Πριν από μερικά χρόνια ένας συνεργάτης μου είχε επιστρέψει από μια συνάντηση με τον Αλέξη Τσίπρα, που ήταν τότε υποψήφιος δήμαρχος. Είχε εντυπωσιασθεί από την αυτοπεποίθησή του και τη βεβαιότητα πως έχει «άστρο».
Ο νεαρός πολιτικός ήταν σίγουρος πως μια μέρα θα γίνει ένας «νέος Ανδρέας» και θα ανέλθει, από ένα...3%, στην εξουσία. Χθες το κατάφερε. Οι ιστορικές συνθήκες είναι ασφαλώς πολύ διαφορετικές το 2015 από ό,τι ήταν το 1981. Ο Ανδρέας έκανε τη δική του «κωλοτούμπα» με την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, έχοντας την ασφάλεια των τεράστιων κονοτικών κονδυλίων που εισέρρεαν στη χώρα. Δεν ήταν πρώτος μεταξύ ίσων στο κόμμα του, κάθε άλλο. Και τέλος μπορούσε να διαβάζει τη διεθνή συγκυρία σε βάθος.
Ο κ. Τσίπρας έχει αλλάξει πολύ, είναι η αλήθεια, από τότε που έκανε την πρώτη του πολιτική «πατροκτονία». Τον περιμένουν όμως άδεια ταμεία, ένα αμείλικτο ευρωπαϊκό Διευθυντήριο και ένα κόμμα-Βαβέλ το οποίο δεν τον βλέπει σαν «Ανδρέα». Είναι δύσκολο αυτή την ώρα να μπούμε στο μυαλό του. Κάποιοι θεωρούν ότι τον ενδιαφέρει πρωτίστως η εξουσία και πως θα κάνει ό,τι χρειάζεται για να τα βρει με τους έξω, κάνοντας την περίφημη «κωλοτούμπα». Σίγουρα δεν έχει καμία διαβεβαίωση από κανέναν υπεύθυνο στο Βερολίνο, την Ουάσιγκτον ή τις Βρυξέλλες πως υπάρχει κάποιο έτοιμο deal. Κάθε άλλο.
Τι θα κάνει λοιπόν όταν συναντήσει τον τοίχο της ΕΚΤ και των υπολοίπων; Ανθρωποι που τον ξέρουν καλά θεωρούν ότι τον ενδιαφέρει να πάει τη διαπραγμάτευση με το Βερολίνο στα άκρα. Εχει ήδη γίνει δεκτός σαν ροκ σταρ της Αριστεράς στην Ευρώπη και επενδύει πολύ σε αυτόν τον ρόλο. Ανθρωποι που ξέρουν καλά το Βερολίνο και το τι συμβαίνει στην ΕΚΤ προβλέπουν ότι πριν περάσει πολύς καιρός τα «γεράκια» και ο «σταρ της ευρωπαϊκής Αριστεράς» θα συγκρουσθούν. Ο κ. Τσίπρας γνωρίζει, ελπίζει κανείς, τους κινδύνους.
Δύο κουβέντες τώρα για την... άλλη πλευρά. Το χθεσινό αποτέλεσμα αποτελεί «αλλαγή παραδείγματος» για τη χώρα. Πάμε σε άλλη γενιά πολιτικών, σε άλλες νοοτροπίες. Αν δεν το αντιληφθεί αυτό ο αστικός κόσμος και δεν αναζητήσει λύσεις και προτάσεις δεν οδηγούμαστε πουθενά. Τα παιδιά που δεν θέλουν μια δουλειά στο Δημόσιο, αλλά ίσες ευκαιρίες χωρίς παρεμβάσεις πατρώνων και άλλων, ασφυκτιούν. Το ίδιο και οι νέοι που θέλουν να διεκδικήσουν να κάνουν αυτό που αγαπούν στον τόπο τους και οι επιχειρήσεις που δεν ζουν από το κράτος. Δεν τους λέει τίποτα το πολιτικό προσωπικό που έχει κολλήσει σε περασμένες δεκαετίες. Αυτοί οι δυναμικοί Ελληνες θα έλθουν να συμμαχήσουν με τους νοικοκύρηδες που έκαναν πάλι το καθήκον τους χθες, παρά την πικρία και την απογοήτευση. Και να το πούμε και αλλιώς; Αν η Ν.Δ. δεν είχε «συριζοποιηθεί» μετά τον Μάιο, αν δεν έκανε αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ και μια τραγικότατη καμπάνια στη συνέχεια, η διαφορά θα ήταν πολύ μικρότερη. Ας δώσουμε, λοιπόν, σε όλους αυτούς τους απογοητευμένους ανθρώπους την έμπνευση και την ελπίδα που ψάχνουν, γιατί ποτέ τους δεν είχαν σκεφθεί ότι θα τα βρουν σε μια παλαιού τύπου μεταμοντέρνα Αριστερά. Οι αδυναμίες, οι προσωπικές έριδες, η φαυλότητα που είναι χαραγμένη στο DNA του παλαιού πολιτικού προσωπικού και μια δήθεν ηγέτιδα τάξη με τάσεις αυτοκτονίας τούς έσπρωξαν στο προχθεσινό αποτέλεσμα.
- Άρθρο του κ.Αλ.Παπαχελά
Ο νεαρός πολιτικός ήταν σίγουρος πως μια μέρα θα γίνει ένας «νέος Ανδρέας» και θα ανέλθει, από ένα...3%, στην εξουσία. Χθες το κατάφερε. Οι ιστορικές συνθήκες είναι ασφαλώς πολύ διαφορετικές το 2015 από ό,τι ήταν το 1981. Ο Ανδρέας έκανε τη δική του «κωλοτούμπα» με την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, έχοντας την ασφάλεια των τεράστιων κονοτικών κονδυλίων που εισέρρεαν στη χώρα. Δεν ήταν πρώτος μεταξύ ίσων στο κόμμα του, κάθε άλλο. Και τέλος μπορούσε να διαβάζει τη διεθνή συγκυρία σε βάθος.
Ο κ. Τσίπρας έχει αλλάξει πολύ, είναι η αλήθεια, από τότε που έκανε την πρώτη του πολιτική «πατροκτονία». Τον περιμένουν όμως άδεια ταμεία, ένα αμείλικτο ευρωπαϊκό Διευθυντήριο και ένα κόμμα-Βαβέλ το οποίο δεν τον βλέπει σαν «Ανδρέα». Είναι δύσκολο αυτή την ώρα να μπούμε στο μυαλό του. Κάποιοι θεωρούν ότι τον ενδιαφέρει πρωτίστως η εξουσία και πως θα κάνει ό,τι χρειάζεται για να τα βρει με τους έξω, κάνοντας την περίφημη «κωλοτούμπα». Σίγουρα δεν έχει καμία διαβεβαίωση από κανέναν υπεύθυνο στο Βερολίνο, την Ουάσιγκτον ή τις Βρυξέλλες πως υπάρχει κάποιο έτοιμο deal. Κάθε άλλο.
Τι θα κάνει λοιπόν όταν συναντήσει τον τοίχο της ΕΚΤ και των υπολοίπων; Ανθρωποι που τον ξέρουν καλά θεωρούν ότι τον ενδιαφέρει να πάει τη διαπραγμάτευση με το Βερολίνο στα άκρα. Εχει ήδη γίνει δεκτός σαν ροκ σταρ της Αριστεράς στην Ευρώπη και επενδύει πολύ σε αυτόν τον ρόλο. Ανθρωποι που ξέρουν καλά το Βερολίνο και το τι συμβαίνει στην ΕΚΤ προβλέπουν ότι πριν περάσει πολύς καιρός τα «γεράκια» και ο «σταρ της ευρωπαϊκής Αριστεράς» θα συγκρουσθούν. Ο κ. Τσίπρας γνωρίζει, ελπίζει κανείς, τους κινδύνους.
Δύο κουβέντες τώρα για την... άλλη πλευρά. Το χθεσινό αποτέλεσμα αποτελεί «αλλαγή παραδείγματος» για τη χώρα. Πάμε σε άλλη γενιά πολιτικών, σε άλλες νοοτροπίες. Αν δεν το αντιληφθεί αυτό ο αστικός κόσμος και δεν αναζητήσει λύσεις και προτάσεις δεν οδηγούμαστε πουθενά. Τα παιδιά που δεν θέλουν μια δουλειά στο Δημόσιο, αλλά ίσες ευκαιρίες χωρίς παρεμβάσεις πατρώνων και άλλων, ασφυκτιούν. Το ίδιο και οι νέοι που θέλουν να διεκδικήσουν να κάνουν αυτό που αγαπούν στον τόπο τους και οι επιχειρήσεις που δεν ζουν από το κράτος. Δεν τους λέει τίποτα το πολιτικό προσωπικό που έχει κολλήσει σε περασμένες δεκαετίες. Αυτοί οι δυναμικοί Ελληνες θα έλθουν να συμμαχήσουν με τους νοικοκύρηδες που έκαναν πάλι το καθήκον τους χθες, παρά την πικρία και την απογοήτευση. Και να το πούμε και αλλιώς; Αν η Ν.Δ. δεν είχε «συριζοποιηθεί» μετά τον Μάιο, αν δεν έκανε αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ και μια τραγικότατη καμπάνια στη συνέχεια, η διαφορά θα ήταν πολύ μικρότερη. Ας δώσουμε, λοιπόν, σε όλους αυτούς τους απογοητευμένους ανθρώπους την έμπνευση και την ελπίδα που ψάχνουν, γιατί ποτέ τους δεν είχαν σκεφθεί ότι θα τα βρουν σε μια παλαιού τύπου μεταμοντέρνα Αριστερά. Οι αδυναμίες, οι προσωπικές έριδες, η φαυλότητα που είναι χαραγμένη στο DNA του παλαιού πολιτικού προσωπικού και μια δήθεν ηγέτιδα τάξη με τάσεις αυτοκτονίας τούς έσπρωξαν στο προχθεσινό αποτέλεσμα.
