Η παράδοση θέλει τα συντηρητικά κόμματα να διατηρούν προνομιακές σχέσεις με τον κόσμο των επιχειρήσεων και αντιστοίχως τα σοσιαλδημοκρατικά να έχουν ισχυρούς δεσμούς με τα συνδικάτα.
Αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχουν τείχη και διαχωριστικές γραμμές που δεν επιτρέπουν την ανάπτυξη επαφών, επικοινωνίας ενίοτε και επιρροής με... αντίστροφες κατευθύνσεις. Ωστόσο είναι μια γενική τάση που καταγράφεται ιστορικά. Διαφορετική είναι η θέση της ριζοσπαστικής Aριστεράς, καθώς αποφεύγει σχέσεις με το κεφάλαιο και διαρρηγνύει τα ιμάτιά της για την καθαρότητα των θέσεών της ως μονοσήμαντου εκφραστή των εργατικών διεκδικήσεων.
Στα δικά μας τώρα η ιστορία και οι δεσμοί κομμάτων και προσώπων είναι λίγο πολύ γνωστά. Μέχρι το 1981 η λεγομένη παραδοσιακή αστική τάξη διατηρούσε μονοσήμαντα σχέσεις μόνον με τη συντηρητική παράταξη αλλά πολύ γρήγορα βρήκε τα... πατήματά της στο νέο περιβάλλον και ευδοκίμησε άριστα. Εκ παραλλήλου αναπτύχθηκαν νέα «τζάκια» και νέες ιερές και ανίερες συμμαχίες ενώ οι παραδοσιακοί ρυθμιστές φρόντισαν τους ανθρώπους τους σε όλο τον πολιτικό χάρτη.
Οι ανατροπές μετά το 2012 προκάλεσαν αστάθεια και για κάποιο διάστημα αμηχανία στο σύστημα για το πώς θα διαχειρισθεί τα νέα δεδομένα. Ο νέος παίκτης ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, που έδειχνε απόμακρος και κόντρα στο κατεστημένο με την πλέον αδιάλλακτη ρητορική σε όλα τα μέτωπα.Το... ευέλικτο κεφάλαιο κατάφερε και πάλι να βρει τον δρόμο του και να οικοδομήσει κάποιες σχέσεις με τους «νεοφερμένους», που μοιάζουν τόσο πολύ με τους χειρότερους παλιούς και προβάρουν κοστούμια εξουσίας. Oπως δείχνουν τα πράγματα η ριζοσπαστική Αριστερά ασκεί μια ιδιότυπη κρυφή γοητεία στην εγχώρια μπουρζουαζία και κάποιοι δεν διστάζουν να συνωστίζονται στους διαδρόμους της.
Ορισμένοι εξ αυτών μάλιστα -με βεβαρημένο παρελθόν ισχυρών δεσμών με τη συντηρητική παράταξη- επικαλούμενοι διάφορα προσχήματα δεν διστάζουν να διαφημίζουν την αγωνία τους να πλασαριστούν δίπλα στο κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς που ψάχνει τις ισορροπίες του.
Προφανώς και δεν είναι αμαρτία η Aριστερά να έχει συνομιλητές παντού και να αναζητεί συμμαχίες, αλλά δεν νοείται να καταγγέλλει τους πάντες και τα πάντα δημοσίως και να κινείται διαφορετικά στο παρασκήνιο...
Του κ.Π.Λάμψια
