.jpg)
- Τι αλλάζει στα προνόμια των συνδικαλιστών.
Σε νέα βάση μπαίνουν τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις συνδικαλιστών και εργοδοτών μετά την απόφαση της ηγεσίας του υπουργείου Εργασίας να προχωρήσει σε... αλλαγές του συνδικαλιστικού νόμου (που είχε ζητήσει η τρόικα) χωρίς να θίξει τον βασικό πυρήνα του ν. 1264/82 και «διασώζοντας» το καθεστώς των ομαδικών απολύσεων και την απαγόρευση του λοκ άουτ.
Το τελικό σχέδιο του υπουργείου, που τέθηκε ήδη σε διαβούλευση, προβλέπει ισχυροποίηση του ρόλου του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας στη διαδικασία έγκρισης των ομαδικών απολύσεων, «διορθώσεις» στον συνδικαλιστικό νόμο (λήψη αποφάσεων με 50%+1 στα πρωτοβάθμια σωματεία, 48ωρη προειδοποίηση για απεργία στον ιδιωτικό τομέα, λιγότερα από τα «έξτρα» προνόμια συνδικαλιστών). Οι οκτώ αλλαγές που έχουν «κλειδώσει» είναι:
[1] Η λήψη απόφασης για απεργιακή κινητοποίηση από το 50%+1 των μελών των πρωτοβάθμιων σωματείων (και όχι το 50%+1 των παρόντων όπως προβλέπει σήμερα ο νόμος). Μολονότι εξαιρούνται τα συνδικάτα πανελλαδικής εμβέλειας (δευτεροβάθμια οργάνωση - Ομοσπονδία ή Εργατικό Κέντρο) και οι τριτοβάθμιες οργανώσεις (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ), δυσκολότερη θα γίνει η διαδικασία λήψης αποφάσεων για απεργίες από Ομοσπονδίες διασυνδεδεμένες με πρωτοβάθμια σωματεία (π.χ. ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ), αν τελικώς προωθηθεί η σχετική ρύθμιση (διαφωνεί το ΠΑΣΟΚ).
[2] Η πρόβλεψη δικαστικής διαδικασίας «εξπρές» για τη νομιμοποίηση της άρνησης του εργοδότη να καταβάλει μισθό στους μη απεργούς, κάνοντας χρήση του άρθρου 656 του Αστικού Κώδικα. Η δυνατότητα αυτή, όταν ο εργοδότης βρίσκεται σε αδυναμία αποδοχής των υπηρεσιών των εργαζομένων στη διάρκεια απεργίας, ισχύει στη Γαλλία, την Πολωνία και την Ιταλία, και αποτελεί το αντίβαρο στη συνέχιση της απαγόρευσης της ανταπεργίας (λοκ άουτ).
[3] Η αύξηση του χρόνου προειδοποίησης για την κήρυξη απεργίας στον ιδιωτικό τομέα στις 48 ώρες από τις 24 ώρες σήμερα. Αν και είχε συζητηθεί να αυξηθεί και ο χρόνος προειδοποίησης για τις απεργίες σε ΔΕΚΟ και Δημόσιο, σύμφωνα με πληροφορίες, η προθεσμία που προβλέπει ο νόμος (τέσσερις ημέρες) θεωρήθηκε ως επαρκής σε συνδυασμό με την υποχρέωση διάθεσης προσωπικού ασφαλείας όπου απαιτείται.
[4] Η κατάργηση της προστασίας -για απόλυση- των συνδικαλιστών που παρέχει σήμερα ο νόμος για ένα χρόνο μετά τη λήξη της θητείας τους.
[5] Ο περιορισμός των ημερών αδικαιολόγητης απουσίας των συνδικαλιστών από την εργασία τους από τις επτά στις τρεις ημέρες (όσο ισχύει και για κάθε εργαζόμενο).
[6] Η μείωση των ημερών αμειβόμενης αδείας συνδικαλιστών που έχουν εκλεγεί σε Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα, χωρίς να θιγούν οι άδειες των εκλεγμένων συνδικαλιστών στις διοικήσεις ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.
[7] Η προστασία των 21 πρώτων ιδρυτικών μελών των συνδικαλιστικών οργανώσεων και όχι περισσοτέρων όπως ισχύει ανάλογα με τον αριθμό εκπροσώπησης.
[8] Η δημιουργία ηλεκτρονικού μητρώου συνδικαλιστικών οργανώσεων στο οποίο θα καταγράφονται όλα τα συνδικάτα και οι «προστατευόμενοι» συνδικαλιστές, έτσι ώστε να είναι δυνατός ο έλεγχος από την πολιτεία και τους εργοδότες.
