματα , βρίσκεται κυριολεκτικά στα κάγκελα και για πολλούς αποτελεί πρόκληση ακόμα και το γεγονός ότι οι υπόλοιποι έχουν φαγητό στο τραπέζι. Ακούει δε βερεσέ όλα αυτά με το πρωτογενές πλεόνασμα και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας.
Βγάζουν δε αφρούς όταν μαθαίνουν για το τάδε λαμόγιο που εκβιάζει για μίζα, κάνοντας κατάχρηση της θέσης που του εμπιστεύθηκε το πολιτικό σύστημα.
Και επειδή στις κατ΄ ιδίαν συζητήσεις με πολιτικούς ακούω συνέχεια να παραδέχονται ότι “όντως δεν πάει άλλο κάτι πρέπει να γίνει” συνηθίζω να λέω, αυτό το κάτι είναι δική σας δουλειά να το βρείτε και να το κάνετε, γιατί αν το περιμένετε από το λαό, τότε αλίμονο θα βρεθείτε μπροστά από οδυνηρές εκπλήξεις για εσάς στην αρχή, αλλά για όλη τη χώρα στη συνέχεια.
Του κ.Β.Στεφανακίδη.
