Περίεργο και ρευστό είναι το κλίμα που επικρατεί στις σχέσεις της ελληνικής πλευράς με τους δανειστές και την Τρόϊκα, αλλά και στους κόλπους το κυβερνητικού συνασπισμού.
Η κυβέρνηση συναντά αντιστάσεις από διάφορους βουλευτές της συμπολίτευσης (και υπουργούς), που είτε επειδή θέλουν να εξυπηρετήσουν συντεχνιακά και τοπικά συμφέροντα, είτε γιατί νομίζουν ότι έτσι εξαγοράζουν ή...διατηρούν ψήφους για την πολιτική τους επιβίωση, είτε γιατί δεν αισθάνονται καμία ευθύνη απέναντι στη χώρα και την ιστορία, αφού γνωρίζουν ότι η τελευταία δεν πρόκειται να τους αναφέρει αν σωθεί ή αν καταστραφεί εξαιτίας τους, δεν επιτρέπουν να περάσουν από τη Βουλή οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, για τις οποίες μάλιστα έχουμε δεσμευθεί.
Πάνω σ΄αυτά έρχεται η ηγεσία της κυβέρνησης, δηλαδή οι Σαμαράς κα Βενιζέλος, να προσθέσουν τη δική τους ατολμία και μικροπολιτική – μικροκομματική νοοτροπία και δεν καταλαβαίνουν ότι η μοναδική διέξοδος που έχουν είναι η φυγή προς τα μπρος. Που σημαίνει να περάσουν τις μεταρρυθμίσεις. Αντί γι’ αυτό, κάνουν πίσω, κάνουν σημειωτόν, προσπαθούν να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα, θεωρώντας ότι στο τέλος θα πετύχουν την κατανόηση και μία πολιτική συμφωνία με τους δανειστές. Κάνουν και τους «σκληρούς» απέναντι στην Τρόϊκα για εσωτερική κατανάλωση. Λες και δεν υπάρχει αρνητική προηγούμενη εμπειρία. Οσο για το έρμο, το λεγόμενο «οικονομικό επιτελείο», δείχνει να είναι μπάχαλο, ο Στουρνάρας είναι μόνιαμ στο στόχαστρο, ο Σαϊκούρας παίζει παιχνίδια, ο Μαυραγάνης δεν το έχει με τίποτα και οι υπουργοί που θέλουν να προωθήσουν τις μεταρρυθμίσεις περνάνε τον Γολγοθά τους.
Και έχουμε και τους δικαστικούς που για να εξυπηρετήσουν τις συντεχνιακές απαιτήσεις τους –να εξαιρεθούν, να τα πάρουν και μάλιστα αναδρομικά, να μην έχει καμία επίπτωση η κατάστασή πάνω τους – δεν διστάζουν να τινάξουν στον αέρα ό,τι έχει επιτευχθεί με τόσους κόπους και θυσίες.
Βλέποντας όλα αυτά, η Τρόϊκα όχι μόνο δεν έρχεται άλλα επιμένει να γίνουν οι μεταρρυθμίσεις, διάφοροι ευρωπαίοι αξιωματούχοι επισημαίνουν ότι όσα έχουν υπογραφεί και περιλαμβάνονται στο μνημόνιο πρέπει να γίνουν, οι γερμανοί λένε μεν καλά λόγια, όπως ο Σόϊμπλε, δίχως να ξεχάσουν όμως να προσθέσουν ότι υπάρχουν πολλά υπόλοιπα ακόμη, κάποιο ευρωπαίοι αναρωτιούνται πάλι αν οι έλληνες με την νοοτροπία τους κάνουν για την Ευρώπη, άλλοι προβλέπουν ότι τελικά δεν θα τα καταφέρουμε και άλλοι βέβαια, πιο αισιόδοξοι, νομίζουν ότι τελικά θα μείνουμε στην ευρωπαϊκή «οικογένεια». Αν και εν όψει ευρωεκλογών, ανόδου εθνικισμού και ευρωσκεπτικισμού, δεν ξέρουμε προς τα που πάει αυτή η «οικογένεια». Εδώ δεν ξέρουμε που πάει η Ελλάδα, που πάει η Ευρώπη θα ξέρουμε;
Ολο αυτό δεν ξέρουμε που θα καταλήξει, αλλά και κανείς μάλλον δεν γνωρίζει. Πάντως, κατά τον Απρίλιο θα χρειαστούμε λεφτά (εννοούμε κάτι δις) για να πληρώσουμε και αν δεν πάρουμε την δόση…πρόβλημα. Γα δυνατούς λύτες!
Αγ.Στάγκος
