Η συνταγή παλιά και δοκιμασμένη: το παραμύθι έχει και πρίγκιπες και δράκους. Εχει επίσης μαστίγιο και καρότο.
Ομως, όπως σ' όλα τα παραμύθια, τίποτα απ' όλα αυτά δεν είναι αληθινό...
Για να ξεκινήσει κανείς από το τελευταίο, πρέπει να σημειώσει το εξής: οι ανακοινώσεις του πρωθυπουργού περί... 770.000 θέσεων εργασίας από τώρα.. μέχρι το 2020 αντιστοιχούν, πάνω κάτω, σε ένα πλάνο δημιουργίας 10.000 θέσεων εργασίας το μήνα, επί όλο αυτό το διάστημα! Ε, αυτό, δεν μπορεί να το πετύχει κανένας καλός πρίγκιπας κανενός παραμυθιού.
Οσο κι αν ισχύει λοιπόν ότι οι πολιτικοί με την αξιοπιστία έχουν πάντοτε μια ελαστική σχέση, εδώ αυτή ξεπερνά κάθε προηγούμενο. 10.000 θέσεις εργασίας ανά μήνα, κάθε μήνα, επί έξι χρόνια, δεν μπορεί να δημιουργεί όχι η Ελλάδα, αλλά ούτε ίσως η... Κίνα. Και είναι θλιβερό να λέγονται αυτά τα πράγματα όχι απλώς γιατί αντιμετωπίζουν τους πολίτες ως idiots αλλά, το χειρότερο, καθιστούν αναξιόπιστα και κάποια άλλα που θα μπορούσε κανείς να τα δει λιγότερο επιφυλακτικά.
Φυσικά, το πλαστικό καρότο δεν αφορά μόνον αυτό το νούμερο που σε άλλη ευρωπαική χώρα δεν θα τολμούσε να αναφέρει πρωθυπουργός. Αφορά και τα success stories, αφορά και τα “μαγικά” για την απομείωση του αδιανόητου δημοσίου χρέους κοκ Κι όλα αυτά για να αφήσει κανείς στην άκρη το ακόμα πιο αδιανόητο να επικρίνει ένας πρωθυπουργός μιας χώρας το φορολογικό της σύστημα και να μιλά γι αυτό σα να ήταν ο ίδιος στην αντιπολίτευση.
Οσο δε για το μαστίγιο, αυτό είναι εξίσου αληθινό όσο και οι προαναφερθείσες θέσεις εργασίας: δηλαδή καθόλου. Τι είναι το μαστίγιο; Είναι το διαρκές φόβητρο της καταστροφής, της έξωσης από το ευρώ, της εσωτερικής έκρηξης, των δράκων: η συνταγή που αξιοποιήθηκε και το 2012.
Οταν όμως την επικαλείται σήμερα ο κ. Σαμαράς, κάνει ένα λογικό σφάλμα: ή πιστεύει αυτά που λέει, ότι δηλαδή περάσαμε τον κίνδυνο, ή δεν τα πιστεύει και ο κίνδυνος παραμονεύει ακόμα. Γιατί είναι αδύνατον, αν τον περάσαμε, η χώρα να κινδυνεύει και πάλι εκ νέου από τις εκλογές. Αν ξεφύγαμε, από που προκύπτει ο κίνδυνος; Είμαστε πλέον, υποτίθεται, μία “κανονική” ευρωπαική χώρα. Αυτό δεν λένε; Δηλαδή, κάθε χώρα που θα κάνει εκλογές θα κινδυνεύει να φύγει από το ευρώ με τις κλωτσιές; Πρόκειται για αστειότητες, που επενδύουν στο βασικό ένστικτο του φόβου και το κάνουν πια και με τον πιο άτεχνο αντιδημοκρατικό τρόπο.
Οι πολίτες δεν πρέπει να πάνε ξανά στις κάλπες εκφοβιζόμενοι. Αυτό δεν είναι δημοκρατία. Και δεν βγαίνει σε καλό. Ούτε μπορούν να πάνε με τα λαικιστικά παραμύθια των 10.000 θέσεων εργασίας το μήνα.
Ολα αυτά στερούνται, δυστυχώς, σοβαρότητας. Επιπλέον, δείχνουν κάτι πολύ συγκεκριμένο: ότι η οθωμανικού τύπου πολιτική λογική της κατατρομοκράτησης και κυρίως του ταξίματος που υποτίθεται ότι πολεμά μέχρις εσχάτων η “ευρωπαική” μας κυβέρνηση, κάθε άλλο παρά κλονίστηκε. Αντίθετα, ζει και βασιλεύεί, αφού η ίδια κυβέρνηση κατέφυγε με τόση ευκολία και πάλι σε αυτήν...
Toυ κ.Γ.Π.Μαλούχου
